Onuncu Köyün Yolcusu

İnsan neden dokuz köyden kovulur?

Ya söyledikleri ağır gelir el âleme, ya da el âlem hafiftir söylediklerine Ya da hiçbir ihtimal verilmemeliydi ellerine Ne birkaç kelime, ne de birkaç cümle… Sükût etmeliydi, sükût ikrardandır bilinciyle(!) İkrar edemiyorsa tekrar etmeliydi, tekrar edemiyorsa, zannetmeliydi, zannedemiyorsa, reddetmeliydi Bir şeyler yapmalıydı ve reddetmek en mantıklısıydı Çünkü bilirdi, ikiyüzlülük İslâm’da kabul edilmezdi



Birinci köyden kovuldu: Yaşı küçüktü, toydu Anlaşılması zordu “Don’t be silly” dedi, olan oldu İkinci köyün yolunu tuttu


İkinci köyden kovuldu: Bir adım daha atmıştı hayata Bu defa büyümeye başlamıştı aslında Fikirlerinin diğerleri tarafından hor görüldüğünü anlamaya başladığında, üçüncü köyün yolundaydı son gazla


Üçüncü köyden kovuldu: Söylenenlerle uygulananlar arasındaki çelişkiyi aklı almıyordu İkiyüzlülüklere karnı toktu Ve dördüncü köy onu bekliyordu


Dördüncü köyden kovuldu: Bu köyün halkı da diğerleri gibiydi Değerleri bilmezdi Bizimki de beşinci köye transfer edildi


Beşinci köyden kovuldu: Bu defa ağlıyordu Kimse onu dinlemiyorsa, bağırmak en doğal hakkıydı biliyordu Altıncı köye giderken bağırıyordu…

Altıncı köyden kovuldu: Çünkü diğerlerine göre kuru gürültü yapıyordu O sadece doğruları kusuyordu Fakat bu diğerlerine göre büyük bir kusurdu Yedinci köye uçtu…



Yedinci köyden kovuldu: Her kovulduğunda değerler ve değersizlikler yerine oturuyordu Fikirleri de yaşı gibi büyüyor, olgunlaşıyordu Bunu bir diğerleri anlamıyordu Kovulan yine o olmuştu…


Sekizinci köyden kovuldu: Gerekçesi ahmaklığının nirvanasında olduğuydu Oysa söylemesi gerekeni söylemekten ve haddini bilmeyene haddini bildirmekten başka bir şey yaptığı yoktu Dokuzuncu köy de kovmak üzere onu bekliyordu…


Dokuzuncu köyden kovuldu: Çünkü doğruları söylüyordu Başka bir sebebi yoktu Aslında iyi adamdı şu onuncu köyün yolcusu…

Nimet Sarı