Tropikal Yağmur Ormanları

Tropik Yağmur Ormanları

Milyonlarca yıl önce ortaya çıkan ve yeryüzünde yaşayan hayvanların yüzde 80'ini barındıran tropik yağmur ormanları günümüzde yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır Ekolojik sistemler bozulurken, pek çok canlının yaşam alanı yok edilmektedir Bitki örtüsünün yoğunluğu nedeniyle tropik yağmur ormanları gezegenimizin en önemli oksijen kaynaklarından biri durumdadır Ayrıca kıtalar üstündeki en büyük su deposu işlevini görürler Bu nedenle onların yok edilmesi büyük ekolojik felaketlere yol açabilir


Tropik Sera İklimi

Yerküreyi ikiye “bölen” Ekvator çizgisinin her iki yanında yer alan bölgeye tropik kuşak denir Burası her zaman sıcak (kış ortalaması 20° C’nin üstünde), yağışlı ve yılın 12 ayı bol güneş alan bir bölgedir Sıcaklığın yıl içindeki dağılımı çok değişmediğinden mevsimler arasındaki farklar da fazla değildir Buna karşılık gündüzle gece arasındaki fark görece daha büyüktür Tropik iklim kuşağında yıl içindeki değişiklikleri ve kuşağın ekolojik düzenini daha çok yükseklik farkları ve yağışlar belirler

Ekvator çevresinde, ısınan havanın yükselmesi nedeniyle ortaya çıkan ve bütün dünyayı kuşatan bir alçak basınç kuşağı oluşur Bunu dengelemek için kuzeydoğudan ve güneydoğudan alize rüzgarları eser Isınıp yükselen ve onun yerine gelen hava kütleleri 10 ve 25 enlemler arasında kuzeye (temmuz) ve güneye (ocak) doğru gidip gelir Bu hava hareketlerini yağış izler Kuzey Yarıküre’de yaz aylarında hava akımları kuzeye kayınca yağış düşer; buna karşılık güneyde yağış olmaz Kuzeyde kış olunca hava akımları güneye kayar ve bu kez oraları yağış alırken kuzey kuraklaşır İşte, kurak ve yağışlı mevsimlerin birbirini izlemesi, tropik kuşağın tipik özelliklerinden biridir (Bu konuyla ilgili olarak, savanların anlatıldığı bölüme bakınız) Tropik kuşakta Güneş ışınları bölgeye dik olarak indiği zaman yağmur yağdığından bu yağışlara zenit (doruk) yağmurları denir Ekvator’un 10° kuzey ve güneyi arasında kalan bölgede kuraklık yaşanmaz Buna karşılık buradan uzaklaşılıp dönencelere yaklaşıldıkça yağışlı ve kurak mevsimler daha belirgin hale gelir Yağışlı mevsimlerin uzayıp, kurak mevsimlerin kısalması hem bitkiler, hem de hayvanlar için dayanılması zor koşullar yaratır

