Olgunluk

**GöKKuŞaĞı** · 12-25-2008

20 li yaşlara kadar iyilikle kötülüğün ülkesi, kalın
sınır çizgileriyle ayrılıyor birbirinden Sıkı
dostları ve düşmanları oluyor insanın Onları ölesiye
seviyor ya da ölesiye nefret ediyor onlardan

30 larında yalanı hakikatten ayırt etmeye başlıyor
İyi sandıklarının hıyanetiyle tanışıyor, sırtında dost
işi hançer darbeleriyle; ve en kötü zannettiği
şefkatle imdadına yetişiveriyor

Zaman kanatlanıp da 40 ına yaklaştığında
insan, iyiyi kötüden ayıran hudut çizgilerini birbirine
karıştırıyor İyilere nakşolmuş kötüyü ve kötülerin
içindeki iyiliği de keşfediyor ademoğlu Anlıyor ki,
iyi insan/kötü insan yok; insanın içinde iyilik ve
kötülük var, kötüyle iyi panzehiri değil birbirinin;
kankardeşi
İyilerle kötüler çekiştirmiyor ipi İyilik ve
kötülükten örülmüş ibrişimin kendisi

Bunu anlayınca şaşmıyorsun nefretin birden şehvete
dönüşmesine; acı girdaplarının içinde hazzın
raksetmesine
Tevazuyla gurur, haysiyetsizlikle onur el ele
yürüyor
İnsan, şuuraltındaki isyankarla sahtekarı, günahkarla
tövbekarı birarada farkediyor
Benim, hükmeden ve boyun eğen, zulmeden ve acı çeken
Bunca şiddet kadar onca merhamet de benim eserim
Minneti nefrete, korkuyu cesarete, zaferi hezimete
bulayan benim
Kundak bezime tıpatıp benziyor kefenim,
hayatım muhteşem ve sefil, mağrur ve rezil, hayasız
ve asil
Ben, hem örs hem çekicim

İşte bu keşif kolaylaştırıyor yaşamı
Anlıyorsun ki toplumlar gibi insanlar dakanlı iç
savaşlarına borçlu ilerlemesini

O zaman , iyileri kötülerden ayırmak gibi nafile bir
uğraşı bırakıp -başta kendin olmak üzere- insanların
içindeki iyiliğin peşine düşüyorsun; kıymet bilmeyi ve
-yine başta kendin olmak üzere- herkesi hoş görmeyi
öğreniyorsun

Tükendikçe pahalanıyor zaman; günler azaldıkça
uzuyor Saçların gibi, seyreldikçe değerleniyor dostların
Günahları ve zaaflarıyla da övünüyor insanlar;
sevapları ve zaferleri kadar

Önemli değil kaç kez yenildiğin; önemli olan, kaç
yenilgiden sonra yeniden doğrulabildiğin

Bu paramparça ruhlardan, çelişkili duygulardan,
çatışmanın açtığı yaralardan mucizevi bir ahenk
çıkıyor ortaya

ki olgunluk diyorlar adına
Can DÜNDAR

12-25-2008	#1
GöKKuŞaĞı	Olgunluk 20 li yaşlara kadar iyilikle kötülüğün ülkesi, kalın sınır çizgileriyle ayrılıyor birbirinden Sıkı dostları ve düşmanları oluyor insanın Onları ölesiye seviyor ya da ölesiye nefret ediyor onlardan 30 larında yalanı hakikatten ayırt etmeye başlıyor İyi sandıklarının hıyanetiyle tanışıyor, sırtında dost işi hançer darbeleriyle; ve en kötü zannettiği şefkatle imdadına yetişiveriyor Zaman kanatlanıp da 40 ına yaklaştığında insan, iyiyi kötüden ayıran hudut çizgilerini birbirine karıştırıyor İyilere nakşolmuş kötüyü ve kötülerin içindeki iyiliği de keşfediyor ademoğlu Anlıyor ki, iyi insan/kötü insan yok; insanın içinde iyilik ve kötülük var, kötüyle iyi panzehiri değil birbirinin; kankardeşi İyilerle kötüler çekiştirmiyor ipi İyilik ve kötülükten örülmüş ibrişimin kendisi Bunu anlayınca şaşmıyorsun nefretin birden şehvete dönüşmesine; acı girdaplarının içinde hazzın raksetmesine Tevazuyla gurur, haysiyetsizlikle onur el ele yürüyor İnsan, şuuraltındaki isyankarla sahtekarı, günahkarla tövbekarı birarada farkediyor Benim, hükmeden ve boyun eğen, zulmeden ve acı çeken Bunca şiddet kadar onca merhamet de benim eserim Minneti nefrete, korkuyu cesarete, zaferi hezimete bulayan benim Kundak bezime tıpatıp benziyor kefenim, hayatım muhteşem ve sefil, mağrur ve rezil, hayasız ve asil Ben, hem örs hem çekicim İşte bu keşif kolaylaştırıyor yaşamı Anlıyorsun ki toplumlar gibi insanlar dakanlı iç savaşlarına borçlu ilerlemesini O zaman , iyileri kötülerden ayırmak gibi nafile bir uğraşı bırakıp -başta kendin olmak üzere- insanların içindeki iyiliğin peşine düşüyorsun; kıymet bilmeyi ve -yine başta kendin olmak üzere- herkesi hoş görmeyi öğreniyorsun Tükendikçe pahalanıyor zaman; günler azaldıkça uzuyor Saçların gibi, seyreldikçe değerleniyor dostların Günahları ve zaaflarıyla da övünüyor insanlar; sevapları ve zaferleri kadar Önemli değil kaç kez yenildiğin; önemli olan, kaç yenilgiden sonra yeniden doğrulabildiğin Bu paramparça ruhlardan, çelişkili duygulardan, çatışmanın açtığı yaralardan mucizevi bir ahenk çıkıyor ortaya ki olgunluk diyorlar adına *Can DÜNDAR* __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı