Cehennem’den Kaçan Adam..

**b@ron** · 01-10-2010

O bir sahâbî!

Ay Yüzlü Güzelin genç ümmeti

O bir sahâbî!

“Anam babam sana feda olsun!” diyecek kadar samîmi

O bir sahâbî!
Gül kokulu sevgiliye yoldaş Kâinatın Efendisi’ne tâbî

O bir sahâbî!
Genç yaşta mü’min îmanda kemâl sahibi

O bir sahâbî!
Her dem nefsine karşı savaşın yılmaz mücâhidi

Öyle bir savaş ki;
düşman amansız mücâhede çetin mücadele hummalı idi

Bir gün bir ihtiyacı için ’ın Sevgilisi (SAV) onu çarşıya göndermişti Kalbinde Rasûlü’ne (SAV) hizmet etmenin sevinci kutlu Medine sokaklarında adım adım ilerledi Tam Ensar’dan bir zatın kapısı önünden geçiyordu ki; Ensar’dan bir hanımı banyo halinde görüverdi Ne var ki gözlerini hemencecik geri çeviremedi Ona bakmıştı… Bu bakış içine büyük bir korku salmıştı Bu korku ile koşarak hızla oradan uzaklaştı

- Ne yaparım şimdi ben? dedi kendi kendine Ne yaparım? Ya (cc) Rasulü’ne (SAV) vahiyle bildirilirse? Nasıl bakarım Efendi (sav)’min aydan aydınlık yüzüne?

Karmakarışık duygularla koştu Sa’lebe (ra)… Nereye gittiğini bilmeden koştu… Koştu… Koştu…

Sığındı Mekke ile Medine arasında bir dağın kuytu yerine Korku dehşet ve şaşkınlık içindeydi Sa’lebe…

Bir nazarla yıkılmıştı… Bir nazardı O (ra)’nu vuran yerden yere… Uygunsuz bir bakış sadece… Günler birbirini kovaladı Sa’lebe tam kırk gün dağlarda konakladı Onca genişliğine rağmen yeryüzü çok ama çok dardı Geceyi bölen feryadı dağlarda yankılandı:

“Keşke rûhumu ruhlar içinde cesedimi cesetler içinde kaybettirseydin de hüküm vermek için beni ortada bırakmasaydın”

Geceler tâ subh olunca inletir bu dert beni
Derdimin içinde dermânımdır Hû diyen

Sabahlara kadar inleten bir derde mübtelâydı Sa’lebe Sığınacak bir tek sığınak; hâlini arz edecek bir tek Cenâb-ı Hakk (cc) vardı

Bu âni gidiş birden yok oluş Kâinâtın Efendisi’ni (SAV) endişeye sevk etti Çünkü O (SAV) ümmetine karşı son derece müşfikti Kırk gün boyunca Sa’lebe (ra)’yi arattı Bu âni kayboluş yüreğini kanattı Hâlinden şikâyet eden kadına cevap veren yüce kudret Sa’lebe’ye de rahmet nazarıyla baktı Cebrâil (as)’i göndererek Rasûlün’ü (SAV) rahatlattı Cebrâil:

- Yâ Muhammed (SAV)! Rabbin (cc) sana selam ediyor ve diyor ki; “Ümmetinden bir adam şu dağın içinde bana sığınıyor” dedi

Vahyin aydınlığında handân eyle yâr beni
Hükmün ile dîdâr-ı cemîline sar beni
Mecnûn ürpertisiyle tevbe eşiğindeyim
Âyetin de lütfundur; incitmez nazar beni
Madem utanıyorum kem yüzümle gelmeye
Secde ile tenimden yıkasa sular beni

Hz Ömer ile Selman (ra) düştüler yola Mekke ile Medine arasında mekik dokudular adeta Bir çobana rastladılar uzun bir arayıştan sonra
- Bir genç arıyoruz günlerdir kayıp bir genç Rastladın mı hiç bu dağda bayırda ya da bu civarda böyle bir civana?

- Sanırım siz şu Cehennem’den Kaçan Adam’ı arıyorsunuz? dedi çoban gülümseyerek Ve devam etti; O her gece yarısı ellerini başına koyar dağa doğru koşar; “Keşke ruhumu ruhlar içinde cesedimi cesetler içinde kaybettirseydin de hüküm vermek için beni ortada bırakmasaydın” diye bağırır

Gece yarısına kadar bekledi Hz Ömer ile Hz Selman Doğru tahmin etmişti çoban Bu genç Sa’lebe’den başkası değildi Ömer Sa’lebe’yi görünce sevinçle koştu O’nu kucakladı bağrına bastı Genç yaşlı gözlerle titreyerek Ömer’e baktı:

- Yâ Ömer! Rasulullah (SAV) günahımı biliyor mu? diye sordu

- Bilmiyorum dedi Ömer Bilmiyorum Ancak dün yine seni andı ve bulup huzuruna getirmemiz için bizi sana yolladı

Genç çaresiz bu emre uyarak Medine’ye doğru yol aldı Yine de içinde yenemediği bir korku ifadesi zor bir mahcubiyyet vardı

- Ya Ömer! Ne olur! Ne olur beni huzura birden çıkarmayın Rasulullah (SAV) namazda iken huzuruna varmak istiyorum dedi Kabul ettiler kutlu sahabeler Sa’lebe’nin bu isteğini

Sa’lebe henüz Mescid’e girmişti ki; Rasûlü’nün (SAV) o lâtif sesini kıraatini işitti O (SAV)’nun sesini işitmesiyle kendinden geçti Bayıldı düştü yere Rasûl-i Ekrem (SAV) selam verince onları gördü ve sordu:

- Ya Ömer! Ya Selman! Sa’lebe’ye ne oldu?

- Ya Rasûlallah (SAV) sesinizi işitince bayıldı dediler

Kâinatın Efendisi (SAV) Kalktı Onu hareket ettirdi ayılttı ve sordu:

- Neden kaçtın bizden Ya Sa’lebe?

- Günahım yüzünden Ya Rasûlallah (SAV)! dedi Sa’lebe

- Sana günahları ve hataları yok eden bir âyet bildireyim mi?Kafasını salladı Sa’lebe ” evet” anlamında

“Deki; Rabbimiz! Bize dünyada iyiyi ve güzeli ahirette de iyiyi ve güzeli ver Bizi ateşin azabından koru” (Bakara 202)

- Günahım Ya Rasûlallah (SAV) daha büyük!

- Bilakis ’ın (cc) kelamı daha büyüktür! buyurdu Rasûlü (SAV) Sonra evine dönmesini emretti Ona Döndü Sa’lebe dönmesine ancak bir türlü kendine gelemedi Üzüntüden hastalandı yatağa düştü vücudu kaskatı kesildi Bir hafta sonra kutlu sahabi Selman Peygamber (SAV)’in huzuruna geldi

- Ya Rasûlallah (SAV)! Sa’lebe’den haberiniz var mı? Muhakkak o günahından ötürü hasta harab ve bitab düştü dedi Selman’ın bu sözü üzerine hemen ayağa kalktı Rasulullah (SAV): “Kalkınız birlikte yanına gidelim!” buyurdu

Gittiler yanına Sa’lebe çok bitkin ve tanınmayacak haldeydi Rasulullah (SAV) Onun başını kaldırarak mübarek kucağına koydu Ancak Sa’lebe ani bir hareketle başını O (SAV)’nun kucağından kaçırdı Rasulullah (SAV) sordu:

- Başını kucağımdan niçin kaçırdın?

- Çünkü o günahlarla doludur dedi Sa’lebe

- Şikayetin nedir?

- Günahlarım Ey ’ın Rasûlü (SAV)! Kemiğimin etimin ve derimin arasında karınca yürümesi gibi dolaştığını hissediyorum

- Neyi arzuluyorsun?

- Rabbimin mağfiretini

O sırada Cebrail(as) geldi ve vahyetti:

- Ya Muhammed (SAV)! Rabbin (cc) sana selam ediyor ve diyor ki: “Eğer bu kulum gerçekten yer dolusu günahla bana gelse ben de O’nu yer dolusu mağfiretle karşılarım”

Nebiyy-i Ekrem (SAV) bunu Sa’lebe’ye bildirince Sa’lebe bir çığlık attı ve ruhunu Hakk’a teslim etti Rasulullah (SAV) O’nun yıkanarak kefenlenmesini emretti Namazını kıldırdığı zaman da parmak uçlarına basarak yürüdüğü görüldü Defin işleri tamamlandığında ashab-ı kiram sordular:

- Ya Rasulallah (SAV)! Seni namaz esnasında parmak uçlarına basarak yürürken gördük Sebebi nedir Buyurdular ki:

“Beni hak ile nebi olarak gönderene yemin ederim ki Sa’lebe’yi tezyin etmek için meleklerden inenlerin çokluğu sebebiyle ayağımı basacak yer bulamadım”

Melekler’in tezyîn ve tekfîn ettiği

“Cehennem’den Kaçan Adam” Rabbi’nin (cc) mağfiretine ermişti

Ne mutlu Cehennem’den kaçabilenlere…!!

