Yine Sana(unutulmayana)

Beni gör Senin için başladığım ilk yer burası olabilir

Varlığımı işaretle Sana nasıl bakıp nerenle göreceğine dair bir işaret
gönderiyorum Onun için önce gözlerimin içine bak Orada senin için, hem
yola
dair izler var ve hem de içime dair yollar"

Beni gör; İçine akmam lazım Dünyayı seninle birlikte senin içinden
görmem, seninle birlikte yeniden başlayabilmem, içime ilmeklenmiş bu
eskiden emanet masumsuzluk hissini seninle yenmem, yüzümün kirlerini
ellerinle
savuşturabilmem
lazım Beni tutarken düşmeden durabilmen, çelmelerime rağmen bana inanman
lazım

Beni duy; Nefesim eksilmeden sana sesimi duyurmam lazım Yüzümü kaç kez
izledin
şu aynadaki gölge oyunlarında, kaç kez yalanladım ben geçmişlerimi, kaç
kez kucaklayıp öptüm kendimi Ben her sensizliğimde sendeleyişimde,
çocukluğumun kaldırımlarında, düşmemeye hevesli denge oyunlarında oynarken
buldum kendimi
Kum saati bu seferlik sözlere kanıp durabilir mi ya da büyüdümse şimdi
yıldızları eteğime düşürebilir miyim ki?

Öylesine garip bir yetişememe duygusu kaplamış ki içimi, ben sokup
atılamadıkça
derinlerimden, susturulamamış kaygılara göz yumdukça, yalnızlığıma
yaklaştıkça,
gazetelerden harfler kırparak yaşıyorum sanki günlerimi El yazım
kendimden yorgun, kendime yabancı

Ne zaman bu kadar keskin oldu bu sayfanın beyazlığı? Artık gözlerimde mi
yalancı? Yeterince kanatmadım mı kolumdaki çiçek izini? Karalanmış
umutlarla doldurduğum omuzlar buruşturup attığım hayatlar yetmedi mi?

Üç kere içtim ben bu sudan, hiçbiri senin kadar duru değildi Yansıyanıma
gülümseyişimden korkup da boz bulanık cümleler kurmasam belki hala
benimleydin Kim bilebilir ki?

Artık geç mi bilmiyorum? Boğulmaktan da korkmuyorum, dudaklarımı çatlatıp
yine
de gülümsüyorum Güneşim yakın biliyorum Korkularımı yeniyorum, gitarımı
da kutusuna koydum artık susuyorum

Dizlerimde tükenmez izleri, adını taşıyorum… Bana geleceğin günü
bekliyorum
İnanması zor biliyorum ama yine de saçlarım esse senden biliyorum

Kimseciğim Seni Çok Seviyorum