ELVEDA’ dedik nefeslerimize.!

**b@ron** · 07-02-2008

Beraber dışarı çıktığımız ilk gündü

!Her ne kadar ilk kez dışarı çıkıyor olsak da haddinden fazla bir kara gündü

O gün hastaneye gitmesi gerekiyordu

Ve annesinin işi çıktığı için gelemeyecekti

Onunla gidebilecek tek kişiydim

!

Beraber hastane yollarına düştük

!Arada bir bakıp birbirimize gülüyor sonra çevirip başımızı boş bakışlarda etrafımıza bakınıyorduk

O kemoterapiye girdiğinde kapıda bekledim

Sancılar onun bedenine işlerken benim en derinime işliyor ve hiç olmadık yerden kanıyordum

!Ağlayamıyordum…Çünkü anlasa üzülürdü

!Onun üzülmesi demek ölüm demekti benim için

!

Tedaviden sonra biraz gezmek istediğini söyledi

Beraber Bakırköy sahiline gittik…

Uzun süre sustuk…Denizi,arkamızda yol almaya çalışan insanları,etrafımızdaki sevgilileri izledik…
Derin bir suskunluk vardı aramızda

Uçurumlar gibiydi

!Birbirimizi kaybediyorduk o susuşlarda

!

Derinden bir iç çekişle tüm sessizliği bozmuştu:
-Hayırdır

O ne iç çekişti öyle?Ne oldu bakayım söyle

!
-Yok bir şey ya

Sen denizini izle

-Hey Allah’ım sen büyüksün

Sen anlatırken de ben denizi izleyebiliyorum biliyorsun dimi

?
-Heh yine başladın bayan çok bilmiş…hadi huzurumu kaçırmada sus

!Sesin kulaklarımı tırmalıyor zaten…

O an o kadar ciddi görünüyordu ki bir an kayalıkların arasından eriyip denize karışmak istedim

Sustum…Gözyaşlarımı içime akıttım…Uzun süren bir suskunluğun evresine girmiştik yine

-Bozuldun dimi şimdi sen bana

?
Sustum…Hiç duymamışcasına denizi izledim

-Sende şakadan anlamıyor musun ya

?şişştt ya şakaydı be hemen bozuk atma

!Asma o suratını

-Ya tamam anladım

Uzatmasan diyorum,nasıl olur

?
-Beni neden bu kadar tersliyorsun asim

?Ya bazen gerçekten canımı acıtıyor sözlerin

!Ne bileyim…Hem sen önceden böyle değildin

Sadece bir şeye takıldığında zıtlaşırdın

Şimdi neyi takıyorsun

?Hani biz her şeyi paylaşacaktık

!Neden anlatmıyorsun

?
-Seni üzdüğüm için özür dilerim…Ama inan bana elimde değil

Ne bileyim böyle oldum işte

Bir şeyi takmıyorum kafama merak etme sen

!Bundan sonra senin yanında elimden geldiği kadar susacağım,kabul mü

?
-yok susma ama ne bileyim

Neyse sen konuş ama azarla beni

Sesini duyayım yeter zaten bana

!
-Hani kulaklarını tırmalıyordu

Sen var ya başımın en büyük ama en tatlı belasısın

?
-Hadi be

!Yalancı asi seni

!Nerem tatlı

!
-Bak yalancı deme harbi bozuşacağız

!Of ne güzel ben denizi izliyordum

Tüm keyfimi kaçırdın be

!Seninle denizde izlenmiyor

!
-Ya kızım sen var ya tam bir asisin

!Bir kere beni terslemesen kafamda kalan şu son 3 tel saçıda yolacağım

!
-Aman 3 tel kaldı yolsan ne olur yolmasan ne olur

!Zamanında beni dinleseydin dökülmezdi dimi bunlar

?
Birden ‘hay kızım dilini eşek arıları’ dedim

Çünkü ışın tedavisi yüzünden dökülüyordu ve yeteri kadar canı sıkılıyordu bu duruma

Ben neden üstüne gidiyordum ki

!

Derin derin iç çekti…Başını çevirdi ,sonra bakıp gözlerimin içine:
-Haklısın be gülüm…3 tel kaldılar

!

