Vladimir İlyiç Lenin

Vladimir İlyiç Lenin




Vladimir İlyiç Lenin



Sovyetler Birliği BaşkanıGörev aralığı
8 Kasım, 1917 – 21 Ocak, 1924

Önce gelenAleksandr KerenskiSonra gelenAleksey RikovDoğum
22 Nisan 1870

Simbirsk, Rusya İmparatorluğuÖlüm21 Ocak 1924
Moskova, Sovyetler BirliğiSiyasi partiSovyetler Birliği Komünist PartisiEşiNadejda KrupskayaMesleğiPolitikacıVladimir İlyiç Ulyanov, bilinen adıyla Lenin (Rusça: Владимир Ильич Ульянов "Ленин"), (d 22 Nisan 1870, Simbirsk - ö 21 Ocak 1924, Moskova), Rus sosyalist politikacı, Ekim Devrimi'nin lideri ve Sovyetler Birliği Komünist Partisinin ilk başkanıdır

Lenin aynı zamanda Marksist teorik ve felsefi yazıların yazarı olarak bilimsel sosyalizmin de kurucularındandır Lenin'in en büyük amacı proleter bir Dünya devrimi oluşturup sınıf ayrımlarının olmadığı bir topluluk yaratmaktı (Komünizm)


Kendisi, Marksizm üzerine kurulmuş politik ve ekonomik bir teori olan Leninizm'inde kurucusudur Leninizm , Marksizmin çağın gereklerine göre hem kuramsal hem politik hem de ekonomik alanda, temel ilkelere bağlı kalarak yeniden uyarlanması olarak anlaşılır Leninizm kavramı, yeni olgular ve yeni bilimsel gelişmeler doğrultusunda Marksizmin yeniden üretilmesi gereği üzerinden değerlendirilir ve Marksizmin devrimci ve bilimsel özüne uygun olarak geliştirilmesi olarak anlaşılır

Çocukluğu ve gençliği


Vladimir Ulyanov
4 yaşında



Vladimir Ulyanov
1887 civarı


Rusya İmparatorluğu zamanında adı Simbirsk olan Ulyanovsk'ta doğan Lenin demokrasi ve özgür eğitim için mücadele veren devlet memuru İlya Nikolayeviç Ulyanov (1831-1886) ile liberal görüşlere sahip Maria Aleksandrovna Ulyanov'un (1835-1916) oğludur[4] Ailenin etnik yapısı çeşitlilik gösterir "Lenin'in ataları Rus, Kalmuk (Oyrat), Tatar, Yahudi, Alman, İsveçli ve muhtemelen diğer birkaç halka daha mensuptur" Lenin Rus Ortodoks Kilisesi'nde vaftiz edilmiştir

Yaşamının ilk yıllarında iki trajedi ile karşı karşıya kalmıştır Bunlardan birincisi 1886 yılında babasının beyin kanamasından ölümü, ikincisi de Mayıs 1887'de ağabeyi Aleksandr İlyiç Ulyanov'un Rus çarı III Aleksandr'ın hayatına kasteden bir bombalama eylemine katılması nedeniyle asılmasıdır Aleksandr tutuklandığı sırada yanında bulunan kızkardeşi Anna, Karzan yakınlarındaki küçük Kokuchkino kasabasına sürülmüştür

Resmî Sovyet biyografilerinde, devrimci eylemlerinin temelinin bu olaylarda yattığı söylenir Sovyet ders kitabında basılan Beluzov'un ünlü resmi[6]genç Lenin'i ve annesini Aleksandr'ın kaybı için yas tutarken gösterir "Farklı bir yol izleyeceğiz" cümlesi Lenin'in halk devrimi için anarşist ve bireysel yöntemler yerine Marksist bir yaklaşım seçtiği anlamına gelmektedir Lenin Marksizm ile ilgilenmeye başladıktan sonra öğrenci gösterilerine katıldı ve sonunda tutuklandı Kazan Üniversitesi'nden atıldıktan sonra bağımsız olarak çalışmalarına devam etti ve 1891 yılında avukatlık yapmak için lisans aldı

Latince ve Yunanca konusunda kendini gösteren Lenin aynı zamanda Almanca, Fransızca ve İngilizce de öğrendi Ancak Fransızca ve Almanca bilgileri yetersizdi 1917'de Inessa Armand'ın yardımıyla Fransızca ve İngilizce ile yazılan makaleleri çevirmiş ve aynı yıl Cenevre'de SN Raviç'e Benim Fransızca ile ders verme kabiliyetim yok demiştir

Devrimcilik dönemi


Lenin'in sabıka kaydındaki fotoğrafı (Aralık 1895)



Eşi Nadejda Krupskaya



Zürih'te Lenin'in kiraladığı daire



Inessa Armand


Lenin Samara’da birkaç yıl çalıştıktan sonra 1893 yılında St Petersburg’a yerleşti Kariyer yapmak yerine devrimci propaganda ile uğraşmayı tercih etti ve Marksizm üzerine çalıştı 7 Aralık 1895'te tutuklandı 14 ay tutulduktan sonra Sibirya’daki Shushenskoye köyüne sürgüne gönderildi

Temmuz 1898’de bir sosyalist eylemci olan Nadejda Krupskaya ile evlendi Nisan 1899'da Razvitiye kapitalizma v Rossi (Rusya’da Kapitalizmin Gelişmesi - Geniş-Çaplı Sanayi İçin Bir İçpazarın Oluşma Süreci)[9] yayımlandı

1900 yılında cezasının sona ermesinin ardından Rusya’da ve Avrupa’nın çeşitli şehirlerinde çalıştı Zürih, Cenevre, Münih, Prag, Viyana, Manchester ve Londra’da bulundu Sürgünde iken, sonraları önde gelen rakiplerinden olacak olan Julius Martov ile Iskra gazetesini kurdu Devrimci hareket üzerine çeşitli makaleler ve kitaplar yazdı Bu dönemde çeşitli mahlaslar kullandıktan sonra sonunda Lenin mahlasını kullanmaya karar verdi

Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nde (RSDİP; Rusça: РСДРП ) etkin görev aldı 1903 yılında yazdığı Çto delat?[10][11] kitapçığının kısmen etkilemesiyle ortaya çıkan parti içi bölünmede Menşeviklere karşı Bolşeviklere önderlik etti Bu kitapçığın devrim öncesi Rusya’sında en etkili kitapçıklardan biri olduğu söylenir 1906 yılında RSDİP’nin başkanlığına seçildi ve güvenlik nedeniyle 1907 yılında Finlandiya’ya geçti

