Gönül Sustu, Hal Virane Oldu!

Bekleme…
Sabrı halinde yumaklaştırıp bir dert içinde nefeslenme
İnsan olmak, hal dilinde aklanmak sevda işidir, aşk asudeliğidir geçme
Kim ne derse desin, vicdan ruhun ve kalbin sürurudur bilesin, hak iledir vazgeçme




Anlatamayan dilin…
Gönül pervazlarında umutla bekleyen mahzun halin, dilim dilim
Gam içimde, hüzün kalbimde, hicran yakamda bir lahza olsun vermiyor ödün
Geç git diyemem, mahzunluğu görmeden geçemem, billahi bu nefsimle aşka erişemem




Yağmur yağıyor semadan…
Kanatlanmış umutlar bekliyor bir bir nasip dirliğindedir o an yardan
Gönül geçmez, arzu bitmez, aşka hevesle erişilmez, sevda bir ardır umuttan geçilmez
Gel gör halimi, sessiz çığlığımdan akseden melalimi, ayan olan keder ve aşkı demimi




Ne söylesem…
Uzlete mi çekilip muradım için vaktini beklesem, yazmadan sabretsem
Kabre girmeden, musallaya gelmeden, tabutun ahvalini hissetmeden kanaate ersem
Fakir halimin, aczi yet içinde çırpınan ayanı derdimin müddeti nefes için azmettiğim




Nerde kaldı lal olan vakit…
Hal perişan, can içince cansızlığın kadrine aşina olmuş bekleyen bir kan
Namzet için, umut gayretin ve sayın gerekçesiyle ancak vücut bulan bir ala seçim
Ne oldu, sualler aklın ve mananın, kalbi felahın, vuslatı sevdanın inşirahında kaldı




Hiç sormadın…
Hasreti yüreğimin yalçınlaşmış halinde yaşattın, bir adım, bir umut vardı sanki
Gönlümün suskun ve bizar halinden, açık denizlerden çağlayandı, harı vardı, arlaştı
Aşk, manasına metfun, hak ve hakikatin, ecir için çileyle anlamlaşan nefesin hakkın




Mustafa CİLASUN