Ne mutlu Sa’lebe’ye…!!
alıntı

01-10-2010	#1
b@ron	Cehennem’den Kaçan Adam.. O bir sahâbî! Ay Yüzlü Güzelin genç ümmeti O bir sahâbî! “Anam babam sana feda olsun!” diyecek kadar samîmi O bir sahâbî! Gül kokulu sevgiliye yoldaş Kâinatın Efendisi’ne tâbî O bir sahâbî! Genç yaşta mü’min îmanda kemâl sahibi O bir sahâbî! Her dem nefsine karşı savaşın yılmaz mücâhidi Öyle bir savaş ki; düşman amansız mücâhede çetin mücadele hummalı idi Bir gün bir ihtiyacı için ’ın Sevgilisi (SAV) onu çarşıya göndermişti Kalbinde Rasûlü’ne (SAV) hizmet etmenin sevinci kutlu Medine sokaklarında adım adım ilerledi Tam Ensar’dan bir zatın kapısı önünden geçiyordu ki; Ensar’dan bir hanımı banyo halinde görüverdi Ne var ki gözlerini hemencecik geri çeviremedi Ona bakmıştı… Bu bakış içine büyük bir korku salmıştı Bu korku ile koşarak hızla oradan uzaklaştı - Ne yaparım şimdi ben? dedi kendi kendine Ne yaparım? Ya (cc) Rasulü’ne (SAV) vahiyle bildirilirse? Nasıl bakarım Efendi (sav)’min aydan aydınlık yüzüne? Karmakarışık duygularla koştu Sa’lebe (ra)… Nereye gittiğini bilmeden koştu… Koştu… Koştu… Sığındı Mekke ile Medine arasında bir dağın kuytu yerine Korku dehşet ve şaşkınlık içindeydi Sa’lebe… Bir nazarla yıkılmıştı… Bir nazardı O (ra)’nu vuran yerden yere… Uygunsuz bir bakış sadece… Günler birbirini kovaladı Sa’lebe tam kırk gün dağlarda konakladı Onca genişliğine rağmen yeryüzü çok ama çok dardı Geceyi bölen feryadı dağlarda yankılandı: “Keşke rûhumu ruhlar içinde cesedimi cesetler içinde kaybettirseydin de hüküm vermek için beni ortada bırakmasaydın” Geceler tâ subh olunca inletir bu dert beni Derdimin içinde dermânımdır Hû diyen Sabahlara kadar inleten bir derde mübtelâydı Sa’lebe Sığınacak bir tek sığınak; hâlini arz edecek bir tek Cenâb-ı Hakk (cc) vardı Bu âni gidiş birden yok oluş Kâinâtın Efendisi’ni (SAV) endişeye sevk etti Çünkü O (SAV) ümmetine karşı son derece müşfikti Kırk gün boyunca Sa’lebe (ra)’yi arattı Bu âni kayboluş yüreğini kanattı Hâlinden şikâyet eden kadına cevap veren yüce kudret Sa’lebe’ye de rahmet nazarıyla baktı Cebrâil (as)’i göndererek Rasûlün’ü (SAV) rahatlattı Cebrâil: - Yâ Muhammed (SAV)! Rabbin (cc) sana selam ediyor ve diyor ki; “Ümmetinden bir adam şu dağın içinde bana sığınıyor” dedi Vahyin aydınlığında handân eyle yâr beni Hükmün ile dîdâr-ı cemîline sar beni Mecnûn ürpertisiyle tevbe eşiğindeyim Âyetin de lütfundur; incitmez nazar beni Madem utanıyorum kem yüzümle gelmeye Secde ile tenimden yıkasa sular beni Hz Ömer ile Selman (ra) düştüler yola Mekke ile Medine arasında mekik dokudular adeta Bir çobana rastladılar uzun bir arayıştan sonra - Bir genç arıyoruz günlerdir kayıp bir genç Rastladın mı hiç bu dağda bayırda ya da bu civarda böyle bir civana? - Sanırım siz şu Cehennem’den Kaçan Adam’ı arıyorsunuz? dedi çoban gülümseyerek Ve devam etti; O her gece yarısı ellerini başına koyar dağa doğru koşar; “Keşke ruhumu ruhlar içinde cesedimi cesetler içinde kaybettirseydin de hüküm vermek için beni ortada bırakmasaydın” diye bağırır Gece yarısına kadar bekledi Hz Ömer ile Hz Selman Doğru tahmin etmişti çoban Bu genç Sa’lebe’den başkası değildi Ömer Sa’lebe’yi görünce sevinçle koştu O’nu kucakladı