Gazze’nin Gözyaşları

Henüz kundakta bir bebek;
Son nefesinde sehadet getiren bir yarali;
Aglayan analar, esler;
Ne oldugunu anlamaya çalisan ürkek çocuklar;
Kan, revan ve feryad-ü figan;
Tek kelime ile Katliam…
Artik görmeye alistigimiz bildik bir fotograf karesi…Neyse; hemen çevirelim gazete sayfasini ve geçelim magazin sayfalarina
Unutalim gitsin…
Hemen degistirelim kanali, hafta sonu söyle keyifli bir maç seyredelim
Unutalim gitsin
Analarin feryatlarini, çocuklarin aglayislarini duymazliktan gelecegiz;
Peki; ya; vicdanimizin ta derinlerinden gelen sesi nasil bastiracagiz?
Vicdansizlari ne zamana kadar görmezlikten gelecegiz?
iki yüzlü dünyanin insan haklari nutuklarini daha ne zamana dinleyecegiz?
Dahasi; islam dünyasinin biçareligine ne zamana kadar tahammül edecegiz?
Bütün bunlari unutmaya , görmezlikten gelmeye çalisabiliriz,
fakat unutmayalim ki;
Mazlumlarin gözyaslari bir gün gelir bizleri bogar;
Sesi kulaklarimizi patlatir;
Elleri yakamiza yapisir…


Elimizden bir sey gelmiyorsa hiç degilse görmemezlikten gelmeyelim…
Onlardan bari dualarimizi esirgemeyelim…


Hayati Odabasi