Kainatın Efendisi

Kâinat'ın Efendisi


Ebû Hüreyre “radıyallahü anh” diyor ki, (Bir gazâda, kâfirlerin yok olması için düâ buyurmasını söyledik (Ben, la’net etmek için, insanların azâb çekmesi için gönderilmedim Ben, herkese iyilik etmek için, insanların huzûra kavuşması için gönderildim) buyurdu) Enbiyâ sûresinin yüzyedinci âyetinin meâl-i şerîfi, (Seni, âlemlere rahmet, iyilik için gönderdik)dir

Ebû Sa’îd-i Hudrî “radıyallahü anh” buyurdu ki, (Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” hayâsı, bâkire islâm kızlarının hayâlarından dahâ çokdu)

Enes bin Mâlik “radıyallahü anh” diyor ki, (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bir kimse ile müsâfeha edince, o kimse elini çekmedikce, mubârek elini ondan ayırmazdı O kimse, yüzünü çevirmedikce, mubârek yüzünü ondan çevirmezdi Bir kimsenin yanında otururken iki diz üzerinde oturur, ona saygı olmak için mubârek bacağını dikip oturmazdı)

Câbir bin Sümre “radıyallahü anh” diyor ki, (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” az konuşurdu Lüzûmlu olduğu zemân veyâ birşey sorulunca söylerdi) Bundan anlaşılıyor ki, her müslimânın (Mâlâ-ya’nî), fâidesiz şey söylememesi, susması lâzımdır Mubârek sözlerinde tertîl ve tersîl vardı Ya’nî, gayet açık ve metodlu konuşur ve kolay anlaşılırdı

Enes bin Mâlik “radıyallahü anh” buyuruyor ki, (Resûl “aleyhisselâm” hastayı ziyârete gider, cenâze arkasında yürür, çağrılan yere giderdi Eşeğe de binerdi Resûl aleyhisselâmı Hayber gazâsında gördüm Yuları bir ip olan eşek üzerinde idi Resûl “aleyhisselâm” sabâh nemâzından çıkınca, Medîne çocukları ve işçileri su dolu kablarını önüne getirirler Mubârek parmağını içine sokmasını dilerlerdi Kış ve soğuk su olsa da, herbirine mubârek parmağını sokar, gönüllerini yapardı) Yine Enes “radıyallahü anh” diyor ki, (Bir küçük kız, Resûl aleyhisselâmın elini tutup bir iş için götürseydi, birlikde gider, müşkilini hâl ederdi)

Câbir “radıyallahü anh” diyor ki, (Resûl aleyhisselâmdan birşey istenip de yok dediği işitilmedi)

Enes bin Mâlik “radıyallahü teâlâ anh” buyuruyor ki, (Resûl “aleyhisselâm” ile birlikde gidiyordum Üzerinde bürd-i Necrânî vardı Ya’nî Yemen kumaşından bir palto vardı Arkadan bir köylü gelip, yakasından öyle çekdi ki, paltonun yakası mubârek boynunu çizdi, yeri kaldı Resûl “aleyhisselâm” geriye döndü Köylü zekât malından birşey istedi Resûl “aleyhisselâm”, onun bu hâline güldü Ona birşey verilmesi için emr buyurdu) (Tetimmet-ül mazher) kitâbında diyor ki, (Buradan anlaşılacağına göre, insanların başında bulunan kimsenin, Resûl aleyhisselâma uyarak, bunların ezâ ve sıkıntılarına katlanması lâzımdır Zâten sıkıntıya katlanmak, herkes için iyi bir huydur Üstlerin katlanması ise dahâ güzel olur)