Eskirse Diz Eskir, Rahleler Eskir, Ümmü-l Kitap Bakîdir..

İLKBAHARDA YEŞERİR, sonbaharda sararır yapraklar Yapraklar ölür dökülür Yeşil hiç ölmez
Kaç lale gelir, kaç gül gülümser gider Çiçekler, çekilir yeryüzünden birer birer
Koku kaybolmak bilmez
Ve, saçlar ağarır, bel bükülür Beden ihtiyarlar
Hep yaşar ruh
Eskidikçe güzelleşir bazı şeyler Bazı şeyler ne eskir, ne yıpranır ne de çirkinleşir Hep kıymetli hep taze eskiler vardır, yanlış yenilere meydan okuyan!
Kur’an gibi
O, renktir, kokudur, ahenktir,ruhtur,
Yazısı da eskimez, manası da!
Ku’an’dan önceki zamanların yürüyerek, Kur’an’dan sonraki çağların koşarak yaklaşacağı varış yeri yine Kur’an’dır
O, en yeni eski, o en eskimez yenidir! Sararırsa sayfa sararır, “Ümmül Kitab” eskimez
Eskirse diz eskir Rahleler eskir “Okumak” eskimez, “okunan” eskimez Eksikler o’nunla tamamlanır
Yıkılırsa “kurulanlar” yıkılır, Kur’an yıkılmaz!
Hiç uğraşmaya, hiç düşünmeye gelmez İsyan boyun bükmek, inkar kabul etmek olur
Kur’an’ın çağları aşan hakimiyeti, akıllar ötesi hükmü değişmez Bozulmaz
Kur’an eksilmez, Kur’an eskimez