Sen ve Yokluğun...

Çok zaman geçti ayrılığının üzerinden,ama dün gibisin sanki hiç gitmedin
Terkedilmeyi kabullenemedim belkide böylesine severken,oysa biliyordum küçüçük bir umuttu bizimki
şimdi geriye kalan yaralı yüreklerimiz
Gittiğinde bitebilmeliydin bende oysa aklen kabullenmiştimAh yüreğim bide o kabullenebilseydi
Seni unutmak istedikçe yüreğime bir hancer saplanıyordu sanki alırım senden bu yüreği
der gibiydiYine içimden bir ses bu yürek onunla güzel onunla temiz diye seslendiHem daha ne kadar olmuştuki
ayrılalı yıllar gececekti nasıl yorulurdu bu beden bu akıl birden bire unutmaya yeğlerdi kendini,engel
olmalıydı yüreğim,haklıydı böylesi sevmemişti hiç ve belkide böylesine sevilmemişti
Bir gönül oyunu değildi bu gülüp eğlendiğinle kalasınAdeta kanatırdı içimi öyle sevilmiştiki
ne gözüm ne gönülüm hep uzaklarda yanlızca onunla o olmasada yokluğuyla
yaşamayı tercih ediyordu
Sanki hiçbir yüzde yoktu,eşsiz benzersizdi o,kimsenin gözüyle bakmazdı konuşmazdıŞu dakikadan itibaren
bir ömürü beraber gecirecek olsak,birgün dahi oflamazdım oflamazdı
Zaten bir sıcak bakışı tebessümü ömre değerdiNasıl üzebilirdimki onu!
dünya malıylamı!başka bir tenle, yüreklemi!
Hayır hayır hayır!!!
Böylesine severken yokluğunda bile aldatamazken nasıl üzebilirdimki varlığınıBen onun daha
bendeki yokluğunu bile üzmemişken,o yoktu ama hayali vardı,sesi yoktu ama kulaklarımda
dinmeyen uğultusu vardıO yoktu ama gülüşlerimizde kalan tatlı tebessümü vardı,O yoktu ama yüreğime koyduğu
elinin sıcaklığı hala tazeydiPamuk elleri dokunur gibi hissettirirdi
Ne zaman hüzünlensem içim sıkılırdı ve bir korku saplardı bedenimi
Ya ona bişey olduysa!!!
Demekten alı koyamazdım kendimi,sesini duyana kadar içim ferahlamazdıBöyle zamanlarda
hep arardım onu,hem iyi olduğunu bilir,hemde sesini duymanın sevincini yaşardım
O düşlerimi süslediğinde sabah kalktığımda sanki bütün gün gece onunlaymışım
gibi mutlu ve sevinçli gecerdi
Onu yaşamak kadar güzel birşey yoktu benim için
O yokkan hep yarımım sanki,mesela bir çiçeği kokluyamıyorum,yolda yürürken karşımdan gelen
insanların yüzlerine bakamıyorum,tam anlamıyla bir mutluluk yada tam anlamıyla bir hüzün
yaşıyamıyorumO yokken güneş doğmuş veya batmış,yıldızlar gökyüzünü
kaplamış veya kaplamamış,hava soğukmuş veya sıcakmış ben bunları hiç hissedemiyorum
Benliğim kadar sözlerim bile eksik kalıyor
Yüreğim tamamıyla aklımsa yarımlığıyla benim bilmediğim görmediğim ve belkide asla göremeyeceğim
diyarlarda ama emin bir yerde onun yanıbaşında
Birene tam anlamıyla yüreğini verebilmek onu tam anlamıyla sevebilmekmiş öğrendimŞimdi bu
şehirde yarım akıllıyım olurda bu aklımla onu unutursam,ona bıraktığım aklımla hatırlayayım
Yüreğim onda kalmalı kalmalıki ben yüreksizken kimseyi sevemeyeyim
Bir bahar sabahı emanet yüreğimi getiren o olacaktırYarım kalan aklımla kalbimi tamamlayacaktır
Ve ben yine onu her daim onu seveceğimdirÇünkü o artık benim ömrüm olmuştur
Gelsede gelmesede her zaman tek adres tek bilinen ve tek yaşanan olacaktırBunun bedeli bir ömürü
yanlız gecirmek olsa bile
Biliyorum andığım kadar anılacağım,sevdiğim kadar sevileceğimYokluğunla terbiye oldum
Varlığınla yaşlanmak istiyorum

__________________
Alıntı