Yeşil Cehennem

Tropik kuşak yeryüzünün en çok yağış alan yeridir Bu bölgeye yılda en az 1500 mm yağmur düşer Kamerun Dağı (4070 m) gibi bazı dağların yamaçlarında bu miktar 10000 mm’ye kadar çıkabilir Yıllık ortalama sıcaklık ise 25 derece dolayındadır Bunun sonucunda bu kuşak dünyanın en zengin bitki örtüsüne sahip bölgesi durumuna gelmiştir Balta girmemiş ormanlarda bitkiler yüksekliklerine göre kümelenir En altta otlar ve sürünen bitkiler, onun üstünde yüksek çalılıklar, daha yukarıda da 20-30 m yüksekliğindeki ağaçlar yer alır Ağaçların yaprakları zeminin üstünü bir şemsiye gibi örter Bunların arasında tek tük 2-3 m kalınlığındaki bir gövde üstünde 60-70 m’ye yükselen ağaçlara rastlanır Ağaçların gövdesini yaklaşık 100-200 m uzunluğundaki tırmanıcı bitkiler sarar Dallardan aşağıya, havadaki yoğun nemden yararlanarak yaşamlarını sürdüren, orkide gibi epifitler sarkar Bu ormanlarda yükseklikleri 10 m’ye, yapraklarının büyüklüğü ise 1 m’ye ulaşan palmiyeler görülür Bu tabloyu olağanüstü büyüklükte meyveler veren ağaçlar ve bambu gibi ağaç yüksekliğindeki otlar tamamlar Bu ormanlarda yaşayan canlı türlerinin sayısının 5-30 milyon arasında olduğu sanılmaktadır Bu konudaki araştırmalar henüz başlangıç aşamasındadır Bitkiler çok hızlı büyüdüğünden otların kesilmesiyle açılan yollar birkaç gün içinde yeniden kapanır Burada hava birdenbire kararır ve gece olunca sürünen ya da tırmanan hayvanlar çığlıklar ve ötüşler arasında deliklerinden çıkar Yeşil cehennemdeki bu konsere kurbağalar, kuşlar ve maymunlar da katılır Orman renkli kolibriler ve cırtlak sesli aralar gibi birçok ilginç hayvanın da barınağıdır Sağlıksız sera havası yalnızca çok sıcak değil, aynı zamanda yüzde 80-90’ı bulan nem oranıyla çok ağır ve bunaltıcıdır Burada ekmek çok çabuk küflenir, tuz ıslanır ve teknik araçlar inanılmaz bir hızla paslanır



Tehlikeli Boyutlara Ulaşan Bir Yağma

Tropik hastalıkların tedavi biçimleri ve aşıları bulununcaya değin tropik yağmur ormanları beyaz adamın mezarı sayılırmış Bu nedenle bu ormanların tıpkı çöller gibi yüzyıllar boyunca el değmemiş olarak kalmasına şaşmamak gerek Burada yetişen meyveler sera etkisiyle çok çabuk çürürken, bu balta girmemiş ormanlarda yalnızca Pigmeler, Amazon bölgesinde de Yerliler yaşamayı becerebiliyor Bunların yanı sıra yüzyıllardan beri kuzeyden Sudanlılar, güneyden Bantular Afrika’nın tropik ormanlarından küçük parçalar koparmaya çalışıyorlar, bunu da çoğunlukla tarla açmak amacıyla ormanı yakarak gerçekleştiriyorlar Tümüyle yanmamış ağaç köklerinin altındaki toprağı çapayla biraz gevşettikten sonra burada muz, manyok, yam, darı ve tatlıpatates yetiştiriyorlar Yüksek yağış miktarı nedeniyle toprağın içindeki mineraller çabucak akıp gidiyor ve toprağın besleyiciliği hızla azalıyor Afrikalılar bunun üzerine tarlalarını ve köylerini terk edip başka bir yere gidiyorlar Onların bulunduğu eski yeri ikincil bir orman alıyor Yerlilerin kendi gereksinmelerini karşılamak için yaptıkları bu tarımın yanı sıra, beyaz sömürgecilerin kurduğu plantasyonlar da var, buralarda dünya pazarlarına sunulmak üzere, kakao, kahve, muz, hindistancevizi, kola ve palmiye yetiştiriliyor Eskiden Amazon bölgesinin bir milyar insanı besleyebileceği düşünülürken bugün yağmurların değerli besinleri alıp götürdüğü ve balta girmemiş ormanların insanlar tarafından yağma edilmesinin büyük felaketlere neden olabileceği biliniyor

Yağmur Ormanları

Orman, belirli yükseklikteki ve büyüklükteki ağaçlar, çalı, otsu bitkiler, mantarlar, mikroorganizmalar ve çeşitli hayvanlarla, toprağın birlikte meydana getirdiği, aynı zamanda topluma çeşitli faydalar sağlayan bir ekosistemdir

