[-Zamana Zincir Vurmak-]

Hiçbir yanımın teselliye ihtiyacı yok! Saçma sapan düşünsem de çoğu zaman, en olmadık hikâyelerde acıyı üstlensem de, dünyanın sadece benim etrafımda bana acı vermek için döndüğünü düşünsem de kendi yaralarımı saracak gücüm var benim Tek istediğim daha fazla sarsılmamak!
Tek istediğim incinmemek artık, incinirken incitmemek… Kanamamak ve kanatmamak… Daha düşmeden tutmak kendimi o aklımın uçurumlarından Kendime saygımı yitirmeden, onurum ve gururum eskimeden, inançlarım yıpranmadan başım dimdik göçüp gitmek bu hayattan…

Yormadan kimsenin umutlarını ve yorulmadan içimdeki ben, kimsenin kalbine sığıntı olmadan, kendi yüreğimin kıyılarında dinlenip,
başkalarının hayatına güneş gibi doğup, neden yaşadığımı belki de her gün sorguladığım bu hayattan ne borçlu ne de alacaklı gitmek istiyorum…
Hep beceriksiz saysam da kendimi yine de ders almadım hüsranla sonuçlandırdığım hiçbir olaydan Kırmadan, incitmeden ama kimsenin istediği şekle de girmeden, kimseye yaranmaya çalışmadan, doğru bildiklerimin gölgesinde yaşadım Kimine göre yanlıştan da yanlıştı tüm bildiklerim ve ben Kimi ise yorumsuzdu hayatımda…
Geçmişten güzel, yüz güldüren birkaç anı çalıp gelecek zamanlı cümleler kurdum çoğu kez Ama hepsi de cümlelerde kaldı! Zaman geleceği de geçmişe gömüyor ve belki de insan ne yaşarsa yaşasın bu yüzden yüzünü hep zamana dönüyor! Zamana zincir vurmak geçse de çoğu kez aklımdan zaman her derde devadır biliyorum

[buz_kiragi]