Avrupa'daki seyahatlerine devam ederek 1912’de Prag Parti Konferansı ve 1915’de Zimmerwald Konferansı gibi birçok sosyalist toplantıya ve etkinliğe katıldı Lenin Zimmerwald Solu'nun en önemli lideriydi Inessa Armand Rusya’yı terkedip Paris'e yerleştikten sonra sürgünde yaşayan Lenin ve diğer Bolşevikler'le karşılaştı Armand'ın bu dönemde Lenin'in sevgilisi olduğuna inanılır[12][13] Lenin daha sonra İsviçre’ye geçti

1914 yılında I Dünya Savaşı başladığında, o zamanlar kendilerini Marksist diye tanımlayan Avrupa'nın Sosyal Demokrat partileri kendi ülkelerinin savaş için harcadığı çabayı destekledi Lenin, Alman Sosyal Demokratları'nın savaşı desteklediğine ilk başlarda inanmamıştı, bu olaylar neticesinde savaşı destekleyen partilerden oluşan İkinci Enternasyonal’den ayrıldı Lenin “emperyalist savaş” olarak nitelediği bu durumun sınıflar arası savaşa dönmesi gerektiğini savunuyordu

Şubat Devrimi


Lenin, Ture Nerman ve Carl Lindhagen (Stokholm, Nisan 1917)



Nisan 1917'de Lenin'i Petrograd'ın Finlandiya İstasyonu'na getiren lokomotif



Lenin (Finlandiya, 11 Ağustos 1917)



Rusya'daki 1917 Şubat Devrimi’nden ve Rus çarı II Nikolay'ın devrilmesinden sonra Lenin en kısa sürede Rusya’ya geri dönmek zorunda olduğunu biliyordu ancak tüm hızıyla süren I Dünya Savaşı sırasında tarafsız İsviçre'de sıkışıp kalmıştı İsviçreli komünist Fritz Platten, Lenin'in ve etrafındakilerin Almanya üzerinden trenle yolculuk edebilmesi için Alman hükümeti ile anlaşmaya varmıştı Alman hükümeti Lenin'in Rusya'ya dönüşünün açabileceği siyasal karışıklığın Doğu Cephesinde savaşı bitirmeye yardımcı olacağını umuyordu[14] Almanya'dan sonra feribotla İsveç'e geçen Lenin'in İskandinavya’daki yolculuğu İsveçli komünistler Otto Grimlund ve Ture Nerman tarafından ayarlanmıştı

Nisan 1917'de Petrograd'a ulaşan Lenin, geçici hükümete karşı Nisan Tezleri'ni [15] yayımlayarak Bolşevik hareketinde liderlik konumuna geldi Başlangıçta Lenin, partisini sol görüş olarak izole etmesine rağmen Bolşeviklerle anlaşmazlık sonucu parti, geçici hükümetten medet ummayanların toplanma yeri hâline geldi Muhalefetteki Bolşevikler, sorumluluk almayarak hükümet uygulamalarına sahiplenmediler

Bu dönemde Aleksandr Kerensky ve Bolşeviklerin diğer rakipleri Lenin’i Almanlardan para alan bir ajan olarak suçladı Bunun üzerine, önceleri Menşevik olan sonra Bolşeviklere daha yakın duran Leon Troçki 17 Temmuz’da Lenin'i savunan bir konuşma yaptı:

“Öyle dayanılmaz bir hava yaratıldı ki artık ne siz ne de biz nefes alamıyoruz Lenin’e ve Zinoviev’e alçakça iftiralar atılmakta Lenin devrim için otuz yıldır mücadele ediyor Ben yirmi yıldır halkın ezilmesine karşı mücadele verdim Bunun sonucunda Alman militarizmine karşı, nefretten başka bir duygu beslememiz söz konusu bile olamaz () Alman militarizmine karşı mücadelem nedeniyle bir Alman mahkemesi tarafından sekiz ay hapis cezasına çarptırıldım Bunu herkes bilir Bu salonda bulunan kimse bizim Almanların paralı uşağı olduğumuzu söylemesin”Temmuz ayında başarısız bir Bolşevik ayaklanmasından sonra Lenin güvenlik nedeniyle Finlandiya’ya gider Temmuz ayı sonunda yasadışı koşullarda yapılan 6Kongrede Enternasyonalistler Bolşeviklere katılır Ekim ayında geri dönerek geçici hükümete karşı "Sovyetler iktidara!" sloganıyla silahlı bir devrime önayak olur Hükümet üzerine düşüncelerini "Devlet ve Devrim" [18] adlı denemesinde açıklamıştır Bu denemede işçiler tarafından seçilen ve yine işçiler tarafından iptal edilebilen işçi konseylerinden ya da "Sovyetler'den" oluşan yeni bir hükümet tarzından söz etmiştir

Ekim Devrimi


Lenin Kremlin’deki bürosunda, 1918



Lenin, Troçki ve Kamenev (Sverdlov meydanı, 5 Mayıs 1920) orijinal



Lenin bir konuşması esnasında



Lenin, (Sverdlov meydanı, 5 Mayıs 1920) sansürlü 1



Troçki, Lenin ve Kamenev (İkinci Parti Kongresinde, 1919)



Lenin (Sverdlov meydanı, 5 Mayıs 1920) sansürlü 2



Josef Stalin, Vladimir Lenin ve Mikhail Kalinin, 1919



8 Kasım’da Lenin, Rus Sovyet Kongresi tarafından "Halk Komiserleri Konsey Başkanı" (hükümet başkanı) seçildi
"Komünizm Sovyet iktidarı ile tüm ülkeye elektriğin ulaştırılmasıdır" [19] diyen Lenin, Rusya’nın her yerine elektrik götürülmesinin ve tarım ile sanayinin modernize edilmesinin önemini vurgulamıştır "Sanayinin modern ve ileri teknoloji üzerinde örgütlenmesinin ve kent ile kırsal arasında bağlantı sağlayacak olan elektriğin yaygınlaştırılmasının kent ile kırsal arasındaki ayrımı ortadan kaldıracağını, kırsaldaki kültür düzeyini yükseltmeye olanak sağlayacağını ve ülkenin en ücra köşelerinde bile geri kalmışlığı, cehaleti, yoksulluğu, hastalığı ve barbarlığı yok edeceğini köylülere göstermeliyiz" [20] Herkes için ücretsiz evrensel bir sağlık sistemi kurmak, kadınlara haklarını iade etmek ve okur yazar olmayan Rus halkına okuma yazma öğretmek konularında çok hevesliydi [21] Ama Bolşevik hükümetinin öncelikli eylemi Rusya’yı I Dünya Savaşı’ndan çekip kurtarmaktı

