Schopenhauer'da Ahlak Felsefesi - Cahit Tanyol

Schopenhauer'da Ahlak Felsefesi

Cahit Tanyol



Her devrin bir lider değeri vardır Bu değer bütün değerleri etkisi altına alır Ortaçağda lider değer dindi Sosyal, politik, ekonomik ve kültürel değerler onun etkisi altında idi Ahlak doğal olarak dinin etki alanında ve onun bir niteliği gibi kabul ediliyordu Yeniçağ'la beraber öncü değer bilim ve teknik oldu Günümüzde bilgi kavramı çağa damgasını vurdu

Bilim ve teknik özü itibariyle laik bir niteliğe sahiptir Ahlakın da dinin tekelinden çıkarak laik bir nitelik kazanması zorunludur Gerçekten dinle ahlak arasındaki bağlantı zorunlu mudur? Bunu anlamak için ahlaktaki otoritenin kaynağına bakmak gerek Dinsel ahlakta otorite Tanrı'dır ve dinler ahlak için gelmiştir Gerçekten ise, ahlakın arkasında toplumun yaygın otoritesi bulunmaktadır

Schopenhauer ise, bu yapıtında, dinle ahlak arasında ilişki şöyle dursun, dinin ahlaksızlığa yataklık ettiğini ileri sürmektedir Ona göre insan, yaratıkların en ahlaksısı ve en bencilidir Her şeyi kendisi için isteyen bu bencil canavarı dizginleyerek ve onda ahlaki duyguları uyandıracak tek güdü/motif "acıma" ve "merhamet"tir Türkiye gündeminde "Din" ve "Ahlak" bir ve aynı şeymiş gibi öğretim ve eğitim programlarında ve anayasamızda yer almaktadır Bu açıdan Schopenhauer'ın ahlak felsefesi okuyucuları derin derin düşündürecektir