Kendisini meydana getiren bireylerin uzun yıllar karşılıklı etkileri sonucu yerleşmiş, biyolojik bir dengeye sahiptir Bu denge ormanların sağlığı ve varlığı için şarttır Bu denge olmadıkça, ormanların sağlığı ve varlığını korumak çok güç, hatta imkansızdır
Yağmur ormanları, yüksek düzeyde yağış alan ormanlarla kaplı biyomlardır Tropikal yağmur ormanları olduğu gibi ılıman yağmur ormanları da vardır Yağmur ormanlarının en önemli özellikleri flora ve faunasındaki inanılmaz biyoçeşitlilik ve çok sayıda türü barındırmasıdır



En büyük tropikal yağmur ormanları Amazon Basin'deki Amazon Yağmur ormanı, Nikaragua, güney Yucatan Yarımadası, Orta Amerika'da Belize, Kamerun'dan Demokratik Kongo Cumhuriyeti'ne kadar Afrika'nın ekvatoryal bölgelerinin büyük kesimi, Myanmar'dan Endonezya ve Papua Yeni Gine'ye kadar güneydoğu Asya, Doğu Queensland, Avustralya ve ABD'nin bazı bölgelerinde bulunmaktadır Tropiklerin dışında ılıman yağmur ormanları İngiliz Kolombiyası, güney Alaska, batı Oregon ve Washington, batı Kafkas, Gürcistan'ın Ajaria bölgesi, Balkanların batısındaki bölgeler, Yeni Zelanda, Tasmanya ve Avustralya'nın doğu bölgelerinde bulunur

Yağmur ormanları atmosferdeki karbondioksit dengesini koruduğu için dünya ekolojik sisteminde çok önemli bir yere sahiptirler



Orman Şekilleri

Ekvatoral yağmur ormanı

Dünyanın en canlı, en kuvvetli ve yayılma kabiliyeti en yüksek olan orman tipidir Orman ekosistemi bu tipte en yüksek seviyesine ulaşmıştır Yüksek sıcaklık ve rutubetin biraraya geldiği yörelerde yağmur ormanı teşekkül etmiştir Yağış miktarı esas itibariyle 2000-4000 milimetre arasında değişmekle beraber bazı mıntıkalarda 10000 milimetreye ulaşır Ortalama yıllık sıcaklık 20-30°C arasında değişir En soğuk ayda 18°C'nin altına düşmez Mevsim değişmeleri olmadığından tropik yağmur ormanı ağaçlarında, ilkbahar ve sonbahar odunu meydana gelişi görülmez Büyük çoğunluğu, daimi yeşil yapraklı ağaçlardan meydana gelen tropik yağmur ormanında ağaçların tepeleri zayıf, dallanma gevşek, gövde şekilleri düzensiz, ağaç kabukları parlaktır Dallar üzerinde epiphyte denen eğrelti, orkide gibi konuk bitkiler, çeşitli sarılıcı ve tırmanıcı bitkiler, ormanın genel görünüşünde büyük rol oynarlar Tozlaşma, böcekler ve kelebekler yoluyla olur Tropik yağmur ormanının bazı ağaçları gövde üzerinde de çiçeklenme yapabilirler Olağanüstü istila edici bir kuvvete sahiptir Tedbir alınmadığı taktirde yolları, telefon, telgraf vs gibi yapıları kısa zamanda kullanılmaz hale getirirBu orman ekvator bölgelerinde bulunur
Endonezya Takım Adalarında, Hindistan'da, Kamerun sahilinde, Amazon mıntıkasında, Brezilya'nın doğu sahilinde, Karayip Denizi sahillerinde ve adalarında yayılış gösterir Tropik yağmur ormanları; Mangrov tropik iğne yapraklı ormanlar ve bambu ormanları olmak üzere üç grupta toplanır