Brest Litovsk Antlaşması


Almanların doğuya doğru sürekli ilerlemeleri tehdidiyle karşı karşıya kalan Lenin, Rusya’nın acilen bir barış antlaşması imzalaması gerekliliğini tartışmaya açtı Buharin gibi diğer Bolşevik liderleri, savaşa devam etmenin Almanya’da devrim çıkartmanın bir yolu olduğunu savunuyorlardı Uzlaşmaları yöneten Troçki her iki tarafın da toprak kazançlarını iade etmesi şartıyla bir barış antlaşması yapılmasını içeren orta yolu savunuyordu Barış görüşmeleri başarısız olunca Almanlar ilerlemeye devam etti ve Rusya’nın batı topraklarının büyük bölümü işgal edildi Bu durum karşısında Lenin’in savunduğu tez, Bolşevik liderlerinin çoğunluğunun desteğini kazandı 3 Mart 1918'de Brest-Litovsk Antlaşması’nı imzalayan Lenin, Rusya’yı I Dünya Savaşı’ndan çıkardı Bu antlaşma sonucunda Rusya, Almanya'ya ve Osmanlı İmparatorluğu'na önemli toprakları geri vermek zorunda kaldı


Bolşevikler Meclis seçimlerini kaybettikten sonra 19 Ocak’ta yapılan ilk oturumu Kızıl Muhafızları kullanarak kapattılar ve Sovyetlerin desteğinden dayanak aldılar Bu tarihten itibaren, görüşleri Lenin'e ve Bolşeviklere uymayan parti ve gruplar düzenli olarak siyasal hayattan çıkarıldı ve süreklilik arzeden iç savaşlar bahane edilerek Sovyet Kongreleri tekrar tekrar dağıtıldı

Bolşevikler, Sosyalist Devrimci Parti'nin sol kanadıyla birlikte bir koalisyon hükümeti kurdu Ancak sosyalist devrimcilerin Brest-Litovsk antlaşmasına karşı çıkıp muhalif partilerle birleşerek Bolşevik hükümetini devirmeye çalışmasıyla bu koalisyon bozuldu Lenin bu çabalara karşı muhalif partilerin bazı üyelerinin hapsedilmesini de içeren toptan bir karşı çıkmayla cevap vermiştir

1918’in başından itibaren Lenin, işçilerin kendi kendilerini yönetmeleri kavramına zıt ama uzmanlık ve verimlilik sağlayabilmek adına her kuruluşun başına tek bir kişinin geçmesi ve demokratik kurallara göre kuruluşu yönetmesi gerekliliği konusunda kampanya yaptı S A Smith’in yazdığına göre: "İç savaşın sonuna doğru 1917’deki fabrika komitelerince tanıtılan sanayi idaresinin demokratik idare tarzından eser kalmamıştı, ancak hükümet bunun bir önemi olmadığını çünkü sanayinin artık işçi devletinin kontrolüne geçtiğini savunuyordu"

Gizli polisin kuruluşu


Feliks Edmundoviç Dzerzhinskiy (ÇK, GPU ve OGPU Başkanı: 1917-1926)



Yeni kurulan Bolşevik hükümetini karşıdevrimcilerden ve diğer siyasi muhaliflerden korumak adına Bolşevikler Çeka (Rusça: ЧК ) adını verdikleri bir gizli polis teşkilatı kurdu

Bolşevikler Ekim Devriminin ertesinde yaymaya başlayan genel grevin gelişmesini durdurmak zorunda kalmıştır Fransız Devrimindeki devrim mahkemesi savcılarından Antoine Quentin Fouquier de Tinville gibi adamına ihtiyacı duyan Lenin, 2 Aralık'ta yeni bir özel komiteyi kurdurmak için Askerî Devrimci Komitesi eski başkanı Felix Dzerzhinski'yi atamıştır Lenin sabotaj faaliyetleri ve karşı devrimiyle mücadele etmek için istisnaî yöntemlerin kullanılmasını emretmiştir Dzerzhinskiy 20 Aralık'ta özel komitenin kuruluş taslağını önermiş ve kabul edilmiş ve basın yayın ve sabotaj faaliyetleri, Sağ SR, grevlere katılanların özel komite tarafından kontrol edilmesi kararlaştırışmıştır Lenin her zaman ÇK’nın koruyucusu ve savuncusuydu

Çar ailesi

Bolşevikler devrik Çar II Nikolay için bir mahkeme kurmayı planlamıştı, ancak 1918 Ağustos’unda Beyaz Ordu’nun kraliyet ailesinin tutulduğu Yekaterinburg'a ilerlemesi üzerine Sverdlov yerel Sovyet’ten, Beyazlar tarafından ele geçirilmesindense devrik çarın infaz edilmesi için istekte bulundu Çarın ve ailesinin öldürüldüğü olaya merkezî hükümetin mi, yoksa yerel Sovyet’in mi karar verdiği, tarihçiler arasında hâlâ bir tartışma konusudur

Suikast girişimleri


Lenin, Troçki ve askerlerle Kronstadt’da, 1921


14 Ocak 1918 günü Lenin’in aracına Petrograd’da, Mark Allien tarafından silahlı saldırıda bulunuldu Bir konuşmadan dönen Lenin ve Fritz Platten aracın arkasında oturuyordu Ateş edilmeye başlandığında "Platten, Lenin’i başından tutarak yatırdı… Platten’in eli, Lenin’i korumaya çalışırken sıyırıp geçen bir kurşun yarasıyla kan içinde kalmıştı" [24]

30 Ağustos 1918 günü, Sosyalist Devrimci Parti üyesi Fanya Kaplan, bir miting sonrası aracına giden Lenin’e yaklaştı ve adını haykırdı Cevap vermek için dönen Lenin, suikastçının üç el ateşiyle yaralandı Kurşunların ikisi omzuna, biri akciğerine isabet etti Diğer suikastçıların hastanede beklediğine inanan Lenin, hastaneye gitmeyi reddettiği için Kremlin’deki odasına götürüldü Doktorlar kurşunları çıkarmanın çok tehlikeli olduğuna karar verdiler Daha sonra iyileşmesine rağmen Lenin'in sağlığı bu olaydan sonra giderek kötüleşti Daha sonra geçirdiği inmelere bu vurulmanın sebep olduğuna inanılır

