Elimde Kaldı Umutlarım

Her sabah hüzünle karışık bir umut var içimde
Sensizliğin hüznünü yeni bir günün seni getireceği umuduyla bastırıyorum
Her doğan gün yeni bir umut yeni bir arayış benim için
Belki sana kavuşacağım zamanabir gün daha yaklaşıyorum;
Bu gün değilse yarın
Kimbilir belki de yalnızca kendimi kandırıyorum

Gittiğinden beri hep yalnızlık şiirlerine takılıyor gözüm
Bir başıma değilim ama sensizlikten yalnızım
Terk edip gidilmek en çok nasıl koyar insana
En iyi ben bilirim !

Gitmelerin gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri en koyu özlemleri
Senin gidişinde ateş gibi çöktü yüreğime
Hiç bir yağmur yetmedi içimde ki hasret ateşini söndürmeye
Ve hiç bir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeye

Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm
Senin sevdiğin şarkıları söyledim yalnızca
Ve gelmeyişinin her akşamında;
Aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle beraber battım bir kez daha

Geceleri hep uyudum;
Uyudum gün boyu çektiğim hasretini
Rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için

Her şeye iyi gelen yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi
Binbir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu
Benim günümde gecemde karanlık şimdi
Ne ay uğruyor gecelerime ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor
Anlayacağın elimde kaldı umutlarım

Sensizlik öyle bir yara oldu ki artık
içimde öyle bir boşluk açtın ki;
Bir gün olur ya geri dönersen kendi yaptığın boşluğa sen bile yetmeyeceksin
Orası hep boş hep paramparça kalacak
Büsbütün cam kırıklarıyla kaplı kalbim
Ne zaman seni düşünsem ya da seni hatırlatacak en ufak bir şey görsem;
O kırıklarla dolu yer batmaya başlıyor yüreğime

Artık sabahları yalnızca hüzünle uyanıyorum
Hiç bir şey beklemiyorum yeni günden

Varlığında sensizliği yaşamaktansa içimde ki boşluklarla Boş umutlarımla
Sensizken alışırım

ALIŞMAYA ÇALIŞIRIM YOKLUĞUNA!