Muson ormanları

Tropiklerde birçok deniz etekleri, kendine has tipik bir orman formasyonu taşırlar Denizin ilerlemesi halinde (met), yaklaşık 10 ile 20 m arasında boy yapan ağaçların yalnız tepeleri suyun üzerinde kalır Çekilmesi halinde (cezir) ise ağaç gövdeleri geniş nefes alma kökleri ile birlikte görülür Tohumun çimlenmesi ve çimlenmeden sonra meydana gelen fidecikler, tohumlar henüz ağaçta iken gelişirler ve biraz büyüyünce çamur toprağa düşerek köklenirler MUSON ağaçlar daimi yeşil, derimsi yahut tüylü yapraklar taşırlar

Tropik iğne yapraklı ormanlar

Güneydoğu Asya'da ve Orta Amerika'da, çeşitli çam türlerinin meydana getirdikleri geniş ormanlar, bilhassa dağlık yerlerin fakir topraklarında yaygındır Ağaç türleri; Pinus caribaea, Pinus merkusii, Callitris podocarpustur

Tayga ormanları

taygalar, ormanda alt tabakanın bir kısmını meydana getirirler Geniş yayılan rizomları sayesinde sürgün vererek çoğalırlar Dünya üzerinde 60 cinsine dağılan yaklaşık 700 türü vardır Boyları 0,15 m ile 30 m arasında değişir

Yağmur yeşili yapraklı orman (kış ormanı)

Tropik memleketlerin, yazları periyodik kurak ve çok sıcak, kışları yağmurlu iklim mıntıkalarında görülür Bu orman şeklinin tipik özelliği, yaprak dökümünün sıcak ve kurak mevsime, esas ve vejetasyon zamanında yapraklı durumla kışa rastlamasıdır Kış ormanı sonbaharda yeşillenir ve ilkbaharda tekrar yaprağını döker Ağaçların boyları kısa ve büyümeleri çok yavaştır

Hindistan, Afrika ve Güney Amerika'nın geniş sahalarını kaplarlar Maymun, ekmek ağacı ve şemsiye akasyaları bu vejetasyonun tipik ağaçlarıdır Arka Hindistan ve Doğu CavaTectonia grandis'dir

ormanlarının en değerli ağacı, yaprakları (30x50) cm büyüklüğünde olan

Sert yapraklı orman

Sert yapraklı orman, yazları sıcak ve yağışça fakir, kışları ılıman, fakat yağışça zengin yörelerde yayılış gösterir Daimi yeşil yapraklı olması, sert yapraklı ormana çok serin zamanlarda hatta kışın bile fotosentez imkanı verir Bunun yanında yaz mevsiminin kuraklığı sebebiyle bilhassa kuru topraklarda büyümede bir nevi duraklama periyodu hasıl olur

En tipik ağaç türleri; defne (Laurus nobilis), yabani zeytin (Olea europaea), mantar meşesi(Quercus suber), fıstık çamı, pırnal meşe (Quercus ilex), kermes meşesi (Quercus coccifera), Eucalyptus, adi servi (Cupressus sempervirens), fıstık çamı (Pinus pinea), kızılçam (Pinus brutia), Halep çamı (Pinus halepensis) dir
Sert yapraklı ormanın ana mıntıkaları, başta Akdeniz iklim bölgesi olmak üzere dar bir şerit halinde Kalifornia ve Şili'dir

Maki dediği bitki formasyonu da sert yapraklı orman şekli içinde yer alır Boylu veya bodur çalı görünümündeki maki Akdeniz ve kısmen Karadeniz kıyılarında, denizle dağ etekleri arasında yaygındır Bulunduğu araziyi örtmesi ve toprağı girift olarak kaplaması erozyonu önleme ve toprak koruması bakımından büyük değer taşır
Makinin başlıca elemanları: Yabani zeytin, defne, mersin, koca yemiş, sandal, funda, sumak, filarya, sakız, zakkum, laden, katırtırnağı, ardıç, ılgın, Keçiboynuzu tur

Yazın yeşil yapraklı orman (Yaz ormanı)

Kuzey yarı kürenin belirli derecede serin kışlara sahip olan ve yazlarla kışlar arasında mevsim farkları gösteren enlemlerinde görülür İnce ve yumuşak olan yaprakların sonbaharda dökülmesi kış soğuğundan ziyade, toprağın donması halinde hasıl olabilecek kuraklık tehlikesine karşı alınan bir tedbirdir