Suikast girişimine ve parçası olduğu giderek artan komünist karşıtı cepheye komünist hükümetin cevabı "Kızıl Terör" oldu Onbinlerce kişi, Devrim’in düşmanı olarak Bolşevik hükümetine karşı etkin olarak eylemde bulundukları iddiasıyla ya öldürüldü ya da çalışma kamplarına gönderildi Kızıl Dehşet, iç savaşın kızışması ve Savaş Komünizmi denilen politikanın uygulanmaya başlandığı döneme rastlar Bu politikanın içine köylünün elindeki tahılın zoralımı da dahildi(bu dönemde kızıl ordunun iç savaşı kazanması ve devrimin korunabilmesi için gerekliydi)ve bu durum sonucunda geniş çaplı bir kıtlık oluşmuştur

Orlando Figes’e göre Lenin her zaman "devrim düşmanlarına karşı kitle terörünün" destekçisiydi ve proleter devletin kapitalist kuruma karşı organize bir şiddet sistemi olduğu görüşüne sahipti Figes aynı zamanda şiddet Bolşevikler tarafından cesaretlendiriliyor olsa da kökünün, ayrıcalık sahiplerine karşı halkın beslediği nefrette yattığını iddia eder 1918 sonlarında Kamenev ve Buharin Çeka’nın keskin köşelerini yuvarlamaya çalıştığında, teşkilatı Lenin savunmuştur Lenin kitle terörünün ateşli bir savunucusu olarak kaldı 1922 yılında Lenin'in teşviğiyle yaklaşık 8000 kadar din adamı, Shuia kentinde çıkan dinî ayaklanma sonucunda infaz edildi

Rusya İç Savaşı dönemi


"Yoldaş Lenin dünyayı pislikten temizliyor", 1920 Komünist afişi



Lenin'in portresi (1920 civarı)


1919 Mart ayında Lenin ve diğer Bolşevik liderler tüm dünyadan gelen devrimci sosyalistlerle buluşarak Komünist Enternasyonal’i kurdu Bu şekilde, daha geniş olan sosyalist hareketten ayrılındı, artık komünist olarak nitelendirileceklerdi Rusya’da Bolşevik Partinin adı önce "Rusya Komünist Partisi" daha sonra da "Sovyetler Birliği Komünist Partisi" (Rusça: КПСС ) olarak değiştirildi

Bu arada, Rusya’da iç savaş sürmekteydi Çok geniş bir yelpaze içinde farklı görüşlere sahip siyasi hareketler ve destekçileri Sovyet hükümetini devirmek için silaha sarılmıştı Bir çok taraf iç savaşa karışmış olsa da çarpışan iki önemli taraf komünistlerin Kızıl Ordusu ile gelenekçilerin Beyaz Ordusuydu Fransa, Büyük Britanya, ABD ve Japonya gibi yabancı güçler Beyaz Ordu yararına işe karışmış olsa da etkileri çok olmamıştır Sonunda Leon Troçki tarafından komuta edilen ve örgütsel açıdan daha becerikli olan Kızıl Ordu 1920 yılında Beyaz Ordu’yu ve müttefiklerini yenerek iç savaşı kazandı Daha küçük çaplı çarpışmalar ise birkaç yıl daha devam etti

Hem Beyaz Ordu hem de Kızıl Ordu kuvvetleri, savaşın ve devrimin yol açtığı karışık dönemde "kontrol altında tuttukları bölgelerde büyük zalimlik gösterdiler Kasabalar yakıldı, mal mülk yıkıldı ya da çalındı, köylülerin mahsulü ve hayvanları zorla alındı, karşı koyanlar işkence gördü ve öldürüldü" [28] Brovkin, askerî gerekliliğin ötesine geçen bu tarz terörün sonuçlarının oldukça yıkıcı olduğunu savunmuştur Ona göre cephe gerisindeki halkın yabancılaştırılması hem kızıl hem de beyaz güçlerin yenilgisini açıklayabiliyordu

1919’un sonlarına doğru Beyaz Ordu'ya karşı kazanılan başarılar Lenin’i, devrimi artık Batı’ya yaymak gerektiğine ve gerekirse güç kullanılmasına ikna etti Bağımsızlığını yeni kazanmış olan İkinci Polonya Cumhuriyeti 18 yüzyılın sonlarına doğru Rusya tarafından ilhak edilen doğu topraklarını kontrol altına almaya başlayınca, bu bölgelerin kontrolü konusunda Bolşevik kuvvetleriyle karşı karşıya geldi ve çatışmalar 1919 yılında Polonya-Sovyet Savaşı’na yol açtı Almanya’da devrimin sürmesi ve Spartaküs Birliği’nin yükselişe geçmesini Lenin, “Avrupa’yı Kızıl Ordu’nun süngüsüyle yoklamak” için en uygun zaman olarak gördü Lenin, Rus Devrimi ile Alman Devrimi’nin komünist destekçilerini birbirine bağlamak için Kızıl Ordu’nun, arada kalan Polonya’yı sıçrama tahtası olarak kullanıp hem Almanya’ya hem de Batı Avrupa’daki diğer komünist hareketlere yardıma gitmesi gerektiğini düşünüyordu Ancak Sovyet Rusya’nın Polonya-Sovyet Savaşı’nda yenilmesi üzerine bu planlar suya düştü

Komünizm ve Milliyetçilik


Mikoyan, Stalin ve Ordzhonikidze (Tiflis, 1925)


Lenin, emperyalizmi çok sert eleştiriyordu ve 1917 yılında kapitalist emperyalist güçlerin kontrolü altındaki ulusların koşulsuz olarak kendi kaderini tayin hakkına sahip olduğunu deklare etmişti Ancak bu ilkenin uygulanmasında ve istediği koşullarda bir birliğin yaratılmasında başarı sağlayamamıştır

1920-1921 yıllarında, altı ulusal cumhuriyet Ukrayna, Beyaz Rusya, Gürcistan, Azerbaycan, Ermenistan ve Rusya Fedarasyonu arasındaki ilişkiler açık biçimde tamamlanmış değildi Lenin bu birliğin sosyalist, enternasyonalist ilkelere uygun şekilde gönüllülük yolu ile belirlenmesini istiyordu Ancak Sovyetler Birliği’nin kurulması sırasında Komünist Parti saflarında yeşermeye başlayan Rus milliyetçiliği ile de mücadele etmek durumunda kalmıştır