bağrına bastı Genç yaşlı gözlerle titreyerek Ömer’e baktı: - Yâ Ömer! Rasulullah (SAV) günahımı biliyor mu? diye sordu - Bilmiyorum dedi Ömer Bilmiyorum Ancak dün yine seni andı ve bulup huzuruna getirmemiz için bizi sana yolladı Genç çaresiz bu emre uyarak Medine’ye doğru yol aldı Yine de içinde yenemediği bir korku ifadesi zor bir mahcubiyyet vardı - Ya Ömer! Ne olur! Ne olur beni huzura birden çıkarmayın Rasulullah (SAV) namazda iken huzuruna varmak istiyorum dedi Kabul ettiler kutlu sahabeler Sa’lebe’nin bu isteğini Sa’lebe henüz Mescid’e girmişti ki; Rasûlü’nün (SAV) o lâtif sesini kıraatini işitti O (SAV)’nun sesini işitmesiyle kendinden geçti Bayıldı düştü yere Rasûl-i Ekrem (SAV) selam verince onları gördü ve sordu: - Ya Ömer! Ya Selman! Sa’lebe’ye ne oldu? - Ya Rasûlallah (SAV) sesinizi işitince bayıldı dediler Kâinatın Efendisi (SAV) Kalktı Onu hareket ettirdi ayılttı ve sordu: - Neden kaçtın bizden Ya Sa’lebe? - Günahım yüzünden Ya Rasûlallah (SAV)! dedi Sa’lebe - Sana günahları ve hataları yok eden bir âyet bildireyim mi?Kafasını salladı Sa’lebe ” evet” anlamında “Deki; Rabbimiz! Bize dünyada iyiyi ve güzeli ahirette de iyiyi ve güzeli ver Bizi ateşin azabından koru” (Bakara 202) - Günahım Ya Rasûlallah (SAV) daha büyük! - Bilakis ’ın (cc) kelamı daha büyüktür! buyurdu Rasûlü (SAV) Sonra evine dönmesini emretti Ona Döndü Sa’lebe dönmesine ancak bir türlü kendine gelemedi Üzüntüden hastalandı yatağa düştü vücudu kaskatı kesildi Bir hafta sonra kutlu sahabi Selman Peygamber (SAV)’in huzuruna geldi - Ya Rasûlallah (SAV)! Sa’lebe’den haberiniz var mı? Muhakkak o günahından ötürü hasta harab ve bitab düştü dedi Selman’ın bu sözü üzerine hemen ayağa kalktı Rasulullah (SAV): “Kalkınız birlikte yanına gidelim!” buyurdu Gittiler yanına Sa’lebe çok bitkin ve tanınmayacak haldeydi Rasulullah (SAV) Onun başını kaldırarak mübarek kucağına koydu Ancak Sa’lebe ani bir hareketle başını O (SAV)’nun kucağından kaçırdı Rasulullah (SAV) sordu: - Başını kucağımdan niçin kaçırdın? - Çünkü o günahlarla doludur dedi Sa’lebe - Şikayetin nedir? - Günahlarım Ey ’ın Rasûlü (SAV)! Kemiğimin etimin ve derimin arasında karınca yürümesi gibi dolaştığını hissediyorum - Neyi arzuluyorsun? - Rabbimin mağfiretini O sırada Cebrail(as) geldi ve vahyetti: - Ya Muhammed (SAV)! Rabbin (cc) sana selam ediyor ve diyor ki: “Eğer bu kulum gerçekten yer dolusu günahla bana gelse ben de O’nu yer dolusu mağfiretle karşılarım” Nebiyy-i Ekrem (SAV) bunu Sa’lebe’ye bildirince Sa’lebe bir çığlık attı ve ruhunu Hakk’a teslim etti Rasulullah (SAV) O’nun yıkanarak kefenlenmesini emretti Namazını kıldırdığı zaman da parmak uçlarına basarak yürüdüğü görüldü Defin işleri tamamlandığında ashab-ı kiram sordular: - Ya Rasulallah (SAV)! Seni namaz esnasında parmak uçlarına basarak yürürken gördük Sebebi nedir Buyurdular ki: “Beni hak ile nebi olarak gönderene yemin ederim ki Sa’lebe’yi tezyin etmek için meleklerden inenlerin çokluğu sebebiyle ayağımı basacak yer bulamadım” Melekler’in tezyîn ve tekfîn ettiği “Cehennem’den Kaçan Adam” Rabbi’nin (cc) mağfiretine ermişti Ne mutlu Cehennem’den kaçabilenlere…!! Ne mutlu Sa’lebe’ye…!! alıntı __________________