Şizofreni Bir Ben..

Vaktiyle hayalini kurduğum bir mutluluk hikayesinin yeniden canlandığını görüyorum aynaya bakınca gözlerimde Ya da hissediyorum her zerreme kadar… Öyle olmasa deli deli atmazdı kalbim Pusuya yatmış terkedilme korkum yeniden kaybolmazdıKararmazdı gözüm böylesine, ihanetini, yalanını unutup yeniden sevebilecek kadar Özür dilemeliyim tırnak içinde “sevilecek kadar” belkide… Beni bu kadar cesaretlendiren nedir ? Gözümü karartan ? İçimdeki o şeyi hani canım varya durup durup sızlatan, beklediğim, özlediğim offf neydi adı ? Hani adını bile buğulu camlara yazacak kadar hakkım olmayan şey… Birisi… Birisini unuttuğumu sandırıcak kadar vaktimi çalan birisi! Kime yazıldığı belirsiz bir satır gibi hislerim… Ve belki de hangi hayale söndüğü bilinmeyen bir sigara izramitine benziyorum… Hangi hayale yumuyorum gözlerimi kim bilebilir Durup durup aklıma geldiği yok oysa(!) Eskisi gibi değil geride bırakılanlar… Ya da bıraktığını sandıkların! Öyle kuru kuruya bir hoşçakalla yollanmışsan gitmek istediğinde, şansındandır bu sessizliğin vedası sana… Kükreyip bağırıp çağırmak da vardı ya… Yapamadım Yapamayacaktım da… Bana göre değilmiş insanları incitmek, incildiğimde bile… Bazı şeyleri bile bile yeni bir imza atmaya çalışıyorum şizofreni gibi benliğim, kendime bir kimlik arıyorum!

–

Beni yormamalısın… Silinmiş gibi ismin dururken içimde bir yerlerde üstelik… Matemi biten bir ölünün sadece duası kalır dillerde… Yarınlarda yoktur yeri! Üstesinden gelemeyeceğimi sandığım ilk savaşımdı bu! Hadi doğru söyleyeyim “yapamam” bile demiştim… Başlamadan pes ettiğimde çok olmuştur… Gidiyorum sanırım… Uçuyorum… Uçmayı çok isterken kanatlarımı yaralaya yaralaya uçuyorum hemde… Bazen avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum … Duyupta beni döndür diye! Bir okadar da haberin olmasın istiyorum Gittiğimi bilmemeli diye umutsuzluktan titriyorum…




Ötelerde bir yerlerde… Nerede nasıl bulacağın meçhul… Ara(ma)…

Ne bileyim, denemek lazım! Bende gidiyorum

alıntı