Nereye Gidiyoruz Hiç Düşündük Mü? (lütfen okuyun)

Zaman çok boşa geçiyor Dünyanın sahte büyüsüne kendimizi kaptırmış gidiyoruz Ne değer yargılarımız kalmış ne de imanSona gelmişiz ama farkında bile değiliz yaşantılarımız sadece kaos, tek derdimiz maddiyat ve gösteriş Dostluklar bitmiş çıkar ve sahte tebessümler almış yerini, gözleri ve kalpleri haram bürümüş Attığımız her adım günaha dönüşmüş birbirimize haram yolları hoş gösterip önerir olmuşuz Ama ne yazık ki her şeyin farkında olduğumuz halde hiç bir şeyin farkında değilmiş gibi davranıyoruz Dini duygular sadece dini terimler olmuş Bu gidişimiz nereye böyle? Dünyaya geliş amacımıza ne kadar uygun yaşıyoruz?

Aceba Allah sadece dara düştüğümüzde anmak için mi var?
Yoksa isteklerimizi karşılamak için zaman zaman Ona yaptığımız duygu sömürüleri için mi?
Ne zaman uyanacağız bu sahte rüyadan?
Acaba uyandığımızda çok mu geç kalmış olacağız?


Yoksa uyanmadan mı bitecek bu rüya? İçine sıkıştığımız, hareket dahi edemediğimiz bu düzeni biz mi istiyoruz, yani günahın ve küfrün gönüllü askerlerimiyiz?


Günümüzün yüzbin de kaçını dünya ya geliş amacımıza uygun geçiriyoruz?
Hiç bi zaman dolduramadığımız içimizdeki boşluğun gerçekte iman boşluğu olduğunu bildiğimiz halde neden bunun farkında değilmiş gibi yaşıyoruz?
Kendimiz bu kadar boşluk içindeyken ne hakla çok rahatlıkla başkalarını yargılayıp yerden yere vuruyoruz?


Ne zaman kendimiz olacağız?
Ne zaman özümüze döneceğiz?
Yaşlanıp bizim için her şeyin artık boş olduğunu ve sonun çok yakın olduğunu hissettigimizde mi?
Bu sizcede çok geç olmaz mı?
O zaman neden bekliyoruz yoksa hala kendi kendimizi avutmamız devam mı ediyor?


Hepimizin korkuları var ama asıl korkmamız gerekenden korkmuyoruz, Hepimizin sevdikleri var ama asıl sevmemiz gerekeni sevmiyoruz O bize yaklaştıkça biz kaçıyoruz


Kalbimizde kalan o yumuşaklığın tamamını söküp almadan hala şansımız varken ve başımıza bi felaket gelmeden neden af dileyip, Sana döndük gerçeği gördük, demiyoruz


Yoksa yaptıklarımızdan mı utanıyoruz?
Onun bizi affetmeyeceğini mi düşünüyoruz


Hayır emin olun o sizi ve beni bütün hatalarımıza rağmen hala çok seviyor ve bizden pişman olduğumuzu gösterecek şeyler bekliyor, bizden bir adım bekliyor

Her ne kadar küçük çıkarlarımız için Onu unutsak da O bizi asla, bir saniye bile unutmadı ve unutmuyor ama ne yazık ki biz hala nankör olmaya devam ediyoruz, Onun bize verdiği nimetleri görmezden geliyoruz


Hayatımızı kendimiz yönettiğimizi zannedip kazandıklarımızın, aklımızın ve güzelliğimizin kendi kabiliyetimiz ve becerimiz olduğunu zannediyoruzBize verilen rızkın yaratanla hiçbir ilgisi yokmuş gibi davranıyoruz


Bir çoğumuz kimsenin yaşamadığı lüksü yaşıyoruz Kışın ortasın da yaz meyvesi yazın ortasında kış meyvesi bulabiliyoruz Sıcacık yuvalarımız var İstediğimizi istediğimiz saatte yiyip içiyoruz Ama bunları bize sağlayana şükür bile etmiyoruz


Ne olduda bu kadar kör ve nankör olduk?
"EY İNSAN! NE MAĞRUR ETTİ SENİ O KERİM RABBİNE? " (İnfıtar suresi 6 ayet)
Neden hayallerimizi hep dünya süslüyor?
Yoksa cennete ve cehenneme olan inancımızı mı kaybettik?
Bize nelerin günah nelerin sevap olduğu öğretilmedi mi?
Ya da dünya gerçekleri unutturacak kadar tatlımı geldi?


Artık düşünmenin zamanı gelmedi mi??

harika bir konu daha teşekkürler bernacığım

konularıma ve yazılarıma gösterdiğiniz ilgiden dolayı size çok teşekkür ederim