Yasemin Mori-Mutsuz Funk

kırmızı bir at çizerdim,
kırmızı bir at
bak bu da kafası
nereden geldim, nereye giderdim?
bu da düşünen kafamın bana sorusu
sür beni sarp kayalıklara
oradan aşağısı başka yerin konusu
"ah" dedi "senin durumun fena"
"ah" dedi "kalbimde bu neyin acısı"

dayanamaz, kalbimin içinden çıkardım,
utanmadan dünyaya tepeden bakardım
kimse beni bilmez, bilmez, beni bilmez,bilmez beni kimse
ben hep saklandım

yanmalısın, sönmelisin ruhları incitmeli
inanırken yalanlara, delirmiş olmalısın
bakmalısın, görmelisin, acıya yer vermelisin
varmak için "hep"lere, önce "hiç"i göze almalısın
o kızgın bakışın, bir de üzgün bakışın, yüzlere gülüşün ve ani bir düşüşün
üzülmeye gelmez giderdim
aramaya ruhumu parçalarını
üzerime bir bir dikerdim,
beni nasıl isterdin tek parça

yoksun bedenim yoksa
kime güler yüzün?
kime ağlarsın?
çek, bir sandalye çek ve otur
mumlar var, mumları yak
anlatacaklarım uzun, uzundur yollar
ve her ne yana gidersen git
beter gibi sonsuz ama
yoksun bedenim yoksa
yokum, bedenim yok benim
kime güler yüzüm?
kime ağlarım?
duruyorsa, ne duruyorsun?
yarına kalsa, ne umuyorsun?
yokum, bedenim yok benim
sandalye çek ve otur
mumlar var, mumları yak
anlatacaklarım uzun, uzundur yollar
ve her ne yana gidersen git beter gibi sonsuz ama
yoksun, bedenim yoksa

her yer ne kaplı hiç bilemezsin
her yanım, her sözüm, her savaşım, her yarım,
öyle zor, öyle zor, öyle zor, geliyor ki!
her yeni gün her yeni gün her yeni gün her yeni gün her yeni gün