Hiçbir karşılaşma Tesadüf değildir

Hiçbir karşılaşma tesadüf değildir Hiçbir hissediş, düşünüş, bakış, algılayış, seziş de öyle Hatta bunların tersi de tesadüf değil


Alışveriş yaptığımız market, yemek yediğimiz lokanta, su içtiğimiz çeşme, yürüdüğümüz kaldırım ve orada yanlarından birer yabancı olarak geçip gittiğimiz insanlar Tesadüf gibi görünen karşılaşmalar, yolu sorduğumuz herhangi biri, hafifçe çarptığımız insan Bize gülümseyen küçük bir çocuk, önümüzden aniden uçuveren kuş


Gün boyu yaşadığımız en basit olay bile herhangi bir zihinsel, fiziksel, ruhsal ya da duygusal bir olayın tetikleyicisi olur Küçük ya da büyük


Bazen hiç hesapta olmayan durumların içine çekiliveririz Hayal bile etmediğimiz olayları yaşarken buluruz kendimizi Bir martı çığlığı, bir satıcı bağırışı, alır götürür bizi yıllarca ya da yollarca uzaklara


Hem öğretmen hem de öğrenciyizdir her ilişkinin içinde Doğduğumuz aile, gittiğimiz okullar, sıra arkadaşımız, sevgilimiz, eşimiz, çocuğumuz vs Her ilişki, farklı bir yönümüzün aynasıdır Ve bizler de onlar için birer aynayız


Farkındalığımız yükseldikçe, durumları ve ilişkileri yaşarken, kendimizi ve yaşanılanları gözlemlemeye başlarız Ve eğer yaşadıklarımıza yüksek idrakle bakabilmeyi başarırsak, o ilişki ya da durumu ne için yaşadığımızı kavrarız Düğmelerimize en fazla basan insanlar, en iyi öğretmenlerimizdir O ilişkide kurban olmadığımızı anlar, ilişkinin bize neyi öğretmeye çalıştığını kavrarsak, dersimizi alır ve yolumuza devam ederiz Eğer bunu yapamazsak, o ilişkide ya da durum içinde tutsak olur, ya daha ağır durumlar yaşar ya da daha travmatik durumları (o dersi alıncaya, eksik yönümüzü tamamlayıncaya, kendimizi düzeltinceye kadar) tekrar takrar yaşamaya devam ederiz


Bazen bazı insanların hayatına yalnızca katalizör olarak gireriz Onların hayatlarında değiştirmesi gereken durumun düğmesine basar ve sessizce çekiliriz Ve yüksek farkındalık içinde kalırsak, yaşanılan durumdan etkilenmeden, arkamıza bakmadan yolumuza devam ederiz


Özet olarak, en büyük düşmanımız en iyi dostumuzdur aslında Çünkü bizde en büyük değişime neden olur genellikle Ve her karşılaşma kutsaldır Karşımızdaki insanın tanrısallığını kabul edip o şekilde yaklaşırsak, nefreti, öfkeyi, suçluluk duygusunu, o insana karşı sorumlu olduğumuz ve o ilişkiye mahkûm olduğumuz duygusunu ve kini söküp atarız varlığımızdan


Yaşadığımız her durum, tanıştığımız her insan öğretmenimizdir Ne kadar kısa sürede öğrenirsek öğrenmemiz gerekenleri, karmamızı çözüp, iç huzuruna, mutluluğa, ideal ilişkimize ve ruhsal eşimize kavuşuruz