Sagopa Kajmer - Gölge Haramileri

Verse 1:
Akar sular dönmez geri tıpkı gençliğim gibi, bebekti ceninin ergeni, bir erdi büyümüş meyvesi
Sakal-bıyıkla geride kaldı Yunus'un hamlık evresi, sivilce-akne katledildi soldu yüzümün güneşi
Ve çivisi düşmüş tablolarda bir resimdi kendisi, kükreyen şu gökyüzünde kuşun kilitli kafesi
Tersi döndü güvenin ansızın belirdi dostun hilesi, fincan kahve içtim kursağımda kaldı telvesi
Kırıştır yalan kahpesi, baştan akıl alır ya cilvesi
Yıkar geçer bir dostun düşmancasına hamlesi
İki boy aşmış ihanetin ki kat'i yok bahanesi, hayrından umutsuzum getirme bari şerrini
Ve hepsi aynı yolda yolcu onca bedenin kellesi, meydan önüne dizilecek ve alınacak ifadesi
Dualar olmasaydı kim kovardı kalleş iblisi? kalbim ak da pak da desen yüzünden yansır pisliğin

Nakarat:
Altın harflerle yaz mahlasımı halvetim kasvet, kem gözlere şiş!
Cadü ya herru!ya merru!kafkef, gölge harâmilerine bir selam çak!
Abile ğatladı, demlenir simam, nüşinrevan'dan handan ummam ben
Ahu-yi felek mum, ben şamdan düşmez kalkmaz bir Allah'tır uyan!

Verse 2:
Sago sus!husus derin çukurda içince sin, pusu kuran huşû içinde gözlerinde kin belirgin
Vay senin şu kindar halin hin planların var hin cenin büyüdü savaşa girdi silahlarımı bana verin
Yardan sarkıttığın dostlarından kaçının ipini tuttun? onlar güldü, sen somurttun kalbinde kaç gül kuruttun?
Hatıralarından yüzde kaçını unuttun? senin adını anmamak şartıdır dostluğumun
Rapten olma gökyüzünün güneşi sago bu benim yüzüm gölgeme sığınır manâ özüm, hicran çölüne düştüm
Yüz pınar yaş akıtsın gözüm kendi başıma öğrendim, kendim büyüdüm dudaklarımla gömdüm
Sanma şahım herkesi sen sadıkâne yâr olur herkesi sen dost mu sandın belki ol ağyâr olur
Sadıkâne belki ol âlemde serdâr olur, yâr olur ağyâr olur serdâr olur didâr olur