Yaz ormanları bilhassa Orta Avrupa'da, yazları zengin yağışlı mıntıkalarda görülür Türkiye'de, denizden yüksek olmayan yerlerde yaygındır

Yazın yeşil yapraklı ormanın ana türleri; kayın (Fagus), meşe (Quercus), akçaağaç (Acer), ıhlamur (Tilia), karaağaç (Ulmus), gürgen (Carpinus), huş (Betula), kısmen de kestane(Castanea), ceviz (Juglans) ve caryadır

İğne yapraklı (ibreli) orman

Yayılış sahası, Kuzey yarı kürenin kışları sert, düzenli kar ve don mevsimleri gösteren yüksek enlemleridir Yaz, kış yeşil iğne şeklini almış olan asimilasyon organları, kısa ve vejetasyon devresinde, sıcaktan en yüksek derecede faydalanmayı mümkün kılar İğne yapraklı ormanların çoğunda gövdeler devamlı, düz ve dalsızdır Ağır olmayan gövde odunları, bıçkı kerestesi ve yapı ağacı olarak çok kıymetlidir Bu orman tipi, Kuzey Avrupa ve Asya'dan Kuzey Amerika'nın kuzeyine kadar, 20 enlem genişliğindeki bir şerit halinde yayılış gösterir

Galeri ormanları

Afrika, Güney Amerika ve İç Anadolu'nun yağmurca fakir, kurak mıntıkalarında nehirler boyunca, dar veya geniş şeritler halinde oldukça kuvvetli büyüyen ormanlar meydana gelir ki, bunlara galeri ormanları denir

Bataklık ormanları

Tropik bölgelerin geniş, sürekli su altında kalan, bataklık bölgelerinde rastlanır Florida'nın bataklık servisi ormanları bu ormanlara örnek olarak gösterilebilir

Ormanın yararları

Maddi faydaları

Ormanların yapacak, yakacak ve tali ürünlerle sağladığı değerlerdir Ormanın ilk bakıştaki faydası, ürünlerin çeşitli iş ve sanayi kollarında hammadde olarak kullanılması veya tüketimi şeklinde göze çarpmaktadır İnşaatta, kimya ve diğer sanayi kuruluşlarında, madencilik, ulaştırma, bayındırlık gibi ekonomik faaliyetlerde odun hammaddesinin kullanış yerleri gün geçtikçe artmaktadır Odun hammaddesinin bu derece önem kazanmasının sebebi, sahip olduğu teknolojik vasıflarından ve devamlı üreyebilen; iyi bakıldığı taktirde tükenmez bir kaynağı olmasından ileri gelmektedir
Teknolojinin gelişmesi ve elektrik enerjisi, petrol, maden kömürü gibi çeşitli enerji maddelerinin bulunmuş olmasına rağmen odun, yakacak maddesi olarak önemini sürdürmektedir Dünya odun üretiminin hemen hemen % 50'si yakacak olarak kullanılmakta ve özellikle gelişmekte olan ülkelerde bu oran % 80'e varmaktadır
Ormandan elde edilen tali ürünler, parfümeri, boya, ilaç, dericilik, tecrit malzemesi gibi endüstri kuruluşlarının ham maddesini meydana getirmektedir

Türkiye'de üretilen orman tali ürünlerinin başlıcaları; reçine, sığla yağı, palamut, mazı, defneçamfıstığı, sumak, kestane, ıhlamur çiçeği, mahlep, meyan kökü ve keçiboynuzu
yaprağı, vbdir

Kollektif faydaları

Ormanın bu yöndeki hizmetleri, maddi faydaları ile ölçülemiyecek kadar fazladır Bulundukları muhit iklimini, kara iklim tipinden ılıman iklim tipine yöneltirler Bu sayede don, kuraklık, aşırı sıcaklık, fırtına gibi zararları önlemek ve azaltmak suretiyle faydalı olurlar Ormanın etkisi altında kalan sahaların nisbi rutubeti fazla olduğu gibi, akarsu ve kaynakların verimi, düzenli ve devamlıdır

