Yitirmişim Gülümü, Uçurmuşum Bülbülümü!

Artık ne baharım var, ne de yazım
Karanlıklar içinde, zemheriyi yaşayan bir hicranım
Kalan umutlarım, kanatsız çırpınan kuşlarım
Hep ağlarım, bahtım için el açar yanarım






Yılgın hevesleri şimdi ne yaparım
dağların yamaçlarından hüzünle hasretin nefesini yoklarım
Ah umutlarım, korkular içinde sabahlatan hıçkırıklarım
Çare olmaz avunduklarım, boyun büktüren anılarım






İçimde kim vardır, aşk niye hüzün yaşatır
Hicran gözyaşlarıyla bir başkadır, kelimeler pek dokunaklıdır
kalbim niye yastadır, kabir için niyazdadır
Sevda gönlüm için yakarıştır, eşikleri onunla aşmak şevk-i hazdır






Gönül sığınak arar, ruhum hicranla sahibini anar
Kalbim inşirah için ellerimi açıp, huzur içinde yalvarmamı ağırlar
Umutlarım firkat için aşkın hasretini koklar ve sayıklar
Umut niye var, aşk ancak kalbin toprağında açar ve mis gibi kokar






Ey Rabbim, sahibimsin, melikimsin, ümidimsin
kalbimin yegane sahibisin, sen bilirsin, nefesin ferisin, ta kendisisin
Aşk için gönüllere nazar edensin, ihsan için rahmetini hasreden bir sebepsin
Korkuyu neylersin, sürurla gönüllere aşkını ikramı edersin








Mustafa CİLASUN