Gürcistan’ın birliğe katılım koşullarının müzakere edildiği dönemde politikaları yürüten, iç savaş sırasında da orada görev almış olan Stalin ve Ordzhonikidze ikilisinin bağımsızlık yanlısı Gürcülere uyguladığı baskıları geç de olsa farkederek engellemeye çalışmıştır Lenin bu konudaki görüşünü “Ulusal sorunlar bastırılmamalı, çözülmeli” şeklinde açıklamış ve Gürcistan meselesi ile ilgili Troçki’ye ve Stalin’in hazırladığı ve sadece Ermenistan ve Azerbaycan’ın kabul ettiği Özerkleştirme Tasarısı’nın düzeltilmesi için de Kamenev’e SSCB’nin Kuruluşuyla İlgili Tasarı” isimli mektubu yazmıştır

Sovyet projesinin Rusya Fedarasyonu’na katılma biçiminde değil, eşit cumhuriyetlerin birleşmesi biçiminde olması gerektiğini vurgulamıştır Bu şekilde bir birliğin amacının diğer ulusların kapitalist emperyalizmden korunmasına da hizmet edeceği öngörülmüştür
Ancak Lenin hastalığı nedeni ile bu dönemde güçten düşmüş ve zamanla sağlığını tümden yitirmiştir Daha önce yok etmeye söz verdiği ezen ulus şovenizmi sürece yeniden hâkim olmuş ve uluslar politikası, gönüllü olmayanların asimilasyonu politikası biçiminde işlemiştir

NEP



Uzun yıllar süren savaş, Bolşeviklerin savaş ekonomi politikası, 1921 yılındaki kıtlık ve düşman hükümetlerin kuşatması sonucunda Rusya harap düşmüştü En büyüğü Tambov isyanı olan birçok köylü ayaklanması oldu 1921 Mart’ında Kronstadt’da denizcilerin isyanı üzerine Lenin, savaş komünizmi politikasını sanayii ve özellikle tarımı yeniden yapılandırmak için Yeni Ekonomi Politikası (Rusça: Новая экономическая политика (НЭП)) (NEP) ile değiştirdi Bu yeni politika, politik ve ekonomik gerçekliklerin tanınması üzerine inşa edilmiş ve aslında sosyalist idealden taktiksel bir geri dönüştüNEP politikasıyla brokratikleşme hızlanmıştır(bu brokratikleşmenin başını 1928'de lenin'in ölümünden sonra SSCB'nin başına geçen Josef Stalin çeker)1929 yılında NEP siyaseti yerini sanayileşme ve kolektivizasyona bırakacaktır

Yaşamının son yılları


Kamenev ve Lenin, Gorki Leninskiye’de (1922)



Pravda okurken



Son fotoğrafı



Lenin'in ölümünü açıklayan resmî bildiri (21 Ocak 1924)


Lenin'in sağlığı, devrim ve savaşın getirdiği gerginlik sonucu oldukça zarar görmüş, suikast girişiminde aldığı yaralar sağlık durumunu daha da kötüye götürmüştü Kurşun hâlâ boynunda idi ve omuriliğe yakın durduğu için, o günün tıp tekniğiyle çıkarılması mümkün değildi 1922 Mayıs’ında ilk defa felç geçirerek sağ tarafı kısmen felçli kalan Lenin’in hükümetteki rolü giderek azaldı Aynı yılın Aralık ayında geçirdiği ikinci felçten sonra aktif politikadan çekildi 1923 Mart’ında geçirdiği üçüncü felcin sonrasında konuşma yeteneğini de yitirerek ölene kadar yatağa bağımlı kaldı

İlk kez felç geçirdikten sonra, hükümet ile ilgili bazı yazıları eşine dikte ettirdi Bunların arasında en ünlüsü Lenin’in Vasiyeti ’dir Bu vasiyette, başta Stalin olmak üzere önde gelen komünistleri eleştiriyordu 1922 Nisan ayından itibaren Komünist Parti’nin genel sekreteri olan Stalin'in “eline sınırsız bir otoritenin geçtiğini” söylemiş ve “yoldaşların Stalin’i bu görevden uzaklaştırmak için bir yol aramalarıni” önermiştir Lenin'e göre Stalin son derece kaba bir karakterdi ve proleterya diktatörlüğü asla onun liderliğinde yayılamazdı Ona göre, devrimin iyiliği için iktidar Stalin gibi devrimci olmayan insanların elinden alınmalı ve Troçki gibi sol Marksistlere verilmeliydi Lenin’in ölümünden sonra eşi, 1924 Mayıs’ındaki 13 Parti Kongresi’nde okunmak üzere Lenin’in Vasiyeti ’ni merkez komiteye göndermesine rağmen, vasiyette merkez komitenin önde gelen Zinoviev, Kamenev, Buharin ve Stalin gibi üyeleri eleştirildiği için merkez komite bu dokümanın geniş kitleye ulaşmasını istemedi Merkez komite bu kararı haklı göstermek için, hayatının son yıllarında Lenin’in aklî dengesinin yerinde olmadığını, dolayısıyla da son söylediklerine güvenilemeyeceğini belirtti Son derece ilginçtir ki, Troçki de bu belgenin yayımlanmasını engellemek için Stalin'e destek olmuştur Stalin ile Troçki arasındaki gerginlik daha sonra Stalin'in NEP-Yeni Ekonomik Politika'dan çıkılmasını savunmasıyla başlamıştır Lenin'in Vasiyeti resmen ilk olarak 1926 yılında Max Eastman tarafından Amerika Birleşik Devletleri’nde yayımlandı

Lenin 21 Ocak 1924 günü, 53 yaşında öldü Lenin’in ölüm sebebi için yapılan resmî açıklama serebral arteriyoskleroz ya da dördüncü bir inme idi Ancak Lenin’i tedavi etmeye çalışan 27 doktorun yalnız sekizi otopsi raporunda bu sonuca vardığı için, ölümü ile ilgili başka teoriler de ortaya atıldı

Ölümünden hemen sonra, frengi olduğu dedikoduları yayıldı Otopsiden sorumlu patolog Aleksey Abrikosov otopsi raporunda frengiden sözetmedi ancak bahsettiği kan damarlarındaki hasar, felç ve diğer yetersizlikler frenginin de belirtilerindendir
Frengi hastalığının son aşamasında ortaya çıkan lezyonlar vücudunda görülemediği için iftira olarak tahmin edilen bu söylem kesin olarak çürütülmüştürTarihçilerin büyük çoğunluğu ölüm sebebinin, suikast neticesi boynunda kalan kurşunun neden olduğu bir felç olduğu konusunda hemfikirdir


