Kelimelerde İsyanım

Adıma bile yabancılaşan sen

Hadi gel, gör, yen beni

Senin güldüğün benim ağladığım perişan halimi

Gör de sonra dön yine geri

Hayatındaki izlerimi ayıkladığın gibi

Yol kenarlarına bırak beni

Vur başının değeceği omuzlarıma

Varlığında hasretinin en ağır yükünü

Sabahlara kadar yak gönül ışığını

Yaban ellerin içinde olsun ellerin

Yorgun gözlerimde bırak yine hayalini

Teselli et ruhunu; verimli topraklarda aç çiçekler gibi

Adını bile bilemediğim sen

Hangi soluğunda fısıldandı adım

Kaç bakışında dalgınlığındım

Sen ki; kelimelerimi hazinenden sildin

Varlığımda yaşayan ruhumla son nefesimi verdim

Ellerinle ipimi çekmekten çekinmedin

Tutmayan ellerim, görmeyen gözlerim, atmayan yüreğimle

Benliğimi yollara serdim

alıntı