Âşığın Gözyaşı Gül Renginde Akar

Gül Divân şiirinde en çok sözü edilen çiçek, güldür Sevgilinin yüzü ve yanağı ile sıkı münasebeti vardır Bazan Gül bunlara; bazan da bunlar Gülebenzerler Gerek koku, gerekse renk bakımından çok güzel olan Gül, daima tazedirBu yönüyle bağın, çemenin ve baharın vazgeçilmez bir ögesidir Bizzat kendisine mahsus gülistan, gülşen ve Güllzâr vardır Hatta ona bazen sultan olarak da rastlarız Baharın diğer adının gül mevsimi oluşu da güle verilen önemden ileri gelir Gülyetiştirmenin çok zahmetli bir iş oluşu onun âdetâ nazla beslenip büyümesi şeklinde ele alınır
Gül ün açılması apayrı bir olaydırO, seher vaktinde sabâ yelinin parmaklarıyla açılır Onun açılması bir neşe ve sevinç belirtisidir Çünkü Gülaçılınca bahar gelir, eğlence başlar Gülün handân oluşu da yine onun açılması, çâk- ı girîban eylemesidir Gülbu kadar güzel ve çekici olmasına rağmen çok çabuk solar Yani geçicidir Tıpkı âşığın ömrü gibi çabucak geçiverir
Sabâ yelü Gülün yapraklarını yavaşça aralar ve kokusunu her tarafa yayar Ancak sonbahar yeli onun için felakettir Onun perişân olmasına, dağılmasına neden olurGülün suya olan ihtiyacı her çiçekten fazladır Sık sık sulanmalıdır Kökleri su içinde olursa daha güzel yetişir Bu nedenle güller su kenarlarında bulunur ki “hurrem” oluşu buradan gelirBazan gül yaprakları çiğ tanesiyle birlikte görülür
Bütün bunların hepsi bir yana Gül ile bülbül’ün aşkları dillere destandırGül, bülbülün sevgilisidirÂşık da sevgili denen Gül karşısında şakıyıp duran bir bülbüldürGül ile bülbülün bu hikayeleri İslam – Şark edebiyatlarını çok etkilemiştirHatta “Gülü Bülbül”adlı alegorik,müstakil eserler bile yazılmıştır
Gülün dikeni aşığın rakibidir Ancak Gül ile diken iyilik ve kötülük, kolay ile zor, dost ile düşman vs zıtlıkların timsalidir
Güllün yaprağı anılınca defter,divân, tomar,varak,yazı ile ilgili eşya akla gelir Sabâ yeli yavaş yavaş bu defterin sayfalarını çevirirken bülbül ondan letâif öğrenir ve şâir, sevgilideki yanağın övgüsüne başlarUtanan kişinin yüzünün kızarıp güül rengini alması dolayısıyla gül daima utangaç ve hayâ sahibi olarak ele alınırGülün toprağa yakın fidanına dâmen-i Gül denir ki yanında menekşe, sünbül ve süsen bulunurBunlar âdetâ gülün eteğine yapışmışlardırGüllerin destelenmesi, toplanması ayrı bir husustur
Gül aynı zamanda Cennet çiceğidirİbrahim Peygamber ateşe atılınca gül bahçesine düşmüştürBazan sevgiliye Gül denir ve onun her haliyle lGül oluşu anlatılırOnun endâmı, güzelliği ,teri,dudağı,kulakları,yanakları,eli,bileği vs gülde bulunan özellikle ilgilidirÂşığın göz yaşı da gül renginde akarBazan Gül ,rengi ve şekli yönünden yakut bir köşke benzerB azan da ateş, çerağ, şarap ve la’l olurDivân şiirinde gül ile ilgili teşbih ve mecazların sonu gelmez Şâir her bakımdan bu güzel çiçeği anar

Suya versin bâğbânGül zârı zahmet çekmesin
Bir gül açılmaz yüzün teg verse bin Güllzâre su
Fuzûlî