Ayyaşın Sonu

Ayyaşın sonu









Herkesin birbirini tanıdığı küçük bir kasabada, bir ayyaş yaşıyordu

Bütün gününü, gecelerinin çoğunu kasabanın meyhanesinde geçiriyordu

Evini, işini, çoluk-çocuğunu çoktan unutmuştu

Bu yüzden herkes kendisinden nefret ediyordu

Kimse kendisiyle ne doğru dürüst konuşuyor, ne de selam alıp veriyordu

Bu haldeyken günün birinde vakti saati doldu ve öldü

Kendisine yaşarken duyulan hoşnutsuzluk ölümünden sonra bile sürdürüldü

O kadar ki, namazını kılacak kimse çıkmadı

Cenazesi ortada kaldı Adamın karısı, kocasının ölüsünü bir küfeye koyup sırtına yüklendi ve gömmesi için o çevrede yaşayan ve iyilik severliği ile tanınan bir çobana götürdü

Çoban bir çukur açıp adamı gömdü Ardından herkes "Cehennemi boylamıştır" diye dünüşünüyordu

Aradan bir müddet geçti

Beldenin ileri gelenlerinden biri rüyasında ayyaş adamı cennette gördü "Adam sende, rüyadır, rüyada herşey görülür" diye geçiştirdi

Ama her gece aynı rüya tekrarlanıyordu

Hemen imama gidip durumu açtı

İmam da aynı rüyayı epeydir kendisinin de görmekte olduğunu söyledi

Bunun üzerine akıllarına bu adamı gömen çobana gidip nasıl gömdüğünü, arkasından ne söylediğini sormak geldi

Birlikte çobana gittiler

Selam sabahtan sonra hemen konuya girdiler:

-Bir süre önce defnetmen için hanımı tarafından sana bir cenaze getirildi

Sen onu nasıl gömdün?

Gömerken ne dedin?

-Biliyorsunuz ben cahil biriyim

Cenazeden falan anlamam

Bir çukur açtım, adamı koyup üstünü kapatıverdim

-Peki bu sırada hiç birşey söylemedin mi?

Bir dua falan?

-Ben pek dua mua bilmem Yalnız şunu söyledim: "Rabbim, şimdiye kadar sen bana birçok misafir gönderdin

Allah misafiriyiz diye bana geleni senin rızan için ağırlamaya, memnun etmeye çalıştım

Kırk yılda bir, bir misafir de ben sana gönderiyorum

Sen de onu şanına uygun bir şekilde ağırla”