Hiroşima, Ve..

Bir çakıl taşını insanın gözü önüne yaklaştırdığın ölçüde; arkada kalan kayaları, hatta dağları göremez olur!
Bir zamanlar o kadar gözümüze sokuluyordu ki; sanki Hiroşima’yı bilmemek, insanın düşebileceği en büyük ayıplardan biridir, sanıyorduk
Aslında, evet; Hiroşima, insanoğlunun büyük utançlarındandır
Fakat bir insanın bombayla öldürülmesi ile aç bırakılarak öldürülmesi yahut süngüyle, kılıçla, gaz odalarında öldürülmesi arasında pek fark yoktur
Ölen için hayat bitmiştir
O dehşeti tahayyül yaşayanların meşgalesidir!

Neredeyse bütün ansiklopediler bütün detaylarını yazar Japon kenti Hiroşima’nın:
“ 6 ağustos 1945’te saat 815’te Amerikan Enola Gay uçankalesinin attığı atom bombasıyla 80 bini hemen olmak üzere 130 bin kişi öldü”
(Bu ay sonunda gösteriler, protestolar başlar, işitiriz Bizler de üzülürüz bu insanlık ayıbı için) Fakat Ha bire gözümüze sokulan o uzak “çakıl taşı” bizlere; kendimizle ilgili, soydaşlarımızla, dindaşlarımızla ilgili “acı dağlarını” nasıl olur da unutturur ve bizler bunu nasıl görmeyiz?
Sorum işte budur

Hâlbuki Japon Denizi, Büyük Okyanus’un değil, şurada; Karadeniz’in kıyısındaki Kırım’da, bir gece içinde, hayvan vagonlarına doldurulup ansızın ölüme sürülen kardeşlerimizden 200 bini şehit olmuştu!
İşte, Amerikan düşmanı sosyalistlerimizin Hiroşima’yı böyle dillerine dolamalarının ardındaki bir gerçek de şuydu: Sovyet Sosyalizminin zulmünü kamufle etmeye çalışmak



Karl Marx; sosyalizmin fikir babası!
1924’te ölen Lenin ise (Sovyet Rusya’daki tek siyasi parti olan) Komünist Parti’nin kurucusu
Stalin ile birlikte ihtilal çıkarıp komünist idare kurdular
“Yalan söylediğin ölçüde başarılı olabilirsin” iddiasında ve “bütün dinleri tamamen yok etmek” çabasındaydı Lenin
7 senelik iktidarı boyunca 80 bin değil, 130 bin değil, 200 bin değil, tam 32 milyon insanın (şu anki Türkiye 70 milyon) canına kıydı

Hiroşima, ve - 2-

1952’de ölen Josef Cugaşvilî Stalin (ismi “Yahudi oğlu” anlamına gelir) ise Lenin’in yerine, Komünist Parti’nin başına geçti Şehirlere kendi ismini verdi, her yere heykellerini diktirdi, resimlerini astı, milleti kendine tapındırdı Rus milletini ve hele Rusya’daki Müslümanları işkence altında inletti
Yirmisekiz sene içinde ellibeş milyon (55000000) insanın canına kıydı



Nedense bu isimler, şu güzel ülkemizdeki bazılarının diliyle/kalemiyle asla kötülenmedi, hatta eleştirilmedi bile!
Bazıları, Rusya’ya karşı Amerikan düşmanlığı pompalamak; dinlere karşı ateizmi, hürriyete karşı komünizmi savunma gayretiyle, Hiroşima katliamını anlatıp durdular



Bir çocuk romanı okumuştum, tekrar elime geçti: Hiroşima’da (sonradan ölenlerden) bir kız çocuğunun hikâyesini anlatıyordu Gayet de başarılıydı, milyonlarca satmış olan bu kitap
Karıştırdım gene “Bu bizim yalvarışımız, bu bizim duamız, dünyada barış istiyoruz” diyerek bitiyor
Ne kadar iyi diyor
Biz de dünyada barış istiyoruz
Ama bizim bahsettiğimiz dünyanın içine; Türklerin yaşadığı topraklar ve Müslümanların nefeslendiği coğrafyalar da giriyor!
Bizler de çocuk katillerini lanetliyoruz Ama bizim tel’inimiz içine Sovyet sosyalizminin başındaki komünistler de giriyor


Bir çakıl taşını, insanın gözü önüne yaklaştırdığın ölçüde; arkada kalan kayaları, hatta dağları göremez olur! Fakat bizim işimiz çakılları gördüğümüz gibi/kadar, ardındaki kayaları da görmek, dağları da görmek
Hiroşima’nın yıl dönümü yine geliyor
Çinlilerin katlettiği Uygur Türklerinin kanı kurumadan ve Kırım’da ve Kafkaslar’da ve Balkanlar’da ve Orta Asya’da kanı dökülen sayısız Türk ve Müslümanı insandan saymayıp; gene ve gene ve gene Hiroşima’da ölenler için nutuklar çekenleri, yazılar yazanları ve bunu bir hedef/çıkar uğruna, kasten yapanları, gelecek nesillere şikâyet ediyorum!


Muammer Erkul