Ormanların tarımı, hayvancılığı, bayındırlık tesislerini koruması; karada ve deniz kıyılarında kumulların teşekkülüne engel olması; bataklıkları kurutmak, havaya saf oksijen vermek, gürültüyü ve hava kirliliğini önlemek suretiyle insan sağlığına yardım etmesi; çeşitli av hayvanlarını barındırıp beslemekle yurdun tabii varlığını ve güzelliğini zenginleştirmesi gibi hususlar kollektif hizmetlerinin başlıcalarını teşkil eder

Yağmur ormanları yıl boyunca yağmur alan, aşırı sıcak düzlüklerde gelişir (bak Yağmur ORMANLARI) Güney Amerika'daki Amazon Irmağı ile Orta Afrika'daki Kongo Irmağı havzalarında, Malakka Yarımadası'nda, Endonezya'da, Borneo'da ve benzeri bölgelerde binlerce kilometre karelik alan yağmur ormanlarıyla kaplıdır Bu ormanların çoğunda, Avrupa'daki meşe ya da çam ormanlarında olduğu gibi bir ya da birkaç değil, yüzlerce değişik bitki türü yetişir Yağmur ormanlarında yetişen ağaçlar en çok 45-60 metre boylanır Bunların taçları, yani gövdenin dal, yaprak ve çiçekleri taşıyan üst bölümü genellikle tırmanıcı bitkiler tarafından kaplanarak güneş ışınlarının sızmasını engelleyecek kadar sık dokulu bir örtü oluşturur

Bu yüzden, ormanın alt katmanlarında loş bir ışık vardır ve burada otsu bitkiler ile alçak boylu ağaçlar yetişir Tropik ağaçların düzgün, grimsi gövde kabuklarının dış görünümü birbirine benzer; oysa kesildiğinde ortaya çıkan renkler çok değişiktir Örneğin, bir ağacın kabuğunun iç katmanı pembe, öbürününki kahverengi olabilir Bazı ağaçların gövde kabukları kesildiğinde kan renkli bir sıvı akar; oysa tropik ağaçların çoğu sütsü bir özsu içerir Güney Amerika kökenli kauçukağacının (Hevea) sütsü özsu-yundan (lateks) doğal kauçuk elde edilir (bak Kauçuk) Tropiklerdeki bazı ağaçların gövdeleri tabana doğru genişleyerek payanda biçimini almıştır

Ağaçlar bu haliyle, bir kajde üzerinde yükselen heykellere benzer ÇiçeklerhVyap-raklı dallarda değil, doğrudan gövdenin üzerinde açması da gene yağmur ormanlarına özgü ilginç bir özelliktir Örneğin, Güney Amerika'daki tropik ormanlarda yabani olarak yetişen kakao ağacının çiçekleri böyledir (bakÇİKOLATA VE KAKAO) Yağmur ormanlarındaki ağaçların çoğu yapraklarını dökmediğinden sürekli yeşil kalabilmektedir Bununla birlikte, yılın çok kısa bir döneminde yapraksız kalanlara da rastlanır Bu ormanlardaki bitkilerin, özellikle de ormanın alt katmanlarında yetişenlerin yaprakları dünyanın öbür bölgelerine özgü bitkilerin yapraklarından çok daha büyüktür

Örneğin, tropik bir bitki olan muzun uzunluğu 3-3,5 metreye varan dev yaprakları vardır Ayrıca, yapraklar derimsi yapılı, kenarları düz ve dikdörtgene yakın oval biçimlidir Tropik ağaçların genellikle iri ve alımlı çiçekler açtığı düşünülür Oysa, iri, pembe çiçekler taşıyan jakaranda ağacı gibi bazı ayrıksı örnekler dışında, yağmur ormanlarındaki çiçeklerin çoğu yeşil, beyaz ya da kahverengi, ufak ve gösterişsizdir Ihman iklimli bölgelerde yetişen ağaç türlerinin (örneğin köknar, çam, huşağacı) büyük bölümüne tropiklerde rastlanmaz

