O Gece...

**delishhhh** · 07-11-2009

O gece

Uyuyamadım o gece

Uykularım bölündü kaç kere

Zihnimde alnına kurşun sıkılarak öldürülen Uygur Türkleri vardı

Umurçi sokaklarında öldürülen kadınlı erkekli görüntüler hiç gitmedi gözümün önünden

O gece ben kaç kere uyandım irkilerek bilemiyorum

Türklüğümü yüreğimde hissetim, kanadı içim

Yeryüzünü, insanlığı aradım o gece

Haber kanallarını bir bir gözledim

İç ve dış hükümetlerin tepkilerine baktım

Sokakları aradı bakışlarım

İnsanlık uyurken, Uygurlar öldürülüyordu

Ve dahası bir toplum öldürülürken yeryüzünden hiç ses çıkmıyordu

Ne hazin!
Müthiş bir sessizlik

Anladım ve bir kere daha inandım ki ıstırap duyan benim

Öyle ise ben Türk’üm!
Eğer Uygurlar sokak ortasında öldürülmeseydi; eğer canavar avlar gibi kadın kız, çoluk çocuk kurşuna dizilmeseydi, ben halen daha beşeri vicdanın gerçek olduğuna inanacaktım

Anladım ve bildim ki yokmuş

İnsan haklarını, özgürlükleri ve salt insanı savunan ideolojilerin varlığını hakikat bilecektim

Yalanmış

Fark ettim bir kere daha gerçekleri

O gece çok düşündüm

Yatağımdan kalktım, evin içinde kaç kere dolaştım

Su içtim

Işıkları yakmadan gecenin karanlığına baktım

Bakışlarım kaybolurken karanlıkta, beynimin derinliklerinden tarihimiz geçti

Oğuz Han’ı gördüm

Tanrı Dağlarının en tepesinden bakıyordu

Evlatlarının yarısı uyurken, bir yarısı boğazlanıyordu

Çok şeyler söylüyordu; lakin ses geçirmez boşluktan anlayamadım

O gece irkilerek uyandım uykumdan

Ertesi gün hükümetin gür sesini aradım TV kanallarında

Ajans bültenlerinde

Yoktu

Cızırtılı birkaç itiraz sesinden başkasını hiç duymadım

Türkocağı şaha kalkar mı dedim

Baktım ki sönmüş

Ocakları sönen Türk nasıl şaha kalkar dedi yüreğimin bir köşesi

O gece kaç kere uyandım irkilerek

Gün açtığında minare aradım Sütçü İmam gibi haykıracak

Yoktu

Cemaat önderlerinin iman dolu sinesinden çıkacak yürekli bir seda duyarım sandım

Tükenmişti

Anladım sadece imanlar değil
vicdanlar kurumuştu

Bir kere daha fark ettim: Türk
yalnızdı

Kısacası insanlık katledilirken insanlar, Türklük katledilirken Türkler ve insanlık sessizdi

O gece ben kaç kere uyandım irkilerek

Karanlığa baktım, içinden geçerek arşa uzandım

Beynimde Kürşad’ın naraları canlandı

Çin sarayını basarken Kürşad yemin ederim ben de vardım

AHMET GÜRSOY

07-11-2009	#1
delishhhh	O Gece... O gece Uyuyamadım o gece Uykularım bölündü kaç kere Zihnimde alnına kurşun sıkılarak öldürülen Uygur Türkleri vardı Umurçi sokaklarında öldürülen kadınlı erkekli görüntüler hiç gitmedi gözümün önünden O gece ben kaç kere uyandım irkilerek bilemiyorum Türklüğümü yüreğimde hissetim, kanadı içim Yeryüzünü, insanlığı aradım o gece Haber kanallarını bir bir gözledim İç ve dış hükümetlerin tepkilerine baktım Sokakları aradı bakışlarım İnsanlık uyurken, Uygurlar öldürülüyordu Ve dahası bir toplum öldürülürken yeryüzünden hiç ses çıkmıyordu Ne hazin! Müthiş bir sessizlik Anladım ve bir kere daha inandım ki ıstırap duyan benim Öyle ise ben Türk’üm! Eğer Uygurlar sokak ortasında öldürülmeseydi; eğer canavar avlar gibi kadın kız, çoluk çocuk kurşuna dizilmeseydi, ben halen daha beşeri vicdanın gerçek olduğuna inanacaktım Anladım ve bildim ki yokmuş İnsan haklarını, özgürlükleri ve salt insanı savunan ideolojilerin varlığını hakikat bilecektim Yalanmış Fark ettim bir kere daha gerçekleri O gece çok düşündüm Yatağımdan kalktım, evin içinde kaç kere dolaştım Su içtim Işıkları yakmadan gecenin karanlığına baktım Bakışlarım kaybolurken karanlıkta, beynimin derinliklerinden tarihimiz geçti Oğuz Han’ı gördüm Tanrı Dağlarının en tepesinden bakıyordu Evlatlarının yarısı uyurken, bir yarısı boğazlanıyordu Çok şeyler söylüyordu; lakin ses geçirmez boşluktan anlayamadım O gece irkilerek uyandım uykumdan Ertesi gün hükümetin gür sesini aradım TV kanallarında Ajans bültenlerinde Yoktu Cızırtılı birkaç itiraz sesinden başkasını hiç duymadım Türkocağı şaha kalkar mı dedim Baktım ki sönmüş Ocakları sönen Türk nasıl şaha kalkar dedi yüreğimin bir köşesi O gece kaç kere uyandım irkilerek Gün açtığında minare aradım Sütçü İmam gibi haykıracak Yoktu Cemaat önderlerinin iman dolu sinesinden çıkacak yürekli bir seda duyarım sandım Tükenmişti Anladım sadece imanlar değil vicdanlar kurumuştu Bir kere daha fark ettim: Türk yalnızdı Kısacası insanlık katledilirken insanlar, Türklük katledilirken Türkler ve insanlık sessizdi O gece ben kaç kere uyandım irkilerek Karanlığa baktım, içinden geçerek arşa uzandım Beynimde Kürşad’ın naraları canlandı Çin sarayını basarken Kürşad yemin ederim ben de vardım AHMET GÜRSOY