Fethetmek ve Zaptetmek

FETHETMEK VE ZAPTETMEK*


Yakar Ağustos güneşi

Rengi, kuşluk vaktinde ana sütü gibi ağ’olur

Mızrakların ucuna meneviştir, yalın kılıçlara zağ olur

Bir kez tutuşmaya görsün süngümüzün ucunda; yakar karanlıkları, zulmete çerâğ olur

***


Derin bir uykudadır Süphan Dağı

Ilık bir meltem, ılgıt ılgıt dağıtır karanlığı Apak duvağının üstüne Süphan’ın, günün ilk çıngısı düşer Sonra

Sonra, güneşin ilk dilimi aydınlanır Süphan’ın burcunda hilâl gibi

Mahzundur çehresi Süphan’ın Yüzünde özge bir ifade vardır; melâl gibi

***

Güneşin ilk ışıkları inince Malazgirt Ovası’na; kurt yaylaya çekildi, kuş yuvasına

Şahittir Süphan, şahittir cümle cihan

İki orduya kaldı o koskoca meydan

Bir yanda mağrur imparatoru vardı Bizans’ın, öbür yanda Alparslan!

Malazgirt Ovası’nda, cümle «esbâb-ı cefâ»sıyla kapkaranlık bir cihandı Romen Diyojen; iki yürek gibi çarpıyordu Süphan’ın eteklerinde cümle cihan

Kementler yağlıydı, kılıçlar zağlıydı, gönüller Fettah olan Allâh’a bağlıydı

Terk etmesin diye «asâkir-i kefere» siperleri, ayaklarından birbirlerine «giriftar»dı

Kırk batmanlık gülleler atan mancınıklar, seyyar kulelerde uluyup uğuldayan çanlar vardı

Haçlı ordusunda, bir türlü dinmeyen galeyanlar vardı

Donmuştu Süphan Dağı’nın burcunda Ağustos güneşi!

Alparslan ordusunda, kibre ve zulme düşman Allâh’a îman vardı

Birleşmişti onca yürek bir gayede; tek yumruk olmuştu onca yiğit, Malazgirt Ovası’nda bir tek Alparslan vardı!

Sarınmıştı kefenine Alparslan, altında ceylân gibi bir küheylân vardı

Bir avucunda ölümü sıkıyordu serçe gibi, öbür avucunda cihan vardı

Ansızın bir tekbîr sesi yükseldi Arş-ı Âlâ’ya; akıl almaz bir zelzele indi ovaya

Sene 1071, aylardan Ağustos, günlerden Cuma

Kükremiş dalgalar kalktı hücuma

Burcunda Süphan’ın, Ağustos güneşi donmuş bir ateşti

Tekbîr alan yiğitlerin tek biri tüm cihana eşti!

Aydınlandı etrafı kaplayan zulmet, nur indi ovaya atların yelesinde Ezan sesleri muştuladı Bilâl’i ve haç saygıyla selamladı hilâli

***

Şahittir Süphan, şahittir cihan

Dokuz asırdan beri Malazgirt Ovası’nda Alparslan vardır

Dokuz asırdan beri Süphan Dağı’nın koyaklarında yankılanan ezan vardır

Ve Alparslan yiğitlerinde bin kez şehid olmak için çağlayan heyecan vardır, güç vardır, îman vardır

Bir kez doğdu ya Süphan’ın burcunda Ağustos güneşi; cihan batıncaya dek batmayacak Adaletle aydınlanan, sevgi ile yıkanan Ağustos güneşi; gâh bir mızrağın ucunda, gâh bir süngünün ışıltısında, gâh bir minare aleminde, gâh bir âlimin kaleminde hep parladı ve hep parlayacak Tarihin karanlık sayfalarında birer şimşek aydınlığıyla çakıp, sönmeyen bir meş’ale olarak elden ele ulaşıp, hep yanacaktır Ve asırlarca sürecek bir koşuda; gâh Mohaç Ovası’nda, gâh Ponza Kalesi’nde, gâh Kıbrıs Adası’nda gökyüzüne asılı bir «Zafer Güneşi» olarak kalacaktır Ağustos güneşi

