Bırak Aramıza Devasa ''Yalnızlık'' Girsin...

Gün gelecek; dört duvar yalnızlığı üşüşecek yarınlarına Gün gelecek, gülüşlerin tozlu hatıralara yenik düşüp beni bıraktığın yerlerde tek başına yürüyeceksin Mavi düşlerine nice ayazlar ortak olup sana karanlıkları hediye edecekler İçinde saklı kalmış yalnızlığın bir gün adını bilmediğin sokak başında karşına çıkacak İrkileceksin ama korkma ne olurBoynunu bükme kör topal yalnızlığa Hayat denilen ipin ucuna sımsıkı tutun Güneşe değil; karanlıklara çevir sırtını Yüzünü ayazlara değil; seni bekleyen mutluluklara döndür Her ne kadar benden uzak olsan da her gülüşün canıma can katacak, her gözyaşın yaşayan bu cana kefen olacak Ne olur dayan acıya, pes etme imkansızlığa Günahlarına kefil, acılarına bedenimle kefen olmuşken sabret yokluğa Dudaklarınla ölümün şerbetini içmeden önce son kez beni çağır Ellerini tutmak için ya da dudaklarına sevdanın mührünü bırakmak için değil; senin yerine vuslat şerbetini içip soğuk çınar ağacının gölgesine serilmek için son kez yüreğine çağır beni Ben ölmeliyim senin yerine Sen yaşamalısın çünkü Böyle bir yürek yaşamalı sevgili Bırak aramıza devasa “ yalnızlık “ girsin Bırak sevdamız zamanın ayak uçlarında ezilsin Ama nerde olursan ol; baharlarla müjdelenmiş gülüşlerine sarıl Olur, da bir gün zamana esir düşersen ne olur pes etme Sürgün yesen de , hayata yüreğinle sımsıkı tutun ne olur Her şeye inat ben seni seviyor olacağım Beni bıraktığın yerde seni yüreğimle bekliyor olacağım Ve bir gün ; uzaklarda bir yerde hayata bir bedel ödemek zorunda kalırsan sevgili ;
HAYATA CEZASINI GÜLÜŞÜNLE ÖDE…
ÜCRETSİZ BİLETTİR TEBESSÜM YÜREK YOLCULUĞUNDA