Görünmez Kaza ...

Geliyorum demeden gelen görünmez bir kaza misali,
Çarptı gönül denen arabam kalbinin taş duvarına…
Bilirkişi beni kusurlu buldu, 8’de 8 yazdı soğuk raporuna…
Tüm dikkatim yoldaydı oysa gönül gözüm kaymış olsa da sana…

Yaralıyım şimdi izbe bir hastanenin en karanlık odasında,
Gelmeyeceğini biliyorum, baksam da deliler gibi kapıya…
Gerçi doktor “çok ağır değiller” dediyse de yaralarıma,
Sancıtan bir acı var kalbimin tam şurasında…

Doktorlarım bana iyi bakıyor aslında,
Taktılar koluma bir serum,
“ZaMaN” adında…
Yanında da ilaç alıyorum,
“SENsizlik” tadında…

Yine de iyileşemedim bunca zamandır daha,
Ne her şeyin ilacı “ZaMaN” çare buldu bana,
Ne de sensizliğin acı tadı iyi geldi kalbimin sızısına…

Dün kaçtım zaten hastaneden güneşin doğmasına az kala,
Kolumdaki serumu yolda çöpe attım ama,
Yine de iyi gelmedi maalesef,
“SENsizlik” var çünkü aklımda…


Bugün,
Geliyorum demeden gelen görünmez kazanın üzerinden kaç yıl geçti bilmiyorum…
Ama artık “ZaMaN”ın çare olmadığını,
“SENsizliğin” ise beni öldürdüğünü görüyorum,
Ve görünmez bir kaza daha bekliyorum,
Bu defa yara alarak kurtulmadan,
Acıları tekrar yaşamadan,
Gözlerinin içinde ölmek istiyorum…

Senden,
Görünmez bir kaza bekliyorum…