Lenin’in ölümünden üç gün sonra Petrograd şehrinin adı Leningrad olarak değiştirildi Sovyetler Birliği, 1991 yılında dağıldıktan sonra şehrin adı tekrar Petrograd oldu
1920’lerin başlarında çok popüler olan Rus evrencilik akımı sonucu Lenin’in naaşını dondurarak saklamak ve gelecekte canlandırmak yönünde bir niyet vardı Gerekli ekipman ülke dışından satın alındı ancak birçok sebepten ötürü bu plan gerçekleştirilemedi Bunun yerine naaşı mumyalandıktan sonra 27 Ocak 1924 tarihinde Moskova’da Lenin’in Mozolesi’nde daimî istirahatgâhına kondu

Ölümünden sonra


Moskova Kızıl Meydan’da Lenin’in Mozolesi



Nikolay Buharin'in çizdiği Lenin (1927)


Lenin'in korunan naaşı Moskova'da Kızıl Meydan'daki Lenin Mozolesi'nde sürekli olarak ziyarete açık tutulmaktadır
Ölümünden hemen önce belirttiği, kendisi için anıt yapılmaması isteğine rağmen Lenin adı, ilk proleter devletin yaratılmasındaki dehası ve Stalin'in yarattığı kült nedeniyle zaman içinde dinsel tapınmaya yakın sayılacak mertebeye ulaşmıştır 1980'lere gelindiğinde Sovyetler Birliği’nde her önemli şehrin merkezinde bir Lenin heykeli, merkeze yakın bir Lenin caddesi ya da Lenin meydanı, tüm şehre dağılmış yirmiye yakın irili ufaklı büst ve heykel bulunuyordu Kolektif çiftliklere, nişanlara, buğday hibridlerine ve hatta bir asteroide Lenin’in adı verilmişti Çocuklara anaokulu çağından itibaren "Lenin Dede" hakkında öyküler anlatılıyordu 1930 yılında adına verilmeye başlanan Lenin Nişanı yaklaşık 460000 kere verilmiştir

Restorasyon ve Revizyonizme dayalı politikaları nedeniyle Sovyetler Birliği’nin çözülmeye başlamasıyla birlikte Sovyet cumhuriyetlerinde Lenin’e duyulan saygı emperyalist-kapitalist basın yayın organlarının etkisiyle de azalttırılmıştır, ancak Sovyet döneminin eskileri için önemli ve tüm dünya komünistleri açısından önder,lider ve rehber olarak görülür[32] Doğu Avrupa’da bulunan heykellerin çoğu yıkılmış olsa da Rusya’da büyük bir kısmı hâlâ durmaktadır Leningrad şehri orijinal adı olan Petrograd’a dönse de, çevresindeki Leningrad Oblast'ın adı değişmemiştir Lenin’in doğum yeri olan Ulyanovsk’ta oturanlar şehrin adının yeniden Simbirsk olarak değişmesine karşı çıkarak şu ana kadar başarılı olmuşlardır Lenin’in naaşının toprağa verilmesi, son yıllarda Rusya’da sürekli gündemde bir konu hâline gelmiştir

Lenin'in beyninin incelenmesi

Lenin'in beyni, vücudu mumyalanmadan önce çıkarılmıştı Sovyet hükümeti, tanınmış Alman bilimadamı Oskar Vogt'u Lenin’in beynini incelemek ve "dehaya" yol açan beyin hücrelerinin yerini tespit etmekle görevlendirdi İnceleme Vladimir Behterev'in Beyin Enstitüsü’nde yapıldı Vogt 1929 yılında yayımladığı yazıda beynin renksiz olduğunu, küçüldüğünü, birçok bölgesinin yumuşadığını[33] ve serebral korteksin üçüncü katmanında bazı piramidal nöronlar bulunduğunu yazmıştır Ancak bu bulgunun deha ile olan ilgisi tartışma konusudur Vogt’un çalışması Sovyetler tarafından yetersiz kabul edildikten sonra bir Sovyet ekibi tarafından yeniden incelemeler başlatıldı ancak bu konuda daha fazla bilgi verilmedi Günümüz anatomi uzmanları, morfolojinin beynin çalışmasını tek başına açıklayamayacağını düşünmektedir

İlgili filmler

• Октябрь (Oktyabr; Ekim, Sergei Eisenstein, SSCB, 1928) Fragman 1
• Три песни о Ленине (Tri pesni o Lenine; Lenin için üç şarkı, SSCB, 1934) Fragman
• Яков Свердлов (Yakov Sverdlov, SSCB, 1940)
• Рассказы о Ленине (Rasskazi o Lenine; Lenin hakkında öyküler, SSCB, 1957)
• Кремлёвские куранты (Kremlyevskie kuranti; Kremlinin saat kulesi, SSCB, 1970)
• Ленин в Париже (Lenin v Paridze; Lenin Paris'te, SSCB, 1980)
• Reds (Kızıllar; ABD, 1981)

İlgili şarkılar

• Святое Ленинское знамя (Lenin’in kutsal sancağı) Dinle

• Ленин всегда с тобой (Lenin her zaman seninle, 1973) Dinle

Kitapları

• Nereden Başlamalı? (1901)
• Ne Yapmalı? (1902)
• Devrimci Maceracılık (1902)
• Bir Yoldaşa Mektup (1902)
• Bir Adım İleri, İki Adım Geri (1904)
• İki Taktik - Demokratik Devrimde Sosyal-Demokrasinin İki Taktiği - (1905)
• Parti Örgütü ve Parti Edebiyatı (1905)
• Sosyalizm ve Din (1905)
• Moskova Ayaklanmasından Alınacak Dersler (1906)
• Gerilla Savaşı (1906)
• Materyalizm ve Ampiryokritisizm (1908)
• Proletarya Partisinin Din Konusundaki Tutumu (1909)
• Rusya'da Parti-İçi Savaşımın Tarihsel Anlamı (1910)
• Avrupa İşçi Hareketi İçindeki Ayrılıklar (1910)
• Marksizmin Tarihsel Gelişmesinin Bazı Özellikleri (1910)
• Bir Yasalcı ile Bir Tasfiyecilik-Karşıtı Arasında Konuşma (1911)
• Rus Sosyal-Demokrat Hareketi İçindeki Reformculuk (1911)
• İşçi Sınıfı ve Yeni-Maltusçuluk (1913)
• Ulusal Sorun Üzerine Tezler (1913)
• "Kültürde" Ulusal Özerklik (1913)
• İncelmiş Bir Ulusalcılıkla İşçilerin Yozlaştırılması (1914)
• Ölü Şovenizm, Yaşayan Sosyalizm (1914)
• Karl Marks (1915)
• Friedrich Engels (1895)
• Diyalektik Sorun Üzerine (1915)
• Sosyalizm ve Savaş (1915)
• Sosyal-Şovenistlerin Safsataları (1915)
• Platonik Enternasyonalizmin Çöküşü (1915)
• Avrupa Birleşik Devletleri Sloganı Üzerine (1915)
• Devrimci Proletarya ve Ulusların Kendi Kaderlerini Tayin Hakkı (1915)
• Ulusların Kaderlerini Tayin Hakkı (1914)
• RSDİP'nin Ulusal Programı (1913)
• Ulusal Sorun Üzerine Eleştirici Notlar (1913)
• Ulusların Kendi Kaderlerini Tayin Etme Hakkı (1914)
• Büyük-Rus Ulusal Gururu Üzerine (1914)
• Ulusal Politika Üzerine (1914)
• Sosyalist Devrim ve Ulusların Kaderlerini Tayin Hakkı (Tezler) (1916)
• Ulusların Kaderlerini Tayin Hakkı Üzerine Bir Tartışmanın Özeti (1916)
• Ulusal Sorun ve Sömürgeler Sorunu Üzerine Tezlerin İlk Tasarısı (1920)
• Uluslar ve Sömürgeler Komisyonunun Raporu (1920)
• "Özerkleştirme" Üzerine Notlar (1922)
• Alman Şovenizmi ile Alman-Olmayan Şovenizm (1916)
• Emperyalizm, Kapitalizmin En Yüksek Aşaması (1916)
• Proletarya Devriminin Askeri Programı (1916)
• Emperyalizm ve Sosyalizmdeki Bölünme (1916)]
• Marksizmin Bir Karikatürü ve Emperyalist Ekonomizm (1916)
• Nisan Tezleri (1917)
• Marksizm ve Ayaklanma (1917)
• Devlet ve Devrim (1917)
• Kâhince Sözler (1918)
• Proletarya Devrimi ve Dönek Kautsky (1918)
• Oportünizm ve İkinci Enternasyonalin Çöküşü (1915)
• II Enternasyonalin İflası (Batkısı) (1915)
• Kurucu Meclis Üzerine Tezler (1917)
• Vandervelde'in Devlet Üzerine Yeni Bir Kitabı (1918)
• Proleter Devrim ve Dönek Kautsky (1918)
• Devlet (1919)
• Üçüncü Enternasyonal ve Tarihteki Yeri (1919)
• Proletarya Diktatörlüğü Döneminde Ekonomi-Politika (1919)
• Ulusal ve Sömürgeler Sorunu Üzerine Tezler (1920)
• "Sol" Komünizm: Bir Çocukluk Hastalığı (1920)
• Az Olsun, Temiz Olsun
• Marx-Engels-Marksizm
• Ulusal Sorun ve Ulusal Kurtuluş Savaşları
• Burjuva Demokrasisi ve Proletarya Diktatörlüğü]
• Rusya'da Kapitalizmin Gelişmesi (1899)
• Örgütlenme Kaynak Yayınları

Önce gelen:
Aleksandr Kerenski
(Geçici Hükümetin Başkanı olarak)Halk Komiserleri Konsey Başkanı
1917 - 1924Sonra gelen:
Aleksey Rikov

Vladimir İlyiç Ulyanov, bilinen adıyla Lenin (18701924) Dünyada çok az sayıda insan, Rusya'da 1917 Ekim Devrimi'ne önderlik eden Lenin kadar büyük siyasal değişimlere yol açabilmiştir Gerçek adı Vladimir İlyiç Ulyanov'dur İlk kez 190rde yazdığı bir yazıda "Lenin" takma adını kullanmış ve yaşamı boyunca da bu adı taşımıştır

Volga Irmağı kıyısındaki, sonradan onun anısına Ulyanovsk adı verilen Simbirsk'te dünyaya geldi Babası ilkokul müfettişi, annesi ise bir doktorun kızıydı Simbirsk'teki öğrenciliği sırasında Latince ve Yunanca öğrenen Lenin, özellikle tarih ve edebiyatla yakından ilgilendi Okumaya olan düşkünlüğüyle, aile kütüphanesinde bulunan Rus yazarlarının kitaplarını daha küçük yaşlardayken okudu

Çarlık Rusya'sında geniş halk kesimlerinin kendi temsilcilerini seçmek gibi en temel siyasal haklardan yoksun bırakılması; işçi ve köylüler yoksulluk içinde yaşarken, soyluların ve toprak sahiplerinin çok zengin olması, ülkede hoşnutsuzluk ve huzursuzluk yaratıyordu Bu dönemde genellikle aydın ailelerden gelen okumuş genç insanlar, farklı yöntemlerle de olsa toplumsal yapıyı değiştirmeye yönelik siyasal örgütler kurmaya başlamışlardı

Lenin'in ağabeyi Aleksandr da 1887'de çara suikast düzenlemeyi tasarlayan bir gizli örgüte üye olduğu gerekçesiyle yakalandı ve asıldı Aynı yılın sonbaharında Kazan Üniversitesi'nde hukuk fakültesine giren Lenin, üç ay sonra gizli bir toplantıya katıldığı gerekçesiyle okuldan atıldı ve ancak 1890'da üniversiteyi dışarıdan bitirmesine izin verildi Okul dışında kaldığı dönem boyunca Kari Marx ve öbür sosyalist düşünürleri okuyan Lenin komünizmi benimsedi (bak KOMÜNİZM; Marx Karl) Rusya'da halkın kurtuluşunun ancak işçi sınıfının (proletaryanın) iktidara gelmesiyle gerçekleşebileceğine inandı

1891'de hukuk diploması alan Lenin, yoksul köylü ve işçilerin savunmalarını üstlenerek avukatlık yaptı 1893'te St Petersburg'a (bugün Leningrad) taşındı ve buradaki devrimcilerle ilişki kurdu İki yıl sonra, sürgündeki Rus ve Avrupalı Marksist önderlerle tanışmak üzere kısa süren bir Avrupa yolculuğu yaptı Geri döndüğünde siyasal etkinlikleri yüzünden tutuklanarak 15 ay hapse ve üç yıl için Sibirya'da sürgüne mahkûm edildi Sürgündeyken, St Petersburg'da birlikte çalıştığı ve ölünceye kadar kendisiyle birlikte olan Nadejda Krupskaya ile evlendi Bu yıllarda yazdığı Rusya'da Kapitalizmin Gelişmesi (1899) adlı kitabında, köylü sorununu ve kapitalizmin köylüleri nasıl mülksüzleştirdiğini ve yoksullaştırdığını inceledi Topraklarını yitiren yoksul köylülerin Rus işçi sınıfının yanında yer alacağını savundu

