Papa Katolik Kilisesinin ve Vatikan Devleti'nin Başkanı

Papa Katolik Kilisesinin ve Vatikan Devleti'nin Başkanı

Papa, Katolik Kilisesi'nin önderi ve Vatikan Devleti'nin başkanıdır Katolikler, papayı Hz İsa'nın dünyadaki temsilcisi sayar ve ahlak ile din konularında yanılmaz olduğuna inanırlar
Roma'nın ilk piskoposu Aziz Petrus'un ardılı olarak düşünülen papalar, günümüze kadar, yani 1900 yılı aşkın süredir varlıklarını korumuşlardır Baba anlamına gelen papa sözcüğü Latince kökenlidir İS 313'te Roma İmparatoru i Constantinus'un tüm dinlere eşit haklar tanımasına değin, Hıristiyanlık rahatça gelişebileceği bir ortam bulamadı ve bu zaman içinde birçok papa öldürüldü

Roma İmparatorluğu'nun Germen saldırıları sonunda çökmesinden sonra bölgede başlıca örgütlü güç olarak kalan kilise ortaçağ boyunca etkisini artırdı 5 yüzyılda papalıkça çıkarılan kararlann yasa gücünde olduğu kabul edildi 7 yüzyılın başında krallık yetkilerinin bir bölümünü de elde eden papalar, kendilerini Tanrı adına tüm kiliselerin yöneticisi ilan ettiler

İS 756'da Frank Kralı III Pepin (Kısa), Papa III Stephanus'a Kuzey İtalya'da toprak verdi Böylece kendi topraklarına sahip olan papalar, bu toprakları bir kral ya da imparator gibi yönetmeye başladılar 9 ve 10 yüzyıllarda papaların yönettiği topraklardaki Papalık Devletleri iç sorunlar ve çekişmeler yüzünden yıkılma tehlikesi geçirdi, ama Kutsal RomaGermen imparatorlarının desteğiyle ayakta kaldı 11 yüzyılda batıdaki Hıristiyanlar ile doğudakiler arasındaki çekişmeler doruğa çıktı 1054'te doğu kilisesi, Ortodoks Kilisesi olarak Roma ile tüm ilişkilerini kesti (bak HIRİSTİYANLIK; KATOLİK KİLİSESİ; ORTODOKS KİLİSESİ)

11 yüzyılda Katolik Kilisesi içinde yapılan reform niteliğindeki düzenlemeler ve ardından başlayan Haçlı Seferleri papalığın etki ve gücünü artırdı (bak HAÇLI SEFERLERİ) Siyasetle gittikçe daha çok ilgilenen papalar, krallar üzerinde otorite kurmaya çalıştılar ve dönem dönem başarılı da oldular Böylece papalık gerek siyasal, gerek dinsel alanda Avrupa'nın en önemli gücü durumuna geldi

Papalığın siyasal etkinliğinin artması ve parasal kaynak yaratmak amacıyla dünya işlerine aşırı ilgi göstermesi, kilise içinde gittikçe artan bir hoşnutsuzluğa yol açtı 16 yüzyılda, bir din adamı olan Martin Luther kilisenin görevlerini kötüye kullandığını ileri sürerek, Reform hareketini başlattı (bak LUTHER, Martin) Reform'un Protestanlar'ın Katolik Kilisesi'nden ayrılmasıyla sonuçlanması üzerine, papalık kendi içinde bir yenileşme hareketi başlatmak zorunda kaldı 154563 arasında toplanan Trent Konsili, Katolik Kilisesi'nde KarşıReform olarak bilinen ve 20 yüzyılın ortalarına değin geçerliliğini koruyan düzenlemeler gerçekleştirdi

17 ve 18 yüzyıllarda Katolik Kilisesi'nin Avrupa'da eski saygınlığını yeniden kazanması için çalışan papalar, gönderdikleri misyonerlerle Katolik inancını dünyanın çeşitli bölgelerine yaydılar

Fransız İmparatoru Napolyon 1808'de Roma'yı ele geçirdi ve papaya bağlı toprakları ülkesine kattı 1870'te bu topraklar İtalyan hükümetinin eline geçti Böylece 19 yüzyılda papaların siyasal gücü kırılmış oldu

1929'da İtalyan hükümeti adına Benito Mussolini, papalık adına da Kardinal Pietro Gasparri, Laterano Antlaşması'm imzaladılar Bu antlaşmaya göre, başkenti Roma olan İtalyan Devleti, İtalya'da, Vatikan Devleti'nin kendine ait 44 hektarlık alandaki egemenliğini tamdı Roma'ya "Katolik dünyasının merkezi ve haç yeri" olarak özel bir konum verildi Devlet Katolik nikâhının kilise yasalarına göre düzenlenmesini ve boşanmanın yasaklanmasını kabul etti İlk ve ortaokullarda zorunlu din dersleri verilmesi onaylandı 1962'ye değin süren bu uygulamalar, bu tarihte toplanan II Vatikan Konsili'nin, kilisenin inanç ve öğretilerini çağdaşlaştırmaya yönelik tutumuyla büyük ölçüde değişikliğe uğradı