Özlemiyorum Seni

İki çizgi arasından bakıyorum hayata
Pamuk ipliğiyle döşenmiş basamaklarım
Geçmişi kademe kademe siliyorum,
Eylül'den kalma endişeli rüzgarlar savuruyor hüznü
Geleceği düşünmekten korkan yanımla,
Şimdiki zamanların kıyametlerini koparıyorum
Artık aramıyorum hayata dair bir parça,
Sol yanımda açılan delikten bakıyorum yaşama

Yalnızca gözlerin var aklımda

Puslu akşamlarda bir damla huzur arıyorum
Sabahın altısı
Soğuk havanın hükmetteği sokaklarda yürüyorum usul usul
Gölgemden bile kaçıyorum artık

Korkuyorum
Çok korkuyorum

Yüzüme çarpan yağmur damlalarını besliyorum gözyaşlarımla
Yere düşen her damlanın sesi büyüyor beynimde
Yerdeki su birikintisinde bile aksini görüyorum
Denizleri getiriyorum ayaklarıma,
O bile ölü dalgalarla başından geçenleri kıyıya anlatıyor
Hafif bir meltem esiyor
Güneşin sıcaklığını ilk saatlerinde bastırmak için/
Tüm soluğunu harcıyor

Bir ben anlatamıyorum seni kimselere
Konuşmam yasak sanki
Kim duyardı ki haykırsam ?
Bağıra bağıra ağlasam yarınlarıma
Sabahları uykulu sesiyle yatağıma uzanıp,
Öperek uyandıran adam yok diye
Kim / ne diyebilirdi ?

Aynaların ters yüzüne senli hikayeler aksediyorum şimdilerde
Hayır özlemiyorum senii

Gözlerinin karasına hapsetmiyorum hiçbirşeyi
Geceye kapatmıyorum düşlerimi
Sabahları erkenden kalkmıyorum
Saçlarımı sevdiğin gibi toplamıyorum
Aldığın kazağı giymiyorum hiç!
Karyağdı çiçeklerini bile sevmiyorum
Penceremdeki güvercinlerle konuşmuyorum

Ve kıyamet dedikleri bir akşam ezanında,
Duymuyorum beni çağırışını
Bakmıyorum omzumdaki kiramen-kâtib'in ellerine
Yazılan her vazifeyi kimsesizliğime adıyorum

Geleceğin , geçmişini şimdiki zamanlara sığdıramıyorum
Vakit geldi
İpek kozasına bir kibrit çakmak istiyorum
Ben gidiyorum sevgili/
Ama sana gelmiyorum


alıntı