Kerbela Olayı-Hz. Ali'Nin Oğlu Hz. Hüseyin'İn öldürülmesi

Kerbela Olayı-Hz Ali'Nin Oğlu Hz Hüseyin'İn öldürülmesi

(680), Emeviler'e karşı halifelik savında bulunan Hz Ali'nin oğlu Hz Hüseyin'in öldürülmesi olayıdır Kerbela Olayı Müslümanlar arasındaki ayrılıkları daha da derinleştirmiş, günümüze kadar gelen SünniŞii çekişmesinde bir dönüm noktası olmuştur

Muaviye'nin 661'de halifeliğini ilan etmesine karşı çıkan Hz Ali yandaşları ilk fırsatta
halifeliği Hz Muhammed'in soyundan gelenlere yani Hz Ali'nin oğullan Hz Hasan ve Hz Hüseyin'e geri vermek için çetin bir mücadeleye girişmişlerdi Gerçi daha başlangıçta Hz Hasan Müslümanlar arasında daha fazla kan dökülmesini önlemek için halifeliği daha güçlü durumdaki Muaviye'ye devretmişti Buna karşılık Muaviye de kendinden sonra Hz Hüseyin'in halife olmasını kabul etmişti Gene de birçok kişi Muaviye'nin halifeliğini tanımamıştı Muaviye'nin bunlara karşı zor kullanması ve halifelik merkezini Mekke'den Şam'a taşıması bir aile saltanatı kuracağı yolundaki görüşleri daha da güçlendiriyordu Nitekim Muaviye 680'de ölünce yandaşları Hz Hüseyin'e verilen sözü unutup Muaviye' nin oğlu Yezid'i halife ilan ettiler Buna karşılık Küfe halkının büyük çoğunluğu Hz Hüseyin'i halife kabul ettiğini açıklayarak onu kente çağırdı

Mekke'den yola çıkan Hz Hüseyin Irak'ta büyük destek bulacağını umuyordu Ama Yezid'e bağlı güçler Hz Hüseyin'e destek verecek kişileri yakaladılar, grupları dağıttılar, Hz Hüseyin'e de geri dönmesini önerdiler Hz Hüseyin yanındaki az bir güçle ilerlemeyi sürdürünce Kerbela yakınlarında yolunu kestiler Arkadan da çevrildiği için Fırat Irmağı ile bağlantısı kopan ve susuz kalan Hz Hüseyin ve yandaşları savaşmak zorunda kaldılar Çok üstün güçlere karşı girişilen bu savaşta Hz Hüseyin'le birlikte iki küçük oğlu, Hz Hasan'ın çocuklarından Ebubekir ile Kasım ve Hz Muhammed'in soyundan birçok kişi öldü

Müslümanlar arasında büyük yankılar yaratan bu olaydan sonra ayrılıklar daha da derinleşti Halifeliğin Hz Ali'nin ve onun soyundan gelenlerin hakkı olduğuna inanan Şiiler Hz Hüseyin'in öldürüldüğü muharrem ayının 10 gününü yas günü ilan ettiler Her yıl büyük törenlerle onu andılar Kerbela Olayı dinsel edebiyatta da yaygın olarak işlendi Hz Hüseyin ve öbür Kerbela şehitleri için birçok ağıt kaleme alındı Hz Hüseyin'in Kerbela'daki türbesi bugün de Şiiler için kutsal bir ziyaret yeri sayılır

Kerbela


Hüseyin, onlara soruyordu?
— Ben kimim?
Cevap veriyorlardı:
— Muhammed Peygamberin kızı Fâtıma’nın oğlusun?
Soruyordu;
— Şeraitte bir değişiklik mi yaptım, birinizi mi öldürdüm, bir sünneti mi değiştirdim?

Hayır diyorlardı O halde diyordu, neden benim kanımı helâl biliyorsunuz? Her yanı size bırakmayın, bir er gibi, sınırlara gidip savaşayım yahut bırakın beni, Medine’ye gideyim, hiçbir şeyinize karışmadan oturayım orada Bunların hiçbirine razı değilseniz bırakın, Yezîd’in yanına ben gideyim, onunla ben konuşayım

Gene hayır diyorlardı, ya Yezîd’e biat edersin yahut seni, hem de babana düşmanlığımız yüzünden öldürürüz

Huseyn, Yezîz’in saltanatından itibaren iki şeyden birini yapabilirdi;
Zilletle yaşamak, izzetle ölmek

Huseyn, ikincisini üstün buldu Savaşa girişti Dostları, birer birer, gözü önünde öldüler Kardeşinin kolları kesildi, Fırat kıyısına düştü, on dokuz yaşındaki oğlu, param parça edildi, kardeşinin on bir yaşındaki oğlu, gözü baka baka öldürüldü, altı aylık yavrusu, kucağında oklandı Kardeşinin küçük çocuğu, bağrında can verdi Ayali esir oluyordu, açdı, susuzdu onlar gibi Fakat aslanlar gibi düğüştü ve inancına can verdi, başı kesildi, mızrağa dikildi, vücudu, atların nallarıyla ezildi, hurdahaş oldu

Bu, bir beylik davası değildi; bu bir aldanış değildi; bu, bir körü körüne tehlikeye atılış değildi Bu, bir inanç davasıydı; bu, bir anlayış örneğiydi; bu, bir şeref savaşıydı

Huseyn, biliyordu ki oyuz iki bin kişilik bir orduya yüz kişiyle karşı durulmaz Huseyn biliyordu ki kuvvete, kuvvetle karşı konur, Huseyn biliyordu ki yaşayış, ölümden çok tatlıdır Fakat gene biliyordu ki azlık, bir an içindir ve mağlûplar vardır ki zaman geçtikçe gelenleri alt ederler Kuvvet, kuvveti yense bile gerçeği yenemez, ölüm acıdır ama ******** yaşamak, ölümden beterdi

Zulme karşı durmazsa biliyordu ki gerçek bildiği yok olacak, kutlu saydığından eser kalmayacak, yüceltmek istediği alçalıp ezilecek, adı bile anılmayacak Dilediklerini yapmalarına izin verdikten sonra dostlarını, sevgilerini, yakınlarını, oğullarını, kendisini feda etmekten başka çaresi yoktu ve ayalini esir vermesi gerekti

Böylece Huseyn, yalnız inanç şehidi olmadı, şeref, izzeti nefs ve insanlık şehidi de oldu Zilletle yaşamayı kabul edenler, onun hareketini manasız bulur, onu gafil sanır, mazurdur bunlar Fakat izzetle ölmeyi bilenler, onun şehâdetini kutlar, onu, en uyanık bir er, bir fedakârlık bayrağı sayar

Abdülbaki Gölpınarlı,Gülzâr-ı Haseneyn Kerbelâ Vakası kitabından alıntılanmıştır