Ama, baklagiller familyasından bazı ağaçlar bolca yetişir Tropiklerdeki en yaygın bitki gruplarından biri de palmiyelerdir Hemen her yere dağılmış olan bu bitkilerin her bir çeşidi belli bir yöreye özgüdür Batı Afrika kökenli yağ palmiyesinden margarin ve sabun yapımında kullanılan bir sıvı yağ, Asya'ya özgü sagu palmiyesinden ise nişastalı bir gıda maddesi elde edilir Ayrıca, başka palmiye türlerinden de gıda kaynağı ya da yapı gereci olarak yararlanılır Yağmur ormanlarının en tipik üyeleri olan tırmanıcı bitkilerin sayılamayacak kadar çok çeşidi vardır Bazılarının yassılaşarak kurdele benzeri bir görünüm alan odunsu gövdeleri öylesine uzundur ki, bunlardan ırmakların üzerine asma köprü yapılabilir

Tırmanıcı bitkilerin bazısı son derece alımlı çiçekler taşır Tropik ormanları ılıman ormanlardan ayıran en önemli özelliklerden biri de epifit bitkiler'dir Başka bitkilerin üzerinde yaşayan epifit bitkiler, besinlerini konak bitkiden sağlayan asalak bitkiler'le karıştırılmamalıdır Çünkü, epifitler besinlerini tümüyle kendileri üretirler ve üzerinde bulundukları bitkiden yalnızca destek olarak yararlanırlar Tropik ormanlarda bir ağacın, dallan üzerinde bulunan pek çok epifit bitkiyle birlikte yaşamını sürdürmesi son derece olağandır Tropiklerin en yaygın epifitleri orkidelerdir Bromeliaceae familyasının üyeleri ile bazı eğreltiotu ve yosun türleri de ağaç ya da kayaların üzerinde epifit olarak yaşar Tropiklerde sürekli yeşil kalabilen ağaçların yapraklarının üst yüzeyinde genellikle yeşil ya da gri lekeler bulunur

Bu yapraklara bir büyüteçle bakılacak olursa, lekelerin aslında yaprak yüzeyinde yaşayan minik ciğeryosunları ya da likenler tarafından oluşturulduğu görülür Bir çeşit epifit yaşam biçimi olan bu olaya ılıman iklimlerde hiç rastlanmaz Yağmur ormanlarının tabanı çalı ve ağaç fidanlanyla kaplıdır Çayır otları gibi küçük otsu bitkiler hiç bulunmaz, buna karşılık geniş yapraklı birkaç otsu bitki türü yetişir Tropik ormanlarda yetişen binlerce bitki türünün yalnızca küçük bir bölümünden besin kaynağı olarak yararlanılır Bu ormanlara özgü çok sayıda iri meyveli ağaçtan ancak birkaçının meyvesi yenebilir niteliktedir

Örneğin, Güney Amerika ormanlarında yabani olarak yetişen papav ağacı bunlardan biridir; genellikle dallanmayan gövdesi ve iri, elsi yaprak-larıyla dikkati çeken bu küçük ağacın kavuna benzeyen tatlı meyveleri vardır Guava ve ananas Amerika kökenli, ekmekağacı ve mango Asya'ya özgü tropik meyvelerdir Bütün dünyada yaygın olarak tüketilen kahve de gene tropik bölgelerde yetişen bir üründür Yam (Asya), manyok ve tatlıpatates (Amerika) gibi bazı tropik bitkilerin ise bol nişastalı kökleri yenir Bu bitkiler tropik bölgelerde yaşayan halkın temel gıda maddelerini oluşturur Günümüzde, bu bitkilerin çoğu tropik bölgelerde yaygın olarak yetiştirilmektedir