Asim,bu halde olmama rağmen neden hala benimlesin

?Nefeslerim sayılı,sende biliyorsun…Beni gerçekten böylede sevebiliyor musun

?Yoksa…Yoksa üzülmeyeyim diye mi yanımdasın

?
Sanki bir el canımı çıkarmaya çalışıyordu içimden

O kadar çok canım yandı ki

O an ağlamaya ihtiyacım vardı ama yapamıyordum

-Sence ben seni neden sevdim

?Görünüşün için mi

?Yoksa içime denk düşen yanların için mi

?Emre gülüşlerin yüzünde kaldığı sürece kalbim sende kalacak biliyorsun dimi

?
-Bilmem mi asim

!Ama ne yani şimdi gülmesem sevmeyecek misin beni ,dedi ortamı yumuşatmak isteyen gülüşleriyle

!
-Bilemem bak…Eğer gülmezsen sevmem…Bırakır giderim

!
-Hem asi hem cadı

!Kızım sen dua et şimdi eline muhtacım

Yoksa çoktan kayalıkların dibini boylamıştın

!
Uzun süre güldük…Sonra yine susuşlarımız başladı

-Son birkaç ay…Birkaç hafta…Belki aylar belki yıllar sonra açtığında defterlerini güzel bir anıydı diyip kapatacaksın adımı

!Er geç unutulanlar arasına yazılacağım hayatında

!
-Canımı sıkma ne olur

!
-Canını sıkmak değil asim

!Benim hayatım son bulduğunda senin ki devam edecek

!Yeni insanlar olacak yeni kapılar açılacak hayatında…Unutursun asim sende unutursun beni be

!Unutmak zorundasın çünkü

!
-Canımı yakmak hoşuna gidiyorsa bir şey demiyorum

!Susacağım biliyorsun

!Sen devam et

!Ama emin ol ben vazgeçeceğim hayattan

Uzun süren bir sohbetten sonra eve doğru yola çıktık

Yol boyunca içime kanadım

!Sancılarım büyüdü

Ağlayamamak çok dokunuyordu bana

İçimde bir şey haykırmak istiyordu ‘sen ölmeyeceksin biz bitmeyeceğiz’ diye ama yapamıyordum

O akşam eve geldiğimde sanki saat durmuştu

Sersem gibiydim

Ayakta durmakta zorlanıyordum

Annemler ne kadar sorsa da bir şey yok deyip susuyordum

Bir ara en son hatırladığım şey onun ölüme dair ettiği sözlerin yankılanışıydı

Sonrasında kendime geldiğimde bir hastane odasındaydım

!

Son zamanlarda yaşadığım sıkıntılar mideme vurmuş

Midemde yaralar oluşmaya başlamış ve eğer tedavi olmazsam bunlar mide kanserine dönüşebilirmiş

!

Bittiğim anın resmiydi

!Korkum ölümden değildi

Öyle ya da böyle bu haberi öğrenirse onun geleceği haldi

O günden sonra annesiyle annem beraber ağlamaya başladılar

!Gizliden gizliye ölmeden yasımızı tuttular…

Ondan gizli savaşlar veriyordum

!Kimi zaman ilaçlardan bitkin düşüyor onunla zaman geçiremiyordum

!Zamanla o da anladı

!Bir gün nasıl öğrendi bilmiyorum ama öğrenmiş

!

Yanıma geldiğinde gözlerinin altı mor ve o hayat bulduğum ela gözleri kan çanağı gibiydi

!
-Sözün sözdü dimi

!Saklamayacaktık hiçbir şeyi

!Neden söylemedin

?Neden asi,nedeeen

!

İlk kez bağırıyordu bana

Bağırması değil yanaklarından süzülenler işliyordu içime

!
-Emre ağlama ne olur

Ya sorma ne olur sorma…Sus

!

Olduğumuz yere çöküp deli gibi ağladık

!Avuçlarımız arasına sıkıştırdığımız yüzümüzden akanları sildik

!

-Tamam artık ağlamayalım

!Ne yapmamız gerekiyorsa onu yapalım hadi kalk

!

Ne yapabilirdik ki

?Ölüm çoktan yazılmıştı sayfamıza

Ne silebilirdi ki

?
Uzun zaman düşündük

Ben onun tedavisi için çabalarken o benim için bir şeyler yapmaya çalışıyordu

!

Bir gün dayanamadı o çocuksu bedeni

!Artık son sahnelerdi

Hastane odasına yerleşmiş,boşlukta gözleri davetsiz misafirini bekliyordu…

O 4 gün hastanedeyken ilaçlarımı almadım

Öleceksek eğer beraber ölmeliydik

4 gün sonra yatağının karşısında yerimi aldım

!

Her dakikada biraz daha kısılan sesimiz,biraz daha yorgun düşen yüreğimize inat sürekli şarkımızı söyledik

!

Ve bir gece davetsiz misafir ikimizi ziyaret etti

!Son kez bakıp ilk kez ellerimizi uzattık birbirimize

!Yüzümüzde son tebessümlerimiz dudaklarımızda şarkımızla ‘ELVEDA’ dedik nefeslerimize

!

