Edep

Edep, nefsini tanıyıp haddini bilmektir

Edep, kul olduğunu anlayıp Yüce Mevlâ’ya yönelmektir

Edep, kibri kırıp tavazuya sarılmaktır

Edep, fani dünyayı tanıyıp boş davaları bırakmaktır

Edep, Cenab-ı Hakk’ın ve varlıkların haklarını güzel korumaktır

Edep, hayalı ve vefalı olmaktır

Edep, pişman olunacak şeyleri yapmamaktır

Edep insanla seytanin ayrildigi en keskin noktadir

Edep, terbiye, incelik, güzellik, nezaket ve zarafet kurallarina uymak ve tüm kötü hallerden kurtulmaya çalismaktir

Edep, kusurlari kendinden, iyilikleri Hak'tan bilmektir

Her sey çogaldikça ucuzlar, ama edep çogaldikça degeri artar Kısaca edep, güzel ahlâktır Güzel ahlâk ise, içiyle dışıyla doğru olmak ve bu doğruluk üzere yaşamaktır Buna denge ve istikamet denir
Dengeli olmak, devamlı aynı güzel hâli korumaktır Acı tatlı bütün hallerde istikametini bozmayan, dost ve düşmana karşı dürüstlükten ayrılmayan kimse dengeli insandır
Denge, insandaki akıl seviyesini gösterir

Velilerden Seriy es-Sakatî ks der ki: “Edep, aklın tercümanıdır” Bunun manası şudur:
Herkes aklı kadar edepli olur Edebi kıt, ahlâkı bozuk olana hakiki manada akıllı denmez
Lokman’a: - Edebi kimden öğrendin? dediler
- Edepsizlerden, diye cevap verdi Çünkü bana bunların neleri hoş görünmediyse onları yapmaktan kaçındım Şaka yoluyla söylenmiş olsa bile, akıllı insanın ders almayacağı söz yoktur Ama cahilin önünde yüz tane hikmet okusalar, bu onun kulağına şaka gibi gelir