Uyu Yavrum

Seni ninnilerle büyüttüm
Rüyalarına güneşler doğsun diye…
…diye de heyhat!
Ne güneş, ne yağmur, ne bahar
Uyu yavrum, uyu
Sabah olmadı Her yan zifiri karanlık

Çok uzaklardan bir haber bekler gibiyim
Buralarda hâlâ koyu bir gece, koyu bir sükûnet…
Dilimde hep acılı türküler
Hava bulanık… Kurtların, çakalların, tilkilerin dansı, oyunu, “dümeni”

“Battı batacak bir teknenin içindeyiz!” diyenler var
Ben: “Ağzından yel alsın!” diyorum
İyi ki sen uyuyorsun
Uyu yavrum, uyu!

Sabaha çok var gibi… Ayın ışığı azaldı Korkuyor ay
Bulutların arasından çıkamıyor ki pencereden gözlerine merhaba desin

Sen uyurken, günahsız bir yüz gördüğüm için, ne sev(in)diğimi bilmezsin!
Gün, nerelere gitti?
Gece, niye bitmez?

Bütün yıldızlar yere inse bir gece…
Karanlık, kaçacak yer bulur mu?
Veya… uykuların ne zaman biter, çocuk?

İş işten geçmeden, diyorum
Bir tutam ümidim tükenmeden
Akarsuların sesi dinmeden henüz
Çıkıp gelsen aniden…
Bütün uykularını bitirip “Merhaba!” desen kapı aralığından

Daha ne kadar sürer gece?
Takatim tükeniyor, bak!
Beni bulamayabilirsin
Paslı bir kilit olabilir kapıda
Boynu bükük çiçekler görürsen bahçede…ağlama!

Ben çok ağladım…
Ağlamak güzeldir çocuğum Geceler sürüyor; ama sen uyuyorsun
Uyu! Korkutur bu geceler seni
Sana göre hiçbir şey yok burada
Gözyaşından, açlıktan, esaretten, “sus”tan başka
Ama çok gecikme!
Nicedir senin başında ninnideyim
Uyusun da büyüsün, büyüsün de sabaha yürüsün! diye
Yüzünde cennet tebessümler
Yanılmıyorum değil mi? Bekliyorum

Bu gece çok sürdü yavrum
Korkuyorum… Takatim kesilir diye
Ümidim bir yerde koparsa diye ödüm kopuyor
Çık gel gayrı… Çok tıkandım, bilesin

Ağlıyorum… Bir gül açtırır mı diye gözyaşlarım
Uyan gayrı yavrum Ninniler, türküler bitti Sabrımı deneme
Uyan da sabahı beraber bekleyelim

Ali HAKKOYMAZ