20. Yüzyılda Tarım

20 Yüzyılda Tarım



19 yüzyıl sona ermeden önce Amerika'dan Avrupa'ya tahıl, süt ürünleri ve tuzlu et gönderiliyordu Soğutma teknikleri gelişince Arjantin, Yeni Zelanda ve Avustralya'dan büyük miktarlarda et gelmeye başladı 1900'lerin başında, İngiltere'de çiftçiler tahıldan çok et ve süt ürünleri üretimine yöneldiler Ama i Dünya Savaşı sırasında ulaşım aksayınca, kırsal bölgeler gene tarıma dönmek zorunda kaldı ve yüksek fiyatlarla büyük kazanç sağladı Savaştan sonra Amerika'yla rekabet arttı İngiltere ve Kuzey Avrupa ülkeleri dışarıdan gelen tarım ürünlerine kısıtlama koydular

Avrupalı çiftçiler büyük miktarlarda gelen ucuz yiyecek maddeleriyle rekabet edemediler ve İngiltere'de mandıracılığa ve geliştirilmiş hayvan türleri üretimine dönüldü Hollanda ile Danimarka dış ülkelere satılacak miktarda, üstün nitelikli süt ürünleri üretmeye başladılar II Dünya Savaşı (1939-45) ticareti bir kez daha aksattı Savaşın doğrudan içinde olan Avrupa'daki çiftçiler hayvanları için yeterli tahıl, ekinleri için yeterli gübre ve makine bulamadılar

İngiltere'de ise son bilimsel gelişmelerin tarıma uygulanmasıyla tarımda verim artırıldı ABD'de I Dünya Savaşı'ndan sonra (1914-18) çiftçiler ürünlerine iyi fiyat alamaz oldular Bunun temel nedeni ürünlerini doğrudan tüketiciye satamamalarıydı "Aracılardan" kurtulmak ve taşıma ile ambalajlama giderlerini paylaşmak amacıyla kooperatifler kurdular Daha sonra sözleşmeli tarım yaygınlaştı Sözleşmeli tarımda, örneğin bir çiftçi ile konserve fabrikası işleten bir şirket arasında anlaşma yapılır Bu anlaşma ile çiftçi ürününü belirli bir fiyattan şirkete satmayı, şirket de bu ürünü satın almayı kabul eder Bu tür anlaşmalar çiftçinin riskini azalttığı gibi, şirketin de hammadde bulmasını kolaylaştırır Bu uygulama günümüzde İngiltere ile ABD'de oldukça yaygındır