Masallarım Yoksa Sizmi!!

Masal diyarında büyüttüm ben yüreğimiİyiliğin daima galip geldiğine sonunda, ta o zaman inandımKendini korumuyordu hiçbir masal kahramanım, iyilikler taşımak kalplerinde ve uzak durmak kötülüğün olduğu herşeyden onların koruyucusuyduKahramanlarım çok acı çekseler de sonunda mutlaka kalıcı mutluluğu elde ediyorlardı
Kül kedisi değil miydi sonunda prensine kavuşan hem de hic ayakkabıyı giymek için öne atılmadan?Peki, ya çirkin ördek?Onca horlamadan ve üzüntüden sonra kuğuya kendiliğinden dönüşmemiş miydi?Sudaki aksini görünce hayretler içinde kalmıştı
Pamuk Prenses'i uyurken bulmamış mıydı prensi?O derin uykudayken kondurulmuştu öpücük dudaklarınaBüyükannesinin karnından kurtulmak için Kırmızı Başlıklı kız ne yapmıştı acaba?
Kendimi korumayı hiç öğretmedi bana masallarİyilik yapmayı hedefime koyup, iyi seyler yapmak kalkan olur bana sanmıştımDışarıdan gelecek her kötülük iyiliğik kalkanıma çarpıp geri dönecektiÜzüntüyü doruk noktada yaşarken inanırdım, son güzel olacaktı
Şimdi hüzün denizlerinin ortasındayken, yalnızlığım her yanımı sarmalamışken, ateş gelip kalbimi mekan edinmişken ve akan gözyaşlarım o ateşte hükümsüzken,sonun güzelliğine olan inancımı yitirmişken, kaybettiğime inanmışken savaşı, yeni masallar okumak için çook büyümüşken, tutunacak nelerim kalmıştır ki elimde?