Acaba'sız İnanmak!....

Vakit namazlarini sürekli cemaatle, camide eda eden, ALLAH’a yürekten bagli, çok duru gönüllü bir adam varmis Ama evi, nehrin öbür tarafinda oldugu için her vakit namazinda, salla nehri geçmek epey vaktini aliyormus Bir gün, gittigi camiide bir vaaz dinlemis Hoca diyormus ki;

“ALLAH’a öyle inanip öyle dayanacaksin, öyle güveneceksin ki her isin kolaylikla hallolsun Bismillah de gir suya! Yürü git’” diye de bir örnek vermis

Adamcagiz bunu duyunca bir sevinmis bir sevinmis ki

-Oh! Demis, kurtuldum artik saldan, vakit kayiplarindan Bismillah der geçerim karsiya Sevincinden içi içine sigmiyormus Ayni zamanda da içinden Hocaya kizmaktaymis, neden simdiye kadar söylemedi bunu diye


Dedigi gibi de yapmis Çikmis camiiden, gelmis nehrin kiyisina; Bismillah demis… YÜRÜMÜS GEÇMIS –ALLAHu ekber!!-

Artik karisi da kendisi de çok mutluymus bu yüzden

Bir gün Hanimi demis ki;

“Yarin o Hocayi al gel, yemege! Bak o kadar iyiligi dokundu bize” Olur, demis adamErtesi gün camiiden çikinca, Hocayla anlasmislar; eve gidecekler

Hoca; “Bir sal bulalim!” deyince adam sasirmis ve;

“Ne sali Hocam?Sen demedin mi Bismillah de yürü git! Ben o günden beri öyle yapiyorum Hadi geçelim”

Hoca hayretlerde Dehsetlerde

Neden sonra titrek yüregiyle, melûl mahzun bakmis adama ve;

-Ah! demis

Keske benim imanim da,

SENINKI GIBI ACABA SIZ OLSAYDI, YÜRÜR GIDERDIM

Hikaye bu kadar

Ilham;

Muhasebe vakti gelmistir;

Imanlarimiz, ACABA SIZ olsaydi, biz ne halde olurduk acep?

Veya;

ACABASIZ OLSAYDI IMANLARIMIZ, BU HALDE OLUR MUYDUK?…