Vatan Yahut Ankara

**GöKKuŞaĞı** · 08-27-2009

Salı günü Ankara’daydım

9 yıl önce, şöyle bir uğrayıp geçmek için konakladığım Ankara

Birkaç hafta aradan sonra, nasıl görünecekti?
Bir kere, hiç yabancılık çekmedim

Ankara, bildiğimiz Ankara

Her ne kadar İstanbul’a versek de bütün parlak unvanları

‘Dersaadetimiz, pay-i tahtımız’ desek de

Ankara’ya çok yakışan başka şeyler var

Biri, o lirik türküdür; ki, gelip yapıştı dilime

“Ankara’nın taşına bak
Gözlerimin yaşına bak
Biz düşmanı esir ettik
Şu feleğin işine bak
Pek şanlıyız”

Ankara’lı arkadaşıma sordum; ‘neden taşa bakıp, efkârlanıyoruz?’ diye

Önce, marş temposunda okumaya başladı türküyü

“Efkâr değil telaş” dedi, telaş

Ankara’nın telaşına bak sen asıl!
‘Ya, önümüze kattığımız zalim düşman geri dönerse?’

***
Ankara, İstiklâl Harbi’nin bilinçaltıdır

Milli Mücadele’nin gizli hafızası, mahrem evrakı burada tutulur

O arşiv, kaybettiğimiz toprakların hatıratıyla dolu

Kaç kez bölündüğümüzün, kaç parçaya ayrıldığımızın kayıtları orada

86 yıl da geçmiş olsa aradan, artık mazide de kalsa yaşananlar

Bütün vesikalarıyla hâlâ canlı bir hafızadır, Ankara

Tetikleyici bir tartışma, her şeyi baştan yaşatabiliyor

Bölünme, parçalanma korkumuz, yeniden depreşiyor

Bilinçaltımız, her gece aynı kabusları gördürüyor bize

Belki ayrılıyorum, ama Ankara’yı da artık yakinen tanımış bulunuyorum

***
Nasıl başlarsa, öyle gidiyor

Ankara; başşehrimiz, korkularımız, kaygılarımız, telaşlarımız

Cümle vehimlerimizin zorunlu iskâna tabi tutulduğu şehir

Sendromlarımızın kurulduğu pay-i taht

Şark meselesi, garp meselesiyle burada kesişiyor

Zaferlerimizin, hezimetlerimizle birleştiği yer de burası

Onun için;
‘Ankara’nın taştır yolu
Her tarafı asker dolu

’
***
22 milyon kilometrekarelik bir cihan imparatorluğundan elimizde arta kalanların kaderi, bu şehre bağlı

Lozan’da İstanbul’u bile verebilirdik, yeter ki Ankara bize kalsın

Ankara, hâlâ Ankara’yı koruma güdüsüyle hareket ediyor

Ayrılırken, Namık Kemal’in bakışları gelip, oturdu gözlerime

‘Vatan Yahut Silistre’ diyordu, ilklerin aşk piyesinde

Vatanperverlik, Kırım için savaşmak, Silistre Müdafaası’nda çarpışmaktır

Cephede, ateş hattında kahramanca aşk yaşamaktır

‘Silistre düşerse, vatan düşer’

‘Arş yiğitler, vatan imdadına’ diyebilmektir

Böyle anlatınca iyi

Bir de şöyle deneyin;
‘Vatan yahut Ankara’

Akif Beki / Radikal

08-27-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Vatan Yahut Ankara Salı günü Ankara’daydım 9 yıl önce, şöyle bir uğrayıp geçmek için konakladığım Ankara Birkaç hafta aradan sonra, nasıl görünecekti? Bir kere, hiç yabancılık çekmedim Ankara, bildiğimiz Ankara Her ne kadar İstanbul’a versek de bütün parlak unvanları ‘Dersaadetimiz, pay-i tahtımız’ desek de Ankara’ya çok yakışan başka şeyler var Biri, o lirik türküdür; ki, gelip yapıştı dilime “Ankara’nın taşına bak Gözlerimin yaşına bak Biz düşmanı esir ettik Şu feleğin işine bak Pek şanlıyız” Ankara’lı arkadaşıma sordum; ‘neden taşa bakıp, efkârlanıyoruz?’ diye Önce, marş temposunda okumaya başladı türküyü “Efkâr değil telaş” dedi, telaş Ankara’nın telaşına bak sen asıl! ‘Ya, önümüze kattığımız zalim düşman geri dönerse?’ * Ankara, İstiklâl Harbi’nin bilinçaltıdır Milli Mücadele’nin gizli hafızası, mahrem evrakı burada tutulur O arşiv, kaybettiğimiz toprakların hatıratıyla dolu Kaç kez bölündüğümüzün, kaç parçaya ayrıldığımızın kayıtları orada 86 yıl da geçmiş olsa aradan, artık mazide de kalsa yaşananlar Bütün vesikalarıyla hâlâ canlı bir hafızadır, Ankara Tetikleyici bir tartışma, her şeyi baştan yaşatabiliyor Bölünme, parçalanma korkumuz, yeniden depreşiyor Bilinçaltımız, her gece aynı kabusları gördürüyor bize Belki ayrılıyorum, ama Ankara’yı da artık yakinen tanımış bulunuyorum * Nasıl başlarsa, öyle gidiyor Ankara; başşehrimiz, korkularımız, kaygılarımız, telaşlarımız Cümle vehimlerimizin zorunlu iskâna tabi tutulduğu şehir Sendromlarımızın kurulduğu pay-i taht Şark meselesi, garp meselesiyle burada kesişiyor Zaferlerimizin, hezimetlerimizle birleştiği yer de burası Onun için; ‘Ankara’nın taştır yolu Her tarafı asker dolu’ * 22 milyon kilometrekarelik bir cihan imparatorluğundan elimizde arta kalanların kaderi, bu şehre bağlı Lozan’da İstanbul’u bile verebilirdik, yeter ki Ankara bize kalsın Ankara, hâlâ Ankara’yı koruma güdüsüyle hareket ediyor Ayrılırken, Namık Kemal’in bakışları gelip, oturdu gözlerime ‘Vatan Yahut Silistre’ diyordu, ilklerin aşk piyesinde Vatanperverlik, Kırım için savaşmak, Silistre Müdafaası’nda çarpışmaktır Cephede, ateş hattında kahramanca aşk yaşamaktır ‘Silistre düşerse, vatan düşer’ ‘Arş yiğitler, vatan imdadına’ diyebilmektir Böyle anlatınca iyi Bir de şöyle deneyin; ‘Vatan yahut Ankara’ Akif Beki / Radikal __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı**