Yaşayarak Öğrenmek

Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına girmiş
Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş Bakkal da Napolyonu müsait bir
yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da :

'*Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı*'

diye savuştur*muş Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafızları yetişmişler
Bakkal ömründe bir daha karşilaşamayacağı Napolyon'a sormuş:

'*Efendim, af buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek
nasıl bir duygu?*'
Napolyon birden öfkelenmis

'*Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun?*'

diye bağırmış Hemen askerlerine, Adamcağızı kurşuna dizmelerini emretmiş
Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşisına dizilmişler Mermiler namlulara
sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek Adamcağız içinden:

'*Ah, ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin*'

diye düşünürken,arkadan bir çift el uzanmış, gözündeki bağı
açmışKarşisındaNapolyon varmış Tek cümleyle cevaplamış Napolyon:

'*İşte böyle bir duygu!*'


"yaşayarak öğrenmek, bedeli en yüksek öğrenme biçimidir"

herkse zaten yaşayarak örenilir dio bıktım artık yha bu sözlerden