Yazıldığı Gibi Okunmuyor Aşk!

Usta birer katiliz hedefini şaşırmayan birbirimizi öldürüp duruyoruz günlerdir Başka bir gezegendeyiz düştüğümüz yeryüzü hüzün ayın rengi soluyor yeni bir yangınla uyanıyor gece aklımın duvarlarına dokunuyorum burukluğunu soluyor nefes nefese kalbim yerini değiştiriyorum sürekli, bir çarşaf gibi katlıyorum özenle peşine düşeli tam yirmi gün olmuş

Söylesene, sevip mi özledik, özledikçe mi sevdik ne alıngan bir tanıklık bu! günler geçiyor; kapaklanıyorum içime bir kurt sürüsü uluyor, ısırdı ısıracak saçlarımdan! uykum geliyor, yatağa uzanıyorum çürüğe çıkarılmış bir silah sanki ismim
kanayıp duruyorum

sevdiğim dört kitap başucumda uykusuzluğum tanıktır biri senin isminle başlıyor

kimliksiz uyanıyorum geceden, odadan çıkarken yüzümü değiştiriyorum… işe giden insanlar gibi hayattan vazgeçmiş bir edayla yürüyorum caddelerde sanki baktığın her yerdeyim kan sızıyor yürüdüğüm yollara ne babanın adını bilirim, ne bacama konan martıların ölüm tarihini davacıyım artık kendimden

son sözüm dinamit kuyusu olacak
sakın

beş gün oldu cam kenarında uyuyorum nefesim buz kalıbı çıplak tenim

ahşabı sarmalıyor, içimde kullanılmamış bir bıçak savruluyor elimi uzatsam dikenli tel sesin günlerimi sürüklüyor sahte bir hevesle güneş, uyudukça hastalık kuruluyor gölgemle hayat arasına sesimi kilitliyorum çekmecelere telefonlar çalıyor sürekli ölmüş bir görüntü var aklımda, duvarların serinliğine ismini kazıyorum

bedenimi uyanık tutan ne varsa sulara gömüyorum anlıyorum ki ancak bir acı uyanık tutabilir bizi

Yazıldığı gibi okunmuyor aşk



(Alıntıdır)