Böyle Samimi Yoksula Böyle Yardım Yapılmalı

Meşhur sözdür, 'Zaman olur ki hayali cihan değer' derler İşte size hayali cihan değen za*manda yapılan bir yardım örneği Demek ki samimi yoksullara öylesine bir yardım yapıl*malı ki, artık bir daha yardıma ihtiyaç duy*mamalı, kendisi yardım eder hale gelmelidir Birlikte okuyoruz hem imkan, hem de ihtiyaç sahiplerine mesaj yüklü olayı
Medine'de sıcaklar şiddetini iyice artırmıştı
Hazret-i Ömer'in oğlu Abdullah da çalıştığı bahçesinde bir ağacın gölgesine sığınmış yeme*ğini yiyordu Bahçe duvarının ötesinden geçen koyunlar tozu dumana katarak gi*derken, arkasından yürümeye çalı*şan mecali tükenmiş çobanın peri*şan hali Abdullah'ın dikkatini çekti
-Ey Allah'ın kulu, dedi, gel bir lokma yemek ye, bir yudum su iç de öyle devam et koyunla*rın arkasından!
Çoban elini ağzına götürüp dudaklarını kapatarak birtakım işaretler yaptı ise de Abdullah bir şey anlamayınca, uzaktan cevap vermek zorunda kaldı:
-Efendi dedi, kim olduğunu bil*miyorum ama cömert bir aileden olduğun an*laşılıyor
Kusuruma bakma, ben yemek de yiyemem su da içemem, oruçluyum çünkü!
Abdullah şaşırmıştı Çölde bu sıcakta-, bu uzun günde sürü arkasında oruçlu çoban!
-Oruçlu isen seninle daha iyi anlaşırız, dedi, hemen bir koyun ver bana, burada güzel bir hazırlık yapayım Akşama birlikte bir et ziyafeti çekeriz kendimize

Çoban gülümsedi

- Koyunlar benim değil ki, dedi Ben ema*netçi bir çobanım!

Bu defa Abdullah daha da üsteledi:

-Daha iyi ya, dedi Koyun sahibine biri*ni kurt kaptı dersin olur biter Nereden bi*lecek birini benim aldığımı? Çoban bu de*fa hayretle çıkıştı:
-O nasıl söz öyle efendi, dedi Mal sahibi bilmezse Allah da mı bilmez? Hem bunlar ba*na emanet
Emanete ihanet emektense açlık*tan, susuzluktan ölmeyi tercih ederim!
Abdullah'ın dikkati büsbütün çobana kilit*lendi Yemeğini bırakıp çobanın yanına
gelip arkadaş oldu
Birlikte koyunların arkasında gü*neş batıncaya kadar dolaştılar
Akşam koyunlar bir çadırın önünde dur*du
İçeriden çıkan bir yaşlı adam koyunları şöyle bir gözden geçirdikten sonra çobanın yanına gelip, "Hayvanları iyi otlatmışsın, ka*rınlan davul gibi şişmiş" diyerek iltifat etti Belli ki bu adam sürünün sahibiydi Oruçlu adam da bunun yoksul çobanıydı Aslında sürü sahibi olmaya layık bir çobandı
Abdullah yaklaşıp sürü sahibine hemen teklifini yaptı:

- Koyunları bana satar mısın? Adam şaşırmıştı Biraz düşün*dü Sonra toparlanarak cevap verdi: -Değerini verirsen satarım Neden satmayayım?

Pazarlık uzun sürmedi Ab*dullah koyunları tümüyle sürü sahibinden satın aldı Artık ma*lın sahibi Abdullah olmuştu
Olanlardan bir şey anlamayan çoban, sürü sahibinin değişmesiyle işinden olacağını da düşünüyor*du Belki de yeni sahibi kendisini çoban olarak kabul etmez, işin*den de olabilirdi En kötüsü de buydu zaten İşsiz kalmak Az ötedeki çadırda yaşayan ai*le ve çocuklarına ekmek götürememek
Ama iş hiç de öyle gelişmedi Artık koyun*ların yeni sahibi olarak çobana dönen Abdul*lah'ın sürpriz teklifi aynen şöyle oldu:

- Senin gibi samimi bir insanın layığı, başkasının koyunlarının arkasında çobanlık etmek değildir Belki kendi koyunlarının peşinde mal sahibi olarak dolaşmaktır Söz*lerini şöyle tamamladı:
- Şu andan itibaren sen bu koyunların ço*banı değil sahibisin Haydi kendi malınla kendi çadırının önüne yürü Aile ve çocuklarınla mal sahibi olarak birlikte iftarını yap!
Sevinçten şaşıran çoban kendi koyunlarıyla kendi çadırına, Abdullah da kendi mutluluğuyla kendi bahçesine döndü
Bundan sonra dillerden düşmeyen söz hep aynı oldu:
-Altının kıymetini sarraf, gerçek yoksu*lun kıymetini Abdullah bilir!
Ne dersiniz bu olaya?

Süper arkadaşım