Arkadaşım Can Eriği

Annem ve babamın sıcacık ilgisi beni mutlu ediyordu Buna rağmen bazı zamanlar çok sıkılıyordum Şöyle oyun oynayacak, konuşacak bir tane bile arkadaşım yoktu

Bir kış günü annemle bahçede geziyorduk Soğuktan ve kardan tirtir titreyen erik ağacını görünce çok üzüldüm

Koşarak yanına gittim Boynumdaki atkıyı çıkarıp onun gövdesine sardım

Atkımı sardığım yerlerden şıpır şıpır sular akmaya başladı Bu sırada yanıma gelen annem, yanaklarımı okşayarak:

- Aferin Ceren! Bak, onu sevdiğini anlayan erik ağacı sevincinden ağlıyor, dedi

O günden sonra erik ağacıyla çok iyi arkadaş olduk

Aradan günler geçti Güneş güzel yüzünü daha çok göstermeye başladı Karlar eridi, soğuklar başka ülkelere göçtü Bu sırada erik ağacında büyük değişiklikler olduğunu gördüm

- Ne bu hâl dostum? dedim hayretle

O da mutlu bir şekilde:

- Ne olacak, bahar geldi artık Sizin nasıl çocuk bayramınız varsa bizim de bahar bayramımız var, dedi

- Onun için mi yemyeşil elbiseler giydin, deyince yeşil yeşil gülümsedi

- Evet biz de bayramda en güzel elbiselerimizi giyeriz Sen beni birkaç hafta sonra gör, dedi gururlanarak

Sabırsızlıkla o günün gelmesini bekledim Bir sabah yanına gittiğimde yeşil yaprakların arasında küçücük tomurcuklar gördüm Arkadaşım erik ağacı biraz daha güzelleşmişti

Yeni yeni arkadaşları vardı dallarında Küçük serçelerin biri uçup biri konuyordu Biraz kıskansam da arkadaşım olmadığı günleri düşünüp onun adına çok sevindim

- Bir hafta sonra yine beklerim, dedi sevinçle Sana bir sürprizim daha var

Bir haftayı zor geçirdim Dediği gün yanına gidince çok şaşırdım Kuşlarla beraber arılar da arkadaş olmuştu onunla Bütün dalları bembeyaz çiçeklerle süslenmişti

- Aman Allah’ım bu ne güzellik, demekten kendimi alamadım

Bir gelin gibi süzülerek:
-Şimdi de çiçek bayramını kutluyoruz, dedi

Aradan bir ay geçince yine çok şaşırdım Beyaz çiçekler gitmiş, onların yerine kıpkırmızı meyveler gelmişti Gözümü onlardan ayıramıyordum Acaba ne kadar tatlıdırlar, diye içimden geçirdim Sanki beni duymuş gibi:

- Can dostum Ceren, bunlar can eriği, dedi ‹stediğin kadar yiyebilirsin

Bu olaydan sonra arkadaşlığımız daha da pekişti Gerçi annem devamlı olarak “Arkadaşlık, karşılıksız sevmektir” derdi ama arkasından da eklerdi “Arkadaşlar arasında hediyeleşmek dostluğu pekiştirir”

Ben de arkadaşım erik ağacını unutmadım Sıcak yaz günlerinde toprağını çapaladım ve devamlı olarak onu suladım Günler geçtikçe erik ağacıyla beraber dostluğumuz da büyüdü