Kestirmeler...

Kestirmeden sevdim seni Kestirmeden vardım aşkına Aşkın en acılı ve tenha yollarından geçtim, daha çabuk varabilmek için sana Yalan söyleyemem, sen de o geniş yollarını, kollarını açtın bana ve bir daha hiç bırakmayacağına inandırdın beni, küçük bir çocuğa masal anlatırcasına
O günler… kestirme yollarda avare dolaştığımız günler çok uzak değil aslında Biraz masalsı biraz da Türk filmlerine benziyor hatta O zamanlarda da büyük şehir açmıştı yollarını bize ve biraz da o inandırmıştı bizi bu aşkın varlığına
Yağmurlarda mı ıslanmadık, istasyonlarda mı ağaç olmadık? Koşturduk, yürüdük, ağladık, güldük En çok ta hani o okulun karşısındaki cafe, sen bilmezsin ama o günleri bana hatırlatan şarkı ve o kestirmeler… o günleri düşündüğümde beni çok güzel anılar karşılıyor hala O yollar eminim bizden daha iyi hatırlar bizi Sorsam anlatırlar mı acaba aşkımızın o en güzel günlerini?
Sonra kestirmeler çıkmaz oldu ana yollara Birbirimize varamıyorduk bir türlü Şehir mi bize oyun oynuyordu aşk mı?
Anladım ki her şey oyun oynuyor bana, yalnızca ben ulaşmak istiyormuşum sana Sen ise şehre kanmış, başka yollara sapmışsın Bense her gün aynı kestirmelerde dolaşıyorum Hala sana ulaşabilmek sevdasıyla
Sonbaharda yaprakları taklit ediyoruz Savruluyoruz; sen başka yollara ben başka diyarlara Kim bilir belki bir gün içimizdeki çocuksu aşk deniz olur ve okyanusa dökülür Ve belki de yeni kestirmeler şahit olur hakiki vuslatımıza
Ankara üniversitesi

(alıntıdır)