Sığır-Türkiye'de Sığır

Sığır-Türkiye'de Sığır





Türkiye'de başlıca dört yerli sığır soyu vardır Bu soylar toplam sığır varlığı içindeki paylarına göre sırasıyla yerlikara (yüzde 33), Doğu Anadolu kırmızısı (yüzde 14), Güney Anadolu kırmızısı (yüzde 4) ve bozdur (yüzde 4) Sığır varlığının yüzde 15'ini, ayrı bir soy sayılamayacak ölçüde birbirleriyle karışmış sığırlar, yüzde 30 kadarını İsviçre esmeri, siyah alaca ve bu soyların melezleri ile az sayıda öbür kültür soyları ve melezleri oluşturur

Et ve süt verimini yükseltmek için 1925'te Avusturya ve Macaristan'dan satın alınan Montafonlar ile 1958'de ABD'den satın alınan siyah alacalar oldukça geniş ilgi görmüştür 1958'de siyah alacaların yanı sıra Jersey, Angus ve Hereford soyları da Türkiye'ye getirilmiştir Özellikle Jersey soyu Karadeniz Bölgesi'nde, 1970'te getirilen Simmental soyu Doğu Anadolu Bölgesi'nde başarılı sonuçlar vermiştir Ama kültür soylarının ancak çok iyi bakım ve beslenme koşullarında yüksek verimli olması, ekonomik güçlükler içindeki yetiştiriciler arasında yaygınlık kazanmasını engellemektedir
SIĞIRCIK Kentte ya da kent dışında kuşlara dikkat eden hemen herkes bir bayağı sığırcık




(Sturnus vulgaris) görmüştür Sürü halinde yaşayan bu gürültücü kuş türü anayurdu Avrasya'dan yeryüzünün birçok yerine götürülmüş, günümüzde Kuzey Amerika'da yaşayan milyonlarcası 1890-91'de doğaya bırakılan 100 kadar kuştan türemiştir Bayağı sığırcık ilk bakışta siyah tüylü bir kuş olarak görülür Ama parlak gün ışığında tüyleri mavi, yeşil ve mor renklerde parıldar Uzunluğu yaklaşık 20 cm, bacakları sarımsı kahverengidir Çıtırtılardan hırıltılara, şakımadan ıslıklara kadar değişen çok çeşitli sesler çıkarır Öbür kuşların ötüşlerini, bazı hayvanların bağırtılarını taklit edebilirler Gece olduğunda nemli ve bataklık yerlerdeki sazlara, ağaçlara ya da çatılara toplu halde tünerler

Sığırcıklar bahçelere gelen birçok kuştan iri olduklarından onları kaçırıp besinleri kendi aralarında paylaşırlar Toprağı gagalarıyla eşeleyerek çıkardıkları telkurdu gibi zararlı böcekleri yemeleri nedeniyle yararlı, tohum ve meyvelerle de beslenmeleri nedeniyle zararlıdırlar

Sığırcıklar genellikle ağaç kovuklarına yuva yapar Ama kuş tüyüyle döşeli özensiz yuvalarına taşların arasında, ot yığınları ve sarmaşıkların içinde de rastlanabilir Bazen kovdukları öbür kuşların yuvalarına da yerleşirler Dişi, yuvaya uçuk mavi 5-7 yumurta bırakır Yavrular kahverengi tüylü, erişkinler kışın belirgin biçimde beyaz beneklidir
Türkiye'nin iç kesimlerinde üreyen, göç mevsiminde kıyı bölgelerinde de az sayıda rastlanan ala sığırcık (Sturnus roseus) Asya bozkırlarında yaygın biçimde yaşar Erişkinlerin başı, boynu, gerdanı, kuyruğu ve kanatları siyah, öbür bölümleri pembemsi beyazdır

Afrika sığırcıkları genellikle parlak renklidir, örneğin görkemli sığırcığın (Spreo super-bus) üst bölümleri parlak turkuvaz, karnı beyaz ve kızıl kahverengidir İbikli sığırcık (Cosmopsarus cinerea) ise kahverengi, boz ve beyaz tüylerle bezenmiştir Bu türün erkeği üreme mevsiminde başındaki tüylerini dökerek parlak san derisini ortaya çıkarır Ayrıca tepesinde ve gerdanında ibiksi deri uzantıları oluşur