Racine,Jean-Şair Ve Oyun Yazarı

Şair ve oyun yazarı Jean-Baptiste Racine(1639-1699), dilinin şiirselliği ve yarattığı karakterlerin inandırıcılığı ile Fransız klasik trajedisinin ustası sayılır {bak TRAJEDİ) Racine Yunan mitolojisinden, Eski Yunan trajedi yazarlarının oyunlarından ya da tarihten seçtiği oyun kahramanlarını gerçekçi bir biçimde, sanki kendi çağında yaşayanlar gibi düşünen ve davranan kişiler olarak çizmiştir


La Ferte-Milon'da doğan Racine, küçük yaşta annesiz babasız kalınca Paris yakınlarındaki bir manastırda eğitim gördüyse de, sonradan bu eğitimden koparak edebiyata yöneldi XIV Louis'ye yazdığı övgü şiiriyle kralın desteğini kazandı Daha sonra yazdığı oyunların başansı üzerine soylu şanı aldı



Eski Yunan trajedisinin klasik biçimini kullanan Racine'in oyunları sarayın koruması altındaki tiyatrolarda, soylulardan oluşan bir izleyici karşısında oynandı Bu oyunlarda tutkular ile akıl ve erdem arasındaki çatışma trajediyi yaratıyordu Aklın yolu görev ve sorumluluktan geçtiği için, oyunun sonunda ahlaksal ya da dinsel değerler egemen oluyordu Racine'in 1667'de yazmış olduğu Andromak {Andromague) trajik bir sonla biten tutkulu bir aşk öyküsünü konu alır Britanni-cus, Neron Devrine Ait Manzum Piyes'in {Britannicus; 1669) kahramanları Roma İmparatoru Neron ile iktidar hırsı içindeki annesi Agrippina'dır

Oyun, Neron'u suça ve cinayete iten nedenleri irdeler Ünlü Yunanlı komedi yazarı Aristofanes'in Eşek Arıları: Yargıçlar (İÖ 422) oyunundan uyarlamış olduğu Davacılar {Les Plaideurs; 1668), yazarın tek komedisidir Osmanlı tarihini değiştirerek yazmış olduğu Bayazıt {Bajazet; 1672) ise yıkımla sonuçlanan tutkulu ve kıskanç bir aşk ilişkisinin öyküsüdür

35 yaşında sanat yaşamının doruğuna yükselen Racine, Yunan mitolojisinden konuları işleyen Iphigenie'yi (1674) ve derin, şiirsel bir trajedi olan Phaidra'yı {Phedre; 1677) yazdı Racine, başyapıtı sayılan Phaidra sahneye konduktan sekiz ay sonra tiyatroyu bıraktı Nedeni tam olarak anlaşılamadıysa da, dinsel çevrelerin tiyatroya karşı giderek artan tepkisi altında kalmış olabileceği sanılmaktadır Bundan birkaç yıl sonra bir dostunun ısrarı üzerine iki trajedi daha yazdı Ester {Esther; 1689) ve Atali {Athalie; 1691) adlı bu iki oyunun konuları Kutsal Kitap'tan alınmıştı


Yazara yaşamının son yıllarında kral tarafından Fransa'nın resmi tarihini yazma görevi verildi Yeniden dine dönen Racine, 20 yaşında dindar bir kızla evlenerek yedi çocuk sahibi oldu Fransız toplumunda saygın bir yeri olan Racine'in oyunları daha yaşadığı dönemde Fransız tiyatrosunun klasikleri arasına girdi