Bir özge güneştir Ağustos güneşi Var mıdır bilinmez başka göklerde eşi? Oysa bizim tarihimizin aydınlık gökyüzünde başka parlamaktadır bu güneş Ağustos ayı, zafer ayımız olarak tarihteki şanlı yerini almıştır Önemsiz saydıklarımız bir yana, Ağustos ayında kazandığımız zaferler bir tesbih gibi diziliverir hemencecik belleklere

1 Ağustos 1571 : Kıbrıs’ın fethi

5 Ağustos 1552 : Ponza Zaferi

11 Ağustos 1473 : Otlukbeli Zaferi

15 Ağustos 1551 : Trablusgarp’ın fethi

16 Ağustos 1071 : Alparslan’ın Kars’ı fethi

20 Ağustos 1453 : Barbaros’un Nis’i fethi

22 Ağustos 1534 : Tunus’un fethi

23 Ağustos 1514 : Çaldıran Zaferi

24 Ağustos 1516 ; Mercidabık Zaferi

26 Ağustos 1071 : Malazgirt Zaferi

30 Ağustos 1922 : Büyük Zafer

***

Yazımızın başlığını, özellikle «FETHETMEK VE ZAPTETMEK» olarak seçtik İşgal ile fethin arasındaki farkı bilmek gerekir Mensubu olmakla onur duyduğumuz asil milletimizin törelerinde ve yüce dinimizin emirlerinde zulüm ile işgal yoktur

Zaptetmek; bir bakıma tutmak, tutsak etmek, bağlamak, her türlü güç kullanılarak karşıdakini kudretine râm etmek, zulmetmek demektir Oysa;

Fethetmek; aydınlatmak, arındırmak, özellikle de açmak demektir

Zaptetmek ve işgal etmek; zorla ve güç kullanarak, kırıp dökerek, zulmedip zayıf düşürerek ele geçirmektir İşgalde merhamet, adalet ve insanlığa hizmet yoktur

Başkenti, dört asır boyunca necip milletimizin dilinde takdir ve özlemle; “Ana gibi yâr, Bağdat gibi diyâr olmaz” ifadesiyle ün kazanan Irak fethedilmişti Dört asır boyunca adaletle, hizmetle, himmetle imar ve ihya edilen Irak; ne acıdır ki bugün zaptedilmiştir, işgal altındadır

Zaptetmek; bağlamak, kapatmak, üzerine kapanmak demektir Onda korku, vahşet, şiddet ve hiddet söz konusudur Hâlbuki fethetmek ağartmaktır, aydınlatmaktır, açmaktır Fatih Sultan Mehmed Han, İstanbul’u fethederken, yeni bir çağı açmıştır Fetihte hizmet, himmet, merhamet ve adalet vardır

Atalarımız, yalçın kayaların burcunda yükselen sarp kaleleri, aşılmaz dağları, yenilmez orduları elbette büyük bir askerî dehâ, tükenmez bir sabır, yıkılmaz bir azim ve sarsılmaz bir îmanla zaptetmişlerdir Ancak, oralarda yaşayanların da gönüllerini fethetmişlerdir

Askerin zaptettiği yere, bilge yöneticiler zulmü değil ilmi götürmüşlerdir Karşılarındakilere hiddet değil, hizmet sunmuşlardır Öyle olmasaydı, altı asır boyunca cami, havra ve kilise yan yana; yetmiş iki millet el ele, gönül gönüle yaşayabilirler miydi?

***

Şahit ol ey tarih!

Aman dileyene, hiçbir dönemde kalkmadı kılıcımız Düşene, tekme vuranlardan değiliz Ordular kurmuşuz, devletler kurmuşuz, bilirsin ey koca tarih! Ama hak etmediğimiz sofraya bağdaş kuranlardan değiliz

Diktir duruşumuz zulmün ve haksızlığın karşısında Lâkin, Hakk’ın karşısında boyun buranlardanız Düşmana karşı en aşılmaz kaledir kara bağrımız, zulmün karşısına hisar gibi duranlardanız Ölümü tuğ gibi takıp da sarıklarımıza, korkunun zincirini tekbîr ile kıranlardanız Bin sabr ile helva eyledik ham koruğu «Destûr!» deyuben; «Menzil-i Maksûd»a varanlardanız

* Zamanın Zembereği, Sadettin KAPLAN, Mârifet Yayınları, İstanbul 1995