Aşçılıkta Doğu Mutfağı

Çin, Japonya ve Hindistan'daki yemek pişirme yöntemlerini, Avrupalılar'ın ve Avrupa kökenli ABD yurttaşlarının yöntemleriyle karşılaştırmak ilginç olacaktır
Çin mutfağı ile İtalyan mutfağı bazı bakımlardan birbirine benzer Bunun nedeni, belki de benzer bir tarihsel gelişim göstermiş olmalarıdır Çin'de, İtalya'da olduğu gibi, yakacak odun kıt olduğundan, yiyeceklerin hızlı ateşte çabucak pişirilmesi gerekiyordu Kullanılacak malzeme önceden dikkatle hazırlandığından, pişirmek için çok kısa bir süre yeterli oluyordu Bir çeşit hamur işi olan erişte, hâlâ aşağı yukarı her yemekte kullanılır Marko Polo' nun 1295'te İtalyanlar'a tanıttığı hamur işlerini, Çinliler çok daha önceden yiyorlardı

Çin yemeklerinin çoğu kızartma ve buğulama karışımı ya da buğulamadır Kullandıkları yuvarlak tabanlı kaplar kızartmalar için kullanılabildiği gibi, bol yağda yapılacak kızartmalar ya da haşlamalar için de kullanılabilecek kadar derindir; bambu sepetlere koyulan yiyecekler, bunun üzerinde buharla pişirilebilir Pişmiş yiyecekler bu kabın bir yanına yerleştirilen bir ızgaraya dizilerek sıcak tutulurken, kabın dibinde öbürleri pişirilir Eğer bütün malzeme önceden hazırlanırsa, hepsi bir tek kapta pişirilerek yemek çok çabuk hazır olur

Çin mutfağında süt ürünleri kullanılmaz Doğuya özgü çeşnilerden biri, soyafasulyesinden yapılan ve tuzlu bir tadı olan soya sosudur Çinliler ayrıca, et ürünlerinin lezzetini artırmak için kullanılan monosodyum glütamatı, tıpkı Avrupalılar'ın tuz ve biberi kullandığı gibi kullanırlar
Çin sofrasına yemekler ufak kâselerde, servis kaşıklarıyla getirilir ve bir çift özel çubukla yenir Sofranın temel yemeği pirinç pilavıdır


Evde pişirilen yemeklere biraz et katılır Balık ve sebze en yaygın yiyecekleridir Çorba servisi genellikle yemeğin sonuna doğru yapılır ve yemek bitinceye kadar yavaş yavaş içilir Çay yemekten hem önce, hem de sonra içilir Balık genellikle yemeğin sonunda masaya getirilir

Japon mutfağı, özellikle yapışkan ve lapa gibi pilavı bakımından, Çin mutfağıyla bazı benzerlikler gösterirse de, belirgin özelliği yiyeceklerin çoğunun çiğ ya da az pişmiş olmasıdır Birçok yemek balık ya da deniz ürünleri içerir Çin yemeklerinde olduğu gibi, süt ürünleri çok az kullanılır Soy af asuly esinden yapılan bir tür fasulye peyniri protein kaynağıdır Zencefil, en çok kullanılan tat vericilerden biridir Bir de, kırmızı fasulye hamurundan yaptıkları tatlıları vardır Tipik bir Japon yemeği sırayla salamura balık, çiğ balık, haşlanmış balık ve yosunlar, haşlama yemekler, ızgara ve kızartma yemeklerden oluşur ve meyveyle sona erer


Hindistan ve Pakistan yemeklerinin temel özelliği, çoğu zaman yemeğe acılık veren birçok baharatın kullanılmasıdır; yemeğin acılığını, kullanılan kırmızıbiberin miktarı belirler; bir yemekte, altı ya da yedi çeşit baharat kullanılabilir Bunların bazıları bütün olarak, bazıları da dövülerek ya da öğütülerek macun haline getirilir Hindistan'ın güneyinde, yemeklerin yanında her zaman pilav vardır ve bütün yemekler

hindistancevizi yağıyla pişirilir Pirinç un haline getirilerek gözleme yapılır Kuzeyde ve Pakistan ile Bangladeş'te de genellikle, "çapatti" ya da "parata" adı verilen ve kızgın saç üzerinde pişirilen, ince, yuvarlak, mayalanmamış ekmek yenir Bunlara benzeyen "puri" ise bol yağda kızartılır Hintliler

yemeklerini genellikle elleriyle yerler Müslümanlar'ın çoğunlukta olduğu kuzeyde et oldukça çok yenir; güneyde ise halkın çoğunluğu Hindu ve etyemezdir ya da et yerine balık yer Hindistan'ın kuzeyinde, tavuk gibi yiyecekler, yoğurt ve baharat karışımında dinlendirildikten sonra, çok kızgın bir kil fırında, kömür ateşinde çabucak pişirilir Buna "tanduri" yöntemi denir Genellikle "nan" adı verilen bir tür yassı ekmekle birlikte servis yapılan yemeği, yanında verilen limon dilimleri ve salata tamamlar
Birçok Hint tatlısı, uzun süre baharatla pişirilmiş sütten, bazıları da makarna yapımında da kullanılan ve bir buğday ürünü olan irmikten yapılır Özel durumlarda bu tatlılar ince gümüş bir tabakayla süslenir