**gülgüzeli** · 07-02-2008

Emeğine sağlık sevgili b@ron

ELVEDA’ dedik nefeslerimize.!

ELVEDA’ dedik nefeslerimize.!

Cevap : ELVEDA’ dedik nefeslerimize.!

Cevap : ELVEDA’ dedik nefeslerimize.!

07-02-2008	#1
b@ron	ELVEDA’ dedik nefeslerimize.! Beraber dışarı çıktığımız ilk gündü!Her ne kadar ilk kez dışarı çıkıyor olsak da haddinden fazla bir kara gündü O gün hastaneye gitmesi gerekiyorduVe annesinin işi çıktığı için gelemeyecektiOnunla gidebilecek tek kişiydim! Beraber hastane yollarına düştük!Arada bir bakıp birbirimize gülüyor sonra çevirip başımızı boş bakışlarda etrafımıza bakınıyorduk O kemoterapiye girdiğinde kapıda bekledimSancılar onun bedenine işlerken benim en derinime işliyor ve hiç olmadık yerden kanıyordum!Ağlayamıyordum…Çünkü anlasa üzülürdü!Onun üzülmesi demek ölüm demekti benim için! Tedaviden sonra biraz gezmek istediğini söylediBeraber Bakırköy sahiline gittik… Uzun süre sustuk…Denizi,arkamızda yol almaya çalışan insanları,etrafımızdaki sevgilileri izledik… Derin bir suskunluk vardı aramızdaUçurumlar gibiydi!Birbirimizi kaybediyorduk o susuşlarda! Derinden bir iç çekişle tüm sessizliği bozmuştu: -HayırdırO ne iç çekişti öyle?Ne oldu bakayım söyle! -Yok bir şey yaSen denizini izle -Hey Allah’ım sen büyüksünSen anlatırken de ben denizi izleyebiliyorum biliyorsun dimi? -Heh yine başladın bayan çok bilmiş…hadi huzurumu kaçırmada sus!Sesin kulaklarımı tırmalıyor zaten… O an o kadar ciddi görünüyordu ki bir an kayalıkların arasından eriyip denize karışmak istedimSustum…Gözyaşlarımı içime akıttım…Uzun süren bir suskunluğun evresine girmiştik yine -Bozuldun dimi şimdi sen bana? Sustum…Hiç duymamışcasına denizi izledim -Sende şakadan anlamıyor musun ya?şişştt ya şakaydı be hemen bozuk atma!Asma o suratını -Ya tamam anladımUzatmasan diyorum,nasıl olur? -Beni neden bu kadar tersliyorsun asim?Ya bazen gerçekten canımı acıtıyor sözlerin!Ne bileyim…Hem sen önceden böyle değildinSadece bir şeye takıldığında zıtlaşırdınŞimdi neyi takıyorsun?Hani biz her şeyi paylaşacaktık!Neden anlatmıyorsun? -Seni üzdüğüm için özür dilerim…Ama inan bana elimde değilNe bileyim böyle oldum işteBir şeyi takmıyorum kafama merak etme sen!Bundan sonra senin yanında elimden geldiği kadar susacağım,kabul mü? -yok susma ama ne bileyimNeyse sen konuş ama azarla beniSesini duyayım yeter zaten bana! -Hani kulaklarını tırmalıyorduSen var ya başımın en büyük ama en tatlı belasısın? -Hadi be!Yalancı asi seni!Nerem tatlı! -Bak yalancı deme harbi bozuşacağız!Of ne güzel ben denizi izliyordumTüm keyfimi kaçırdın be!Seninle denizde izlenmiyor! -Ya kızım sen var ya tam bir asisin!Bir kere beni terslemesen kafamda kalan şu son 3 tel saçıda yolacağım! -Aman 3 tel kaldı yolsan ne olur yolmasan ne olur!Zamanında beni dinleseydin dökülmezdi dimi bunlar? Birden ‘hay kızım dilini eşek arıları’ dedimÇünkü ışın tedavisi yüzünden dökülüyordu ve yeteri kadar canı sıkılıyordu bu durumaBen neden üstüne gidiyordum ki! Derin derin iç çekti…Başını çevirdi ,sonra bakıp gözlerimin içine: -Haklısın be gülüm…3 tel kaldılar! Asim,bu halde olmama rağmen neden hala benimlesin?Nefeslerim sayılı,sende biliyorsun…Beni gerçekten böylede sevebiliyor musun?Yoksa…Yoksa üzülmeyeyim diye mi yanımdasın? Sanki bir el canımı çıkarmaya çalışıyordu içimdenO kadar çok canım yandı kiO an ağlamaya ihtiyacım vardı ama yapamıyordum -Sence ben seni neden sevdim?Görünüşün için mi?Yoksa içime denk düşen yanların için mi?Emre gülüşlerin yüzünde kaldığı sürece kalbim sende kalacak biliyorsun dimi? -Bilmem mi asim!Ama ne yani şimdi gülmesem sevmeyecek misin beni ,dedi ortamı yumuşatmak isteyen gülüşleriyle! -Bilemem bak…Eğer gülmezsen sevmem…Bırakır giderim! -Hem asi hem cadı!Kızım sen dua et şimdi eline muhtacımYoksa çoktan kayalıkların dibini boylamıştın! Uzun süre güldük…Sonra yine susuşlarımız başladı -Son birkaç ay…Birkaç hafta…Belki aylar belki yıllar sonra açtığında defterlerini güzel bir anıydı diyip kapatacaksın adımı!Er geç unutulanlar arasına yazılacağım hayatında! -Canımı sıkma ne olur! -Canını sıkmak değil asim!Benim hayatım son bulduğunda senin ki devam edecek!Yeni insanlar olacak yeni kapılar açılacak hayatında…Unutursun asim sende unutursun beni be!Unutmak zorundasın çünkü! -Canımı yakmak hoşuna gidiyorsa bir şey demiyorum!Susacağım biliyorsun!Sen devam et!Ama emin ol ben vazgeçeceğim hayattan Uzun süren bir sohbetten sonra eve doğru yola çıktıkYol boyunca içime kanadım!Sancılarım büyüdüAğlayamamak çok dokunuyordu banaİçimde bir şey haykırmak istiyordu ‘sen ölmeyeceksin biz bitmeyeceğiz’ diye ama yapamıyordum O akşam eve geldiğimde sanki saat durmuştuSersem gibiydimAyakta durmakta zorlanıyordum Annemler ne kadar sorsa da bir şey yok deyip susuyordum Bir ara en son hatırladığım şey onun ölüme dair ettiği sözlerin yankılanışıydıSonrasında kendime geldiğimde bir hastane odasındaydım! Son zamanlarda yaşadığım sıkıntılar mideme vurmuşMidemde yaralar oluşmaya başlamış ve eğer tedavi olmazsam bunlar mide kanserine dönüşebilirmiş! Bittiğim anın resmiydi!Korkum ölümden değildiÖyle ya da böyle bu haberi öğrenirse onun geleceği haldiO günden sonra annesiyle annem beraber ağlamaya başladılar!Gizliden gizliye ölmeden yasımızı tuttular… Ondan gizli savaşlar veriyordum!Kimi zaman ilaçlardan bitkin düşüyor onunla zaman geçiremiyordum!Zamanla o da anladı!Bir gün nasıl öğrendi bilmiyorum ama öğrenmiş! Yanıma geldiğinde gözlerinin altı mor ve o hayat bulduğum ela gözleri kan çanağı gibiydi! -Sözün sözdü dimi!Saklamayacaktık hiçbir şeyi!Neden söylemedin?Neden asi,nedeeen! İlk kez bağırıyordu banaBağırması değil yanaklarından süzülenler işliyordu içime! -Emre ağlama ne olurYa sorma ne olur sorma…Sus! Olduğumuz yere çöküp deli gibi ağladık!Avuçlarımız arasına sıkıştırdığımız yüzümüzden akanları sildik! -Tamam artık ağlamayalım!Ne yapmamız gerekiyorsa onu yapalım hadi kalk! Ne yapabilirdik ki?Ölüm çoktan yazılmıştı sayfamızaNe silebilirdi ki? Uzun zaman düşündükBen onun tedavisi için çabalarken o benim için bir şeyler yapmaya çalışıyordu! Bir gün dayanamadı o çocuksu bedeni!Artık son sahnelerdiHastane odasına yerleşmiş,boşlukta gözleri davetsiz misafirini bekliyordu… O 4 gün hastanedeyken ilaçlarımı almadımÖleceksek eğer beraber ölmeliydik4 gün sonra yatağının karşısında yerimi aldım! Her dakikada biraz daha kısılan sesimiz,biraz daha yorgun düşen yüreğimize inat sürekli şarkımızı söyledik! Ve bir gece davetsiz misafir ikimizi ziyaret etti!Son kez bakıp ilk kez ellerimizi uzattık birbirimize!Yüzümüzde son tebessümlerimiz dudaklarımızda şarkımızla ‘ELVEDA’ dedik nefeslerimize! __________________

07-02-2008	#2
gülgüzeli	Cevap : ELVEDA’ dedik nefeslerimize.! Emeğine sağlık sevgili b@ron __________________