Biliyorum Bu Yara Hiç Kapanmayacak

Bir sonbahar akşamı ellerin bomboş
Üşüyeceksin
Ümit nedir, acı nedir aşk nedir
Düşüneceksin
Odanın soluk aydınlığında
Yabancı gölgeler bulacaksın
Garipsiyerek bakacaksın dört bir yanına,
Ağlıyacaksın

Yalan varmış diyeceksin dünyada
Ümitlerin pamuk ipliği misali kopuk
Her elini attığın yalan olacak,
Yalan olacak duvardaki resmin
Hatta ismine bile inanmayacaksın
Kemlikler sarmış olacak etrafını
Bir şeyler arayacaksın iyimserliğinden
Heyhat,

O da kaçmış bir kere ellerinden
Bir sonbahar akşamı döneceksin odana
Sigara üstüne sigara yakacaksın
Dünyaya geldiğine kızacaksın ilk defa
İlk defa kendine acıyacaksın
O güne dek gülsen bile
O akşamdan sonra ağlayacaksın