Korkma! Gözlerin Kapanışı, Kalbin Durusu Değildir Ölüm!

Çocuk olmak istemiyorum artik, biliyorum alnımda silinmeyen yazgı(n) var, çocuk olsam beni bekleyeceksin o köse basında

Kahretmiyorum sana, inan
İçime atıyorum, içimde biriktiriyorum çığlıklarımı
Susuyorum

Kahretmiyorum sana, inan
Kızgın da değilim
Her gün biraz daha uzaklaşıyorum kendimden, koynumda sensizlik
Umutsuz yarınlar,
Kahrediyorum kendime
Kendime konuşuyorum artik,
Bağırıyorum, küfür ediyorum hatta
Sana susuyorum

Öldü diyorum o hayallerde büyüttüğümüz çocuklar
Yasamıyor artik
Yasaydı diyorum hepsi bir sen olacaktı ama biliyorum ki demekle olmuyor
Öldüler ve ben hala onlara mezar arıyorum
içimde kokuyorlar
Ve ben uyuyamıyorum

Susuyorum, içimde biriktiriyorum çığlıkları
Duyma
İnan gelmen için değil artik hiç bir çırpınış
Ergün sensizliğe düşüyorum
Dizlerim kanıyor her yere düşüşümde
Ben yine de susuyorum

Kendime bakıyorum senin gözlerinden,
Ne tuhaf hiçbir şey bulamıyorum
Hiç mi yasamadım ben sende?
İnan hissediyorum, onu nasıl sevdiğini, kulağına fısıldadığın şarkıları duyuyorum
Duydukça susuyorum ben sana
Onun sacları geziyor avuçlarında biliyorum,
Oysa benim avuçlarım kanıyor
Avuçlarımda biriktiriyorum günahlarımı,
Bu askın günahları çok ağır gelmekte
İki çocuktuk biliyorsun, büyüyememiş belki de büyümek istememiş
Ben artik büyüyorum, sen çocuk kal oldu mu?
Hani benim hep sevdiğim,
Hayalini kurduğum adam ol
Çocukluğu yasa sen, bu yüzden kahretmiyorum sana

Ah sevgili
Ah
Ergün sensizliği soluyorum,
Her gün merhaba diyorum güneşe, gülümsüyorum İsyan ediyorum bazen, olmamalıydı sonumuz böyle diyorum

Ben, seni ondan daha çok sevdim/ bunlar için geç biliyorum
İçime atıyorum, sır olacaksın ömrümce içimde

Yok, olmaya hazır mısın, benimle birlikte?

alıntı