Bekleyişin Öyküsü

Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim
Sen yoktun

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında Her köşeyi,
her parkı, her ağacı ezberledim Sevdaya bulanmış
her kaldırım taşında senin adını aradım
Sen yoktun
Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı
Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken
beni enkazın altından çekip alacak elini aradım
Sen yoktun
Özlem şarkılarını ezberledim Kimini bağıra bağıra,
kimini fısıltıyla söyledim Karanlığa haykırdım hasretimi
Sesimi duyacaksın diye bekledim
Sen yoktun
Senden gelecek bir tek haberi bekledim Saatler asırlar gibi geldi,
geçmedi Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana dönen
atışlarıyla açtım Senden başka duyduğum her seste hep aynı
hayâl kırıklığını yaşadım Onlar beni duymak istiyordu, bense seni
Sen yoktun
Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına
uzattım her gece Bir an önce sabah olsun diye uykunun
beni çekip almasını istedim Olmadı
Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, kaç gece
merdivendeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye
Sen yoktun
Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine Bulutlar
yalnızlığın işaretiydi benim için Beni ıslatan yağmur olmadı
Ben senin özleminle sırılsıklamdım her mevsim
Hayat; merhaba dedi bahara çiçek çiçek Uzun kıştan sonra
gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm
Sen yoktun
Her istasyon her otogar adresim oldu Bir trenden inersin sandım
Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım Ya da yolculuklara
vurdum kendimi Kimsenin uğramadığı köylere, adı duyulmamış
kasabalara gittim Senden bir iz aradım
Sen yoktun
Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım Kıyılarda tükettim
bekleyişlerimi Hep sensiz gemiler geçti limanlardan
Ben gemicilerin hasret türkülerine eşlik ettim
Sen yoktun
Gözümden bir tek damla yaş akmadı Onlar sana aitti, sana
kalmalıydı Kimselere söyleyemedim acılarımı, bekleyişimin
öyküsünü kimselere anlatamadım
Nice fırtınalar koptu yüreğimde Dalgalar dövdü hayallerimi
Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım
İçimi dökecek bir insan aradım
Sen yoktun
Her gece ay paramparça oldu Her gece yıldızlar birer
birer düştü sokaklara Yıldızları saçına takıp gelmeni bekledim
Ayı avucunda bana getirmeni bekledim Ve bir güneş gibi doğup
aydınlatmanı bekledim bu kapkara dünyamı Ama
Sen yoktun

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında Her köşeyi,
her parkı, her ağacı ezberledim Sevdaya bulanmış
her kaldırım taşında senin adını aradım
Sen yoktun
Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı
Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken
beni enkazın altından çekip alacak elini aradım
Sen yoktun

çok manıdar
çok guzel kurgulanmıs kelımeler

çok ama çok basarılı
bizlere ulaştırdıgın iiçin tesekkurler

elıne saglık