1900'de sürgün cezası sona erince Avrupa' ya geçti ve burada, Batı Avrupa'da ve Rusya'da yaşayan Marksistler'i bir araya getirecek devrimci bir parti kurmak amacıyla İskra (Kıvılcım) adlı gazeteyi çıkardı Gazete Rusya'ya gizlice sokuluyordu Lenin, 1903'te Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin (RSDİP) Brüksel'de başlayıp Londra'da süren kongresindeki (üyeleri tutuklanabileceği için bu toplantı Rusya'da düzenlenemezdi) görüşmelerde ve kararlarda önemli bir rol oynadı Üyeler arasında partinin örgütlenme biçimi ve ilkeleri konusunda beliren anlaşmazlık kongrede iki kanadın doğmasına yol açtı Devrim yapmayı amaçlayan bir partinin disiplinli, deneyimli, öncü kadrolardan oluşan, dar ve "demokratik merkeziyetçi" yapıda bir parti olmasını savunan Lenin, bu görüşlerini Ne Yapmalı (1902) adlı kitabında açıkladı Bir sonraki RSDİP Kongresi'nde az farkla çoğunluğu ele geçiren Lenin ve yandaşları bundan böyle Bolşevikler (çoğunluk) olarak anıldılar Karşıt grup Rusça'da azınlık anlamına gelen Menşevik adını aldı 1912'de iki grup birbirlerinden tümüyle koptu ve iki ayrı parti ortaya çıktı

1905'te Rusya'da devrimci ayaklanmaların patlak vermesi üzerine gizlice ülkesine dönen Lenin, siyasal çalışmalarını gizli olarak sürdürdü 1907'de, 1905 Devrimi'nin başarısızlığa uğramasından sonra, yeniden Avrupa'ya döndü ve 1917'ye kadar yurtdışında kaldı Bu dönemde felsefe üzerinde çalıştı Görüş ayrılığı içinde bulunduğu öbür Marksist gruplarla siyasal tartışmalarını ve devrime yönelik siyasal etkinliklerini sürdürdü Lenin'in Marksizm'e en büyük katkısı olarak bilinen Emperyalizm: Kapitalizmin En Yüksek Aşaması (1917) adlı kitabında kapitalizmin yeni bir aşamaya geçtiğini savundu Bu aşamada, ileri kapitalist ülkelerin azgelişmiş ülkeleri sömürerek ayakta kalabildiğini ve dünya pazarlarını ele geçirmek isteyen emperyalist ülkelerin kendi aralarındaki rekabetin kaçınılmaz olarak savaşlara yol açacağını anlattı (bak KAPİTALİZM; SÖMÜRGECİLİK VE EMPERYALİZM)


I Dünya Savaşı'nda Rusya, Almanya'ya karşı savaşıyordu 1917'ye gelindiğinde, ülkede savaşa, yoksulluğa ve çarlığın baskıcı yönetimine karşı duyulan hoşnutsuzluk en
yüksek düzeye ulaşmıştı Sonunda Petrograd (1914'ten önce St Petersburg), Moskova ve öbür büyük kentlerde işçiler ve askerler kendi temsilcilerini seçerek oluşturdukları sovyetler'in önderliğinde ayaklandılar 8 Mart'ta başlayan bu ayaklanma 12 Mart'ta çarın tahttan çekilmesi ve Geçici Hükümet'in kurulmasıyla sonuçlandı Bu arada, tüm ülkede işçi, asker ve köylü Sovyetleri hızla örgütlenmeyi sürdürdü Bu süre içinde Avrupa'da olan Lenin, Alman hükümetinin Özel izniyle Almanya ve İsviçre üzerinden nisanda Petrograd'a döndü ve devrimin sürdürülmesini, parlamenter cumhuriyetle yetinilmemesini, yönetimin doğrudan Sovyetlerin eline geçmesini savundu


Savaşa son vermeyen, işçi ve köylülerin istemlerini yerine getiremeyen hükümet, halkın desteğini giderek yitiriyordu Geçici Hükümet'in baskısı sonucu bir ara Finlandiya'ya kaçan Lenin, burada Devlet ve İhtilal (1917) adlı kitabını kaleme aldı Bu kitapta, komünist topluma ulaşabilmek için sosyalizm aşamasından geçilmesi gerektiğini, sosyalizmin de ancak proletarya diktatörlüğü aracılığıyla kurulabileceğini savundu Ekimde yeniden Petrograd'a dönen Lenin, parti örgütünü silahlı ayaklanma doğrultusunda örgütlenmeye çağırdı Bu arada Bolşevikler, Petrograd ve Moskova sovyetlerinde çoğunluğu ele geçirmişlerdi Ayrıca silahlı ayaklanma konusunda Lenin'le aynı düşünceyi paylaşan Lev Troçki, Petrograd Sovyeti başkanlığına seçilmişti Böylece büyük kentlerde işçilerin önemli bölümünün desteğini kazanan Bolşevikler, 78 Kasım gecesi Geçici Hükümet'i devirerek iktidarı ele geçirdiler (bak EKİM DEVRİMİ) Lenin, Halk Komiserleri Konseyi başkanlığına seçildi Konseyin ilk uygulamaları arasında tüm toprakların kamulaştırılması, üretimde işçi denetimi ve Rusya'da yaşayan bütün halklara kendi kaderlerini belirleme hakkının verilmesi bulunuyordu 1918'de Lenin'in isteği sonucu Rusya, İttifak Devletleri ile BrestLitovsk Antlaşması'nı imzalayarak savaştan çekildi

1918 Ağustos'unda karşıt sol görüşlü bir eylemcinin düzenlediği öldürme girişiminde ağır yaralanan Lenin yaşamının sonuna kadar tam olarak iyileşemedi 191820 arasında yabancı devletlerce desteklenen karşıdevrimcilerle çıkan iç savaş sırasında uygulanan "savaş komünizmi" ekonomi politikasını, iç savaş sonrasında Yeni Ekonomi Politikası (NEP) izledi Dünya üzerinde kurulan ilk sosyalist devletin {bak Sosyalizm) önderi olan Lenin, ölümünden sonra mumyalanarak Moskova' nın merkezindeki anıtkabire kondu