Ankara Kedisi (Felis Domesticus Angoriensis)

Ankara Kedisi (Felis domesticus angoriensis)

Ankara Kedisi (Felis domesticus angoriensis)
Anayurdu Türkiye/Ankara olan Ankara Kedisi (Felis domesticus angoriensis) uzun tüylü, narin yapılı, avcılık özellikleri çok gelişmemiş, oyuncu yapıda hayvanlardır "Ankara" her uzun tüylü kediyi nitelendirmek için kullanılan bir terim olmasına rağmen, tek safkan Ankara Kedisi, ataları Türkiye'den çıkmış olan "Türk Ankarası"dır (1)

Ankara kedisi saf ve doğal bir kedi türü olmasının yanı sıra Türkiye'nin ulusal hazinelerinden biri olarak görülür
Ankara kedileri hala Türkiye'nin köylerinde ve kırsal yerlerinde, yüzyıllardır neredeyse hiç değişikliğe uğramadan dolaşmaktadırlar Bu uzun zaman içinde soylarını devam ettirmeleri ve hayatta kalmalarını sağlayan en önemli özellik, oldukça içgüdülerine bağlı ve son derece zeki olmalarıdır Günümüzde, özgür yaşamak yerine insanlarla yaşamaya alışmış olsalar da, kendilerine özgü güçlü kişilik özelliklerini korurlar (1, 2)

Ankara'dan köken alan Ankara kedisi, Avrupa'da görülen ilk uzun tüylü kedi olarak bilinir 10 yüzyılın başlarında Vikingler tarafından Avrupa'ya getirildikleri ve bu yüzden günümüz uzun tüylü kedilerinin ataları oldukları bilinmektedir Bugünkü Ankara kedisi, varlığını, iyi bir üretim programı uygulayarak önce Amerika'ya ve sonra Avrupa'ya ihraç eden Ankara Hayvanat Bahçesi kuruluşuna borçludur (7) Vücudunun uyumlu yapısı ve güzel olması kısa zamanda popüler olmasını sağlamıştır 1868 yılında bir İngiliz yazar tarafından,"genellikle boyun kısmında uzun, gümüşe çalan muhteşem ve farklı tüylere sahip güzel bir kedi" olarak tanımlanmıştır Bu türün beyaz rengi, türünün gerçek temsilcisi olarak görüldüğünden, beyaz kediler için Ankara Hayvanat Bahçesi tarafından bir üreme programı başlatılmıştır Birkaç Amerikan askeri personelin 1962 yılında Ankara Hayvanat Bahçesinde 45 yıllık bir üretim programının ürünü olan Ankara Kedilerini fark etmesi ve Amerika' ya götür-mesiyle ırka ilgi artmış ve günümüzde Ankara Kedileri Dünya'nın birçok ülkesinde yetiştirilen ve sevilen bir kedi ırkı olmuştur (7)

İdeal Ankara Kedisi, uzun ve adaleli vücuduna rağmen her hareketiyle parıldayan ipeksi tüyleriyle dengeli ve zarif bir kedidir Kafası küçük ya da orta büyüklükte, burun kısmı üçgendir Profili kafası ve burun üstü göz önüne alındığında iki düz çizgidir Kulaklar büyük, uzun ve uçları tüylü, birbirine çok yakın, başın mümkün olduğunca üstünde ve diktir Kuyruk uzun ve bol tüylüdür Gözler iri, badem biçimli ve çeşitli renklerde olabilir Gözler yeşilin her tonu, sarı, bakır rengi ya da mavi olabilir Tüyleri ipeksi ve birçok renkte olabilir ancak en bilineni beyazdır Beyaz renkli ve bir gözü mavi olanlarda ise mavi göz tarafındaki kulağın sağır olma ihtimali yüksektir Yavru kedilerin tüyleri daha kısadır ve genellikle 9 haftalıkken değişmeye başlar Erişkinliğe yaklaştıklarında ipeksi hallerini alırlar Erişkin tüylerin tamamlanma yaşı ortalama ikidir Erkekler dişilere göre daha iri yapılıdır (3, 6)

Dişi kediler 5 aylık olunca çiftleşebilirler İlkbahar ve yaz aylarında kızgınlık gösterirler Kızgınlık süresi birkaç gün ile üç hafta arası sürer Çiftleşme gerçekleşmezse dişi yeniden kızgınlık gösterir ve değişik kızgınlık hareketleri ile erkeği davet eder Gebelik süresi ortalama 60±2 gündür ve ortalama 4-5 yavru yaparlar (1)

Tam anlamı ile sahibine bağımlı ve onu her yerde takip eden Ankara kedisi enerjik, oyuncu, zeki ve meraklı bir kedidir Evine oldukça düşkün olan Ankara kedileri insanlar ile ilişkilerinde oldukça yakın ve uyumludur Meraklı ve araştırmacı yapısı ona oyuncu özelliğide katmıştır Kendine özgü eğlence anlayışı ve gösteri merakı nedeniyle onu sürekli hareket halinde, gezinirken, hayali avını yakalarken veya yumaklar ile oynarken görmek mümkündür
Ankara kedisi diğer kediler gibi sudan hoşlanmaz Ancak her kedi gibi yüzebilir Ankara kedisi yanlış olarak halk arasında sağır olarak bilinir Sadece mavi gözleri ve beyaz tüyleri belirleyen genlerin ayni bireyde toplandığı bazı kedilerde sağırlığa rastlanmaktadır Bütün kediler gibi Ankara kedileri de kendilerine titiz bir şekilde bakarlar Yalnız tüyleri uzun ve çok olduğundan sık sık fırçalamak suretiyle onlara yardımcı olmak gerekir (4, 5)

Ergun AKÇAY
Doç Dr, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Dölerme ve Suni Tohumlama Anabilim Dalı, 